Olala… VALENTIJN vandaag. Bij het ontwaken ligt er een mooi kaartje op mijn hoogdkussen.
> En de achterkant van het kaartje is nog mooier…
Na het ontbijt op ons mooi terras trekken we naar het centrum van het kleine stadje Tulbagh. Eerst even binnenwippen in het toerismebureau.
De tocht voor vanavond met de tractor is reeds volboekt. Voor morgenavond zijn er nog enkele plaatsjes beschikbaar. Die vullen we dan ook onmiddellijk in. En vandaag is er nog mogelijkheid voor een tocht met tuc-tuc’s, en dit om 13 u. We laten ons ook maar direct voor die tocht inschrijven.
We maken een wandeling in Church street, de historische straat van Tulbagh. Op het einde van de straat is er een mooi winkeltje met annex restaurantje. “Things I love”
In het winkelje is een leuke juffrouw snoepzakjes aan het opvullen. De restaurantgasten van deze avond zullen elk zo’n Valentijn zakje op hun bord krijgen.
Stiekem wijs ik naar de twee dames in ons gezelschap… en of ik niet twee van die zakjes kan krijgen? Ze stopt er mij direct en discreet twee in de hand. Ze is er zelf blij om…
Het winkeltje heeft iets met katten. In ieder hoekje of kantje is er wel iets met een kat te vinden.
Nog een beetje rondsnuisteren in het winkeltje. Naast de katten hangen er ook veel plankjes met leuke spreken. In a hurry verorberen we hier een pannenkoek. Immers om 13 u zijn we verwacht aan de opstapplaats van onze tuc tuc.
De eerste driver die er aankomt is onze Johan met een rode tuc tuc. Leuk machien.
Baardige Johan is een aangename kerel, en we voelen direct dat het zal klikken.
Enkele minuutjes later komt komt Celeste aangesjeesd, ditmaal met een gele tuc tuc. Zie er ook aan aangename madam uit, en op de koop toe is haar tweede naam Dominique. Er kan dus niets mis lopen.
Onze eerste stop is bij Oakhurst olives, een olijvenboerderij.
Hier, produceert de familie Du Toit meermaals bekroonde extra vierge olijfolie, Kalamata tafelolijven en natuurlijke groene olijven in harmonie met Moeder Natuur.
Het terroir van de Tulbagh-vallei is ideaal voor het cultiveren van olijven. Met hun wortels stevig geplant in de graniet- en zandsteengronden, koesteren de olijfbomen in de overvloedige zomerzon.
Het resultaat zijn ziektevrije bomen die gezond fruit opleveren met een onderscheidend smaakprofiel.
Dit is dan ook de reden waarom deze olijven van Oakhurst zo dikwijls in de prijzen vallen. Niet alleen in Zuid-Afrika, maar ook internationaal.
De vele trofee’s liegen er niet om.
Zelfs op de trappen staan er logo’s van olijven.
De farm is eigendom van de familie Du Toit. Hierbij de foto van de huidige padre familias Du Toit.
Dominique wil ook wel een foto van die strenge meneer.
Zelfs tot in de toiletten is het allemaal olie wat de klok slaat.
We zijn klaar voor onze trip naar de volgende locatie.
In amper tien minuutjes bereiken we een champagne kasteel “Twee jonge gezellen”. Hier mag men het woord “Champagne” niet gebruiken en wordt het vervangen door sparkling wine.
We krijgen een rondleiding in de gewelfde kelders, waar duizenden flessen op een originele manier liggen te rijpen.
In dit gewelf liggen niet minder dan 21.000 flessen opgestapeld.
Om en om; éénmaalkurk vooraan, éénmaalgat vooraan… Zo worden ze met duizenden gestapeld in de prachtige gewelvan van de kelders.
We krijgen alles te horen over het cultiveren van de sparkling wine.
Hilde is ook vol belangstelling voor de interessante uiteg.
Her en der hangen er ook kunstwerken aan de keldermuren. Dit kunstwerk hier is vervaardigd uit…
jawel; stopseltjes van bierflessen.
En waaruit zou dit kunstwerk vervaardigd zijn?
Intussen wachten Johan en Celeste ons op om ons naar de derde en laatste locatie te begeleiden.
Die derde stop is het wijnkasteel Saronsberg. Impressionant zowel voor de wijnbouw als voor de vele kunstwerken.
Het kasteel is uniek gelegen in de Tulbagh vallei.
Met om en om kunst, kunst, kunst…
De opslag van de vaten; ook zeer verzorgd.
Soms twijfelen we of we in een wijnkasteel lopen, ofwel in een kunstgalerij.
Het staat hier niet in de sterren, maar dan wel in de kunstwerken geschreven.
Bij het buitenkomen worden we opgeschrikt door twee hartebeesten, maar dat schijnen alras ook weeral kunststukken te zijn.
Het einde van onze tuk-tuk ervaring is aangebroken. Klaar voor het laatste ritje naar de afstapplaats.
Saluu Celeste… misschien tot later nog eens…
Vanavond genieten we van een eenvoudig souper in de binnentuin van ons Rijk’s hotel. Spijts onze reservatie was er geen enkel tafeltje beschikbaar. Maar binnen de kortste keren werd dit door een paar diensters opgelost. Er werden twee tafeltjes uit een nabijgelegen berging aangevoerd. Het werd weeral een mooie dag, en rond 23 u trekken we moe maar voldaan naar onze bedstee.