Na het ontbijt willen we zo vlug mogelijk het stadje in. Het is immers zaterdag. Er moet een leuk marktje zijn waar een steelband voor de nodige ambiance zal zorgen. Maar wat dacht je? We zijn in Afrika… dat marktje heeft verleden week plaats gevonden. Dan maar de winkeltjes insnuisteren.
Deze dame heeft vannacht veel te veel gedronken, en ze is blijven hangen. Letterlijk dan.
In één van die shops bemerken wij kunst met een grote “K”. Baksteenkunst.
Doet mij een beetje denken aan “Simple stones”
Nog eentje dat niet zou misstaan bij die “Simple stones”.
Het is danig warm, en we gaan wat luwte opzoeken in hotel Royal. Op het buitenterras is het zeer gezellig, en na een frisdrankje besluiten we om hier ook een lichte lunch te bestellen.
Drie maal caesar salad en één maal steak tartaar. Volgens Hilde de beste americain die ze ooit proefde. De ober komt nog aandraven met de mededeling dat we best betalen vooraleer het 14 uur is. Want vanaf dan zal de stroom terug uitvallen (weeral) en kan er niet meer met de kaart betaald worden. Ook dat is Afrika.
Na de lunch gaat het terug richting ons Rijk’s Hotel. Onderweg ontmoeten we eindelijk een olifant. Het dier werd afgezonderd uit de kudde wegens witte koorts.
Een grote affiche onderweg toont nogmaals aan hoe dicht ons Vlaams verwant is met het Afrikaans. “Moenie rommel strooi nie”.
Na een paar uurtjes platte of andere rust begeven we ons richting Oudekloof Wine Estate. De startplaats van onze avondlijke tractor ride.
Dominique zorgt voor onze inschrijving bij Andrew, de man die de tractor zal besturen.
We moeten ook alle vier een verzekeringsdocument ondertekenen. Je weet maar nooit dat we echte olifanten ontmoeten onderweg.
Voor het vertrek krijgen we van Andrew nog enkele richtlijnen.
Enkele minuten later kunnen we dan vertrekken. Recht de hoogte in naar de top van het domein.
We worden getrokken door de nagelnieuwe tractor van 8 ton. Op de aanhanger kunnen 24 personen plaats nemen. De rit van vanavond was volgeboekt, maar er kwamen enkele annulaties wegens “te warm”. Wij kunnen er maar goed bij varen, want nu kunnen we allemaal plaats nemen langs de buitenkant van de aanhanger.
Na een half uurtje dooreenschudden maakt Andrew de eerste stop. Bijna de ganse groep wandelt naar beneden. Daar ligt een kleine bron met zuiver water. ’s Nachts zou hier een luipaard komen drinken aan de bron. Er hangt zels een nachtcamera om het dier in beeld te brengen. Maar sinds voor kort is die camera vernietigd door de baboons. Er volgt ook nog wat uitleg over de plantjes en de bloemetjes uit de omgeving.
Intussen is er een koppel blijven zitten op de aanhanger. Meneer is in slaap gevallen en Madame wil daar wel een kiekje van maken.
De rit gaat verder, en dit tot aan de top van de berg. We krijgen meer en meer mooie uitzichten voorgeschoteld.
We bereiken de top; daar staat een tafel gedekt met lekkers voor de ganse groep.
Iedereen kiest…
Ook alle soorten drankjes horen erbij. En in de ijsbox zitten er ook lekkere wijntjes.
Intussen maakt ook de zonsondergang zijn intrede.
Hapje, snoepje, drankje op de top van het domein. Het blijft genieten.
De fototoestellen klikken er langs alle kanten op los.
Idyllisch…
Er is zelfs een koppeltje bij dat op afzondering trekt.
Intussen zijn de glaasjes bijna of zelfs helemaal leeg.
Nog een kiekje met Andrew.
Een laatste toast met Hilde…
… en Andrew’s hondje mag er ook wel een bij.
Tijd voor de terugrit. We hebben een beetje vertraging opgelopen waardoor we in de problemen kunnen komen met onze reservatie in het Tulbagh Boutique Hotel, waar we vanavond ons dinner gereserveerd hebben. Andrew lacht het probleem weg en twee minuutjes later laat hij weten dat hij het restaurant gemeld heeft dat we een half uurtje later zullen aankomen.
Met twintig minuutjes vertraging arriveren we dan uiteindelijk toch bij Tulbagh Hotel.
We worden ontvangen door Izelna Galant, een jonge dame die we reeds meer dan tien jaar regelmatig ontmoet hebben gedurende onze Afrika reizen. Izelna is drie maand geleden gehuwd, en ze weet ons nu zo fier als een gieter te vertellen dat ze in verwachting is. Proficiat Izelna!
We genieten van een diner met ofwel vis, ofwel kudu. Overheerlijk. Daar hoort een flesje Rijk’s private chenin blanc bij. Temeer daar dit wijntje uit het domein van onze B&B komt.
In de hall van het hotel staat een oude piano. De twee lieve zusjes aan die piano verdienen wel de afscheidsfoto van deze avond. Slaapwel, en tot morgen.
Hoe zalig is dat, genieten is de boodschap.