Na het ontbijt koffers pakken. Herman krijgt assistentie.
Gilles weet op een super efficiënte wijze de koffers te schikken.
Terwijl Herman afscheid neemt van onze gastvrouw.
We vertrekken rond 10 uur richting Knysna. De rit gaat langs de N407 tot Klaarstroom, en daar komen we op de N12 richting De Rust en Oudtshoorn.
We rijden door het Meringpoort Nationaal Park, en maken uiteraard meerdere fotostops.
Weeral door prachtige landschappen.
Sporadisch liggen her en der ook enkele kleinere townships.
Eén van onze vele stops.
Tevreden met een koekje…
… of met een flesje water.
Een groot bord met wat uitleg over die Meiringspoort, en de man Johannes Meiring, aan wie we deze weg te danken hebben.
Odile in assorties kledij met de omgeving.
Je raakt hier nooit op uitgekeken.
Nog eentje voor het souvenirboek.
Hier bovenop de heuvels van de Meringpoort krijgt Hilde onverwachts de rol van pleegmoeder toebedeeld.
Een mooie baby; Zidan is zijn naam. Zijn echte ouders komen uit Durban.
Vanaf nu naderen we Oudtshoorn, en wie Oudtshoorn zegt denkt struisvogels.
We passeren verschillende kwekerijen, en aan eentje willen we wel eens halt houden om de diertjes van dichterbij te bekijken.
En het zijn nieuwsgierigaards. Van het moment dat ze Odile zagen komen ze met z’n allen schoorvoetend tot bij de draad.
Mijn volgend nummer in het circus wordt er eentje met struisvogels.
Een echte “bouche à bec”.
Over de ongeveer 10 kilometer die ons nog scheiden van Oudtshoorn worden we tot drie maal toe opgehouden door wegenwerken. Eénmaal ongeveer 10 minuten, maat wee maal om en bij de 20 minuten. Maar wij” probeer geduldig te wees”.
Herman tracht zijn geduld bij te houden door z’n vest over zijn hoofd te leggen.
Uiteindelijk bereiken we toch de silo’s van Oudtshoorn.
Deze silo’s zijn omgebouwd tot een prachtige struisvogelshop met aanpalend restaurant. In februari kwamen Hilde en ikzelf hier ook al eens langs met Luc en Dominique.
Opletten dat we hier in struisvogelland niets breken. Eén geluk nog; struisvogeleieren zijn heel hard.
Saccochen in stuisvogelhuid zijn hier schering en inslag…
Deze is wel geassorteerd met het kleed.
Odile voert hier een goocheltruc uit. “De truc met het ei”. Gilles kan z’n ogen niet geloven.
De truc schijnt gelukt te zijn.
In het resto nuttigen we een quiche, een cake of een broodje met een drankje.
Bij de uitgang nog even poseren in een groot divan, gemaakt uit echt struisvogel leder.
En Gilles bezorgt Odile nog een echte struisvogelstempel op het voorhoofd.
Bij het naderen van Wilderness maken we een halte bij het uitkijkpunt op de Indische oceaan.
In de jaren 1920 werd een spoorlijn aangelegd tussen George en Knysna. De werken begonnen aan beide uiteinden van de lijn op hetzelfde moment en werden uiteindelijk afgewerkt rond 1930. De zogenaamde tchoo-tchoo stoomtrein maakte vier maal per dag de verbinding tussen de twee steden. De brug, die de monding van de Kaaimans-rivier oversteekt, werd al snel een toeristische attractie op zich. Ze is 210 m lang en 36 m hoog. Tragisch genoeg werd deze spoorlijn zwaar beschadigd bij zware overstromingen in 2006, waardoor de verbinding werd afgesloten. In 2008 werd de verbinding terug opengesteld, maar amper twee jaar later zou een nieuwe overstroming het definitieve einde van deze treinverbinding inluiden. Heel jammer!
In mijn archief “Zuid-Afrika 1999” vind ik nog een foto van de tchoo-tchoo stoomtrein die over de brug komt aangestoomd.
Gilles en Odile, doch ook Herman riskeren zich aan een 200 meter lange rotsklautering naar een waterval aan de overkant van de rots.
Hilde, maar ook ikzelf laten deze kelk aan ons voorbijgaan.
De waterval schijnt wel maar een waterstraaltje te zijn.
Op hun terugweg naar beneden staan we hen welkom te wuiven.
Aan de overkant van het brugje waarop we hebben plaatsgenomen hebben we al regelmatig enkele auto’s horen remmen, en dit blijkbaar zonder reden.
Maar wat blijkt; daar zit een politieman geïnstalleerd om met een radar-installatie de hardrijders te flitsen. Ik ga de man even aanspreken. Vertelt de kerel me dat hij over de ganse namiddag slechts vier maal heeft geflitst. En hij denkt nog dat ik dat geloof ook…
Een kwartiertje later en twintig kilometer verder staan we aan onze nieuwe B&B “Amber Guest Lodge”. Het zijn andere eigenaars geworden sinds we hier twee jaar geleden verbleven. Een vriendelijke dame leidt ons door de kamers, en verstrekt ons de nodige uitleg.
Hilde installeert zich in het zonnetje aan een tafeltje bij het zwembad. Het dagboekje moet nog van een tweetal dagen bijgevuld worden.
En de jeugd; die gewennen aan het (frisse) lauwe water.
Herman krijgt een voetmassage van BMC kinesist Gilles.
Teen per teen komt aan de beurt.
Na de massage is hij weeral klaar voor een nieuwe stunt.
Vanavond hebben we een tafeltje laten reserveren bij Restaurant Blend. Het is een restaurant dat genesteld ligt tussen de bomen op weg naar de beroemde Knysna Heads. het is een leuk eetcafé waar een grote waaier aan lekkere gerechten worden geserveerd. De ober weet ons danig te verleiden met zijn uitleg over de gurnard vis, dat we alle vijf hiervoor kiezen. En de keuze blijkt achteraf de goede te zijn geweest. Heerlijk stuk vis. Uiteraard besprenkeld met een vleugje Leopard’s Leap Sauvignon Blanc. Afsluiter van een lange en leuke dag.