Zondag vandaag. Na ons klassiek ontbijt trekken Herman , Hilde en ikzelf naar het kerkje van Hornlee, een township op een tiental kilometer hiervandaan. Gilles en Odile gaan liever eens op verkenning in Knysna. Zij deponeren ons aan het kerkje, en zullen ons komen ophalen wanneer we hen bellen. Enkele jaren geleden waren we ook al enkele keren in deze kerk.
“The Christian Faith Mission” of De Christelijk Geloof Missie is één van de acht kerken die hier in de township gevolgd wordt. Bij de kerk worden we verwelkomd door een soort Diaken. De man is blij te vernemen dat wij hier al voor de vierde maal naar de dienst van de Christian Faith komen. Introductie is dus niet meer nodig.
Twintig minuten voor aanvang van de dienst zijn er al heel wat gelovigen aan het arriveren.
Kleine kinderen en zelfs baby’s mogen ook mee.
Om 9u30 vangt de dienst aan. De kerk is maar half bezet. Het koor en de muzikanten op het podium zijn voor een uurtje vertrokken. Bovenaan rechts hangt een scherm, waarop de meeste teksten van de liederen geprojecteerd worden. Karaoke avant la lettre.
We kunnen alle teksten volgen op het grote scherm. Deels van de liederen komen in het Engels. De andere in het Afrikaans.
Bijwijlen gaat het er hevig aan toe.
Voor enkele van de liederen gaat de ganse gemeenschap hand in hand postvatten tegen de wanden van de kerk.
God wordt op alle mogelijke manieren in the picture gesteld.
Na bijna één uur volgt dan het moment van de lezingen en de preek. De slagzinnen galmen door de kerk. Hij buldert erop los, danig luid zelfs, waardoor verschillende kinderen aan het huilen gaan.
Dit poppemieke trekt er zich niets van aan, en wandelt rustig tot bij het podium.
Na ruim twee uur volgen nog de mededelingen van de activiteiten voor de komende week. Hiermee wordt de dienst afgesloten.
Intussen heeft Hilde dat weglopertje al onderschept.
Op de trappen van de kerk, en op het pleintje ervoor wordt er nu nog een tijdje becommentarieerd.
Herman vertelt zijn indrukken aan de Diaken…
… en ook aan de pastor kan hij zijn impressie’s kwijt.
Trouwens, een zeer inschikkelijk man, die pastor.
Intussen is Hilde ook al weer in gesprek met een gelovige dame.
Die andere dame wil ook nog op de foto.
… en deze mama met wenend kindje ook…
… tot besluit een laatste kiekje; het weglopertje met z’n mama.
Enkele minuutjes na ons telefoontje staan Gilles en Odile reeds aan het kerkje. Een telefoontje naar wijndomein BRAMON leert ons dat we geen tafel kunnen krijgen tussen de wijnranken. We passen dus voor Bramon. Dan maar de haven van Knysna. Bij de aanlegplaats van de Featherbed boot ligt een restaurant met zowel buiten- als binnenterras.
We krijgen een mooi plaatsje toebedeeld op het buitenterras.
… met zicht op de stijger van de grote featherbed boot.
Herman keurt de Protea Sauvignon Blanc goed, tot jolijt van olijke serveuze Blossom.
Langs alle kanten valt van alles te zien…
… en in ons bord valt nog het meest te bezien. Twee maal mossels, twee maal gamba’s en één maal calamar/frites. Inderdaad, Knysna is niet voor niets de stad van de schelpdieren.
Op mijn vraag aan serveuze Blossom of ze goed kan zingen, gaat ze direct twee collega’s roepen, en we krijgen daar een recital voorgeschoteld om “u” tegen te zeggen.
Na de lunch maken we een lange wandeling in en rond Knysna.
Tien minuten ten oosten van Knysna ligt een afgelegen baai met een ongerept strand, aan de rustige Noetzie riviermonding,
De omgeving van Noetzie heeft een grote verscheidenheid aan inheemse flora en fauna en een eclectische verzameling klassieke strandhuizen en fantasievolle “kastelen”.
Vooraleer de beklimming naar de kasteelheuvel aan te vatten, gaan Gilles en Odile eerst een plonsje wagen in de Indische Oceaan.
We zijn begonnen aan de klim. Herman en ikzelf zijn al vlug een beetje moe.
Op de klim zelf hebben we een paar heel speciale ontmoetingen. Hier met een bemoeial,…
… met een keverkweker die op wandel is met een van zijn lievelingsdiertjes op het hoofd…
… met een gedrogeerd of zat konijn, dat iedereen voor de voeten loopt…
… en hier met een varkentje met een grote snuit… en mijn vertelselke is nog niet uit.
Van daarboven hebben we een prachtig zicht op de Oceaan.
Voor vanavond hebben we geopteerd voor het restaurantje “The Bell Tavern”, waar we uit vervlogen jaren zeer goede herinneringen aan overgehouden hebben. Het ligt een vijftal kilometer buiten Knysna, in Belvidere.
Jeffrey, de olijkerd van vorige jaren, is er nog altijd. Hij steelt terug de show, en hij weet ons lekkere plaatjes voor te schotelen. Zijn bulderstem, zijn schaterlach en zijn grote (m….) mond zullen ons nog lang bijblijven.
GENIETEEN!!!