Maandag 4 Februari. Eerste dag Gomo Gomo

Gomo Gomo is een privaat wildpark waar wij voor de twee volgende dagen willen op afgaan. Het resort maakt deel uit van een groep van parken, die allemaal verbonden zijn met het Krugerpark. Alle dieren kunnen grenzeloos door de verschillende parken laveren, waardoor hun habitat nog verruimd.

Ons kamermeisje in Sabie River lodge.

We hebben maar enkele kilometer te gaan, maar willen vooraf toch nog een kijkje nemen in het nabijgelegen stadje Hazyvieuw. Piepklein, zeer intiem, en voor de vrouwen… enkele prachtige winkeltjes.  Zelfs een Belgische bakkerij-chocolaterie. En ook een Tsonga-schoenwinkel. Verleden jaar heb ik een paar van die Tsonga’s gekocht; ze zijn bijna niet van mijn voeten geweest. Van veruit de beste Afrikaanse schoen, die zelfs kan concureren met de beste Italiaanse merken. Waregemse Gladys zou dit zeker be-amen. Met deze ingesteldheid trekken we de mooie winkel in, en binnen de kortste keren staat gans het kot op stelten.

Tsonga; best shoe of Africa !

De gerant is uiterst vriendelijk, doch overstelpt door zes bleekneuzen belt hij om versterking, want alleen ziet hij de boel niet te klaren. En inderdaad, twee minuutjes later verschijnt er een lieve verkoopster. Het wicht stort zich onmiddellijk op Eric, en binnen de minuut is ze met hem klaar. Eric glundert met een paar prachtige moccassins, en ze zijn nog spotgoedkoop ook.

Erik met het Tsunga-meisje. Doodkontent met zijn mocassins.

Een kwartiertje later heeft de zwierige dame ons vijf paar schoenen aangemeten, en we welgezind haar boetiek. Als afscheid krijgt elk koppel nog een lederen sleutelhanger kado, en moeten de mannen nog eens naar de fotosessie. Gepakt met hun nieuwe schoenen en poserend rond de verkoopster. Misschien de volgende Tsunga-poster.

Wordt dit de volgende Tsunga-poster?

In het buitenrijden van het stadje wordt benzine getankt, en nabij het tankstation maken wij een wandelingetje rond enkele prachtige Afrikaanse straattafereeltjes. Enkele dames braden brochettes op de braai (barbecue) die op de stoep staat. Daarnaast een container, omgetoverd in coiffuresalon – Dolly’s kapsalon.

 

Jill noemt in Africa Dolly. Kapsalon in de container.

Nog wat verderop verkoopt een lieftallig klein meisje, samen met z’n moeder van die mooie Afrikaanse tafelkleden. Afrika op zijn best, en iedereen wil op de foto.

Meisje met afelkleden…
Close-up van het tafelkledenmeisje.
Iedereen wil op de foto…

Tegen de middag bereiken we de Gomo Gomo gamelodge. In een mum van tijd zijn we ingescheckt en kunnen we op het terras al genieten van het immense uitzicht op de grote waterplas met achterliggend bush. Twee buffels liggen aan de overkant te genieten van water en zon.

twee buffels genieten van het water en de zon.
Groepsfoto op het terras van Gomo Gomo.

We genieten een paar uurtjes op het terras, en tegen 16 uur worden we opgewacht door Ranger Rian en dierenspotter Dominiek. Beiden supercracks in hun vak. En inderdaad, nog maar enkele honderden meters van de lodge verwijderd, of daar rijden we al pardoes op een koppel leeuwen.

Pardoes op twee jonge leeuwen…

Dat waren nu juist de enigen (samen met de luipaarden) van de big five die we gisteren niet gespot hebben in Kruger. Die twee koningen van het dierenrijk wandelen tergend dicht bij onze Safari-Jeep. De adrenaline in ons lijf viert hoogtij. Unieke ervaring…

De leeuwin passeert rakelings naast onze Jeep.

Waar wij, noch onze ervaren Rangers niet op gerekend hebben is dat de hemel op enkele minuten tijd gitzwart begint te kleuren. De eerste blisemschichten kondigen een Afrikaans onweer aan, en de KaWés zitten natuurlijk nog in onze valiezen. Gelukkig is er voor iedereen aan boord een soort regenkap ter beschikking, doch bij de eerste druppels blijken deze zo lek te zijn als een zeef.

Zelfs de plenzende regen kan de pret niet bederven.

Maar niet geklaagd; we zitten dicht op elkaar, we zitten midden in de wilde dieren en het blijft snikheet. We rijden nog rakelings langs een olifant, maar met gewapende Dominiek op voorkapstoeltje zijn we al niet bang meer.

Met gewapende Dominiek op de voorkap kan ons niets gebeuren…

Het apéritiefje bij zonsondergang midden in de bush moet, gezien de omstandigheden, wel afgelast worden, maar ook dat kan ons niet deren.

Het 3 gangen-souper wordt geserveerd door Mona. Als ik de dame vertel dat ik in België een vriendin heb die Mona noemt is zij in alle staten. We worden geserveerd als koningen, en tegen slapenstijd haalt Mona nog twee kollega’s uit de keuken. Met z’n drieën vergasten ze ons op enkele Afrikaanse liederen. Het kippevlees bekruipt ons, en de haartjes op onze armen komen rechtop te staan. Slaapwel allemaal, slaapel Mona, en baie dankie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *