Om 8u30 toont de thermometer al 30°C. Er is er eentje dat al een half uurtje van de zon heeft genoten.
Na hetv ontbijt stomen (het is intussen al 34°C) we ons klaar om aan onze expeditie te beginnen.
Ons eerste doel van vandaag is de Meiringspoort. Deze pas staat bekend om de bijzondere plooien in de Tafelbergzandsteen aan weerskanten van de weg.
Volgens kenners behoort deze route tot de mooiste van Zuid-Afrika.
De Meiringspoort is vernoemd naar Petrus Johannes Meiring (1799 – 1876), een lokale boer uit De Rust. Hij voerde onvermoeibaar campagne om een weg te bouwen door de poort om de handel voor de inwoners van De Rust te vergemakkelijken. Zijn inspanningen resulteerden uiteindelijk in de eerste officiële weg die voor het publiek werd geopend via de poort op 3 maart 1858.
We rijden weeral door irrealistisch gekleurde kloven, en na 16 kilometer bereiken we een parking. Daar staan een paar rondavels, waarvan er eentje dienst doet als info.
In de tweede ruimte is een soort museumpje ingericht. Met een hoop muurschilderingen en wetenswaardigheden over de Meiringspoort.
Wij hoeven niet te betalen, en ze geven geen reden op. Wij gissen dan maar zelf; ofwel zijn we te oud om nog te moeten betalen? Ofwel is er geen water in de waterval? We zien wel. We beginnen sowieso aan de steile klim.
Een klim langs steile betonnen trappen navigeren ons naar de waterval… die inderdaad bijna droog staat.
Het is inderdaad met een fijn straaltje dat het water naar beneden komt.
Dit neemt niet weg dat er vanuit bepaalde hoeken mooie foto’s te maken zijn.
Luc heeft ook zijn objectief op het waterstraaltje gericht.
Vanuit de hoogte kijken onze dames op een grote zoetwaterput.
De legende vertelt dat in dit water een “Karoo zeemeermin” haar onderkomen gevonden heeft. Luc is ernaar op zoek, maar tot hiertoe ziet hij alleen zijn eigen schaduw.
De versteende boomwortels en de weerspiegelingen in het water zijn spectaculair.
Terug afdalen gaat veel gemakkelijker dan klimmen. De logica zelve…
We raken maar niet uitgekeken…
… tot een zwarte kever er ons aan herinnert dan we ook nog ergens anders heen willen.
Inderdaad. Op onze terugweg naar Oudtshoorn passeren we “Buffels Drift”. Diverse soorten vetplanten en een 5 hectare grote waterplas bieden hier een uitstekend leefgebied aan diverse soorten wild, waaronder 3 van de Big 5, namelijk de olifant, nijlpaard en buffel.
We nestelen ons op een terrasje om een lichte snack te nuttigen. Struisvogel levertjes, met daarna een appeltaartje.
Als toemaatje bij het dessert krijgen we in de verte drie olifanten voorgeschoteld.
Bij nader toezien ontdekken we dat er een driver bij die olifanten meeloopt. Dit komt bij ons toch een beetje zoo-achtig over. Later vernemen we dat we ook zelf de olifanten kunnen benaderen, en ze zelfs helpen voederen. Dit is niet helemaal ons ding, en we druipen dan maar in stilte af.
Een oude verroeste wagen langs de kant van de baan is misschien ook nog een fotostop waard.
Wat is me dat voor iets. Volgens de man die erbij staat is het niet de bedoeling om te restaureren. Dergelijke wrakken kunnen alleen nog dienen als nostalgische versiering.
Aan de overkant heeft de kerel nog verschillende van die karossen staan.
We naderen Oudtshoorn en doorkruisen postkaart landschappen.
Een struisvogelboerderij loont ook nog een stop.
De diertjes komen op ons af, alsof ze ons sinds jaar en dag kennen. Maar die uiterst linkse herken ik precies ook nog van verleden jaar.
Aangekomen in Karoo Sun hebben we een uurtje rustpauze aan het zwembad of op de kamer.
Om 19u30 rijdt de taxi al voor, om ons naar een Italiaans restaurantje te brengen; Bello Cibo (lekkere maaltijd). Zowel taxi als restaurant werden door onze lieve gastvrouw Hermine geregeld.
En wat eten we in een Italiaans restaurant? Spaghetti fruti di mare of Pizza al Parma. Bij onze terugweg weet onze taxidriver te melden dat er voor morgen een temperatuur van 42°C te verwachten valt. Oudtshoorn schijnt één van de warmste steden van Zuid-Afrika te zijn. We zien er al naar uit…
Wat een prachtige ervaring, om van te watertanden.!!
Het blijft jullie boeien daar in Z-Afrika maar jullie verhalen en foto’s blijven ons boeien, Schitterend!!!