Maandag 25 Maart. Bungy springen in Bloukrans. Lunch in Bramon. Dinner in “La Turbine” – Knysna.

IMG_4977Wakker worden bij gietende regen. ’t Is eens iets anders. Dat wil zeggen dat we niet buiten kunnen ontbijten. Binnen dan maar. Maar we zijn precies gestraft… De tafeltjes staan zodanig opgesteld dat we met ons aangezicht op de muur kijken.

IMG_4975En het heeft nog zijn voordelen ook. We kijken op een streekkaart; zodoende  kunnen we onze planning voor de volgende dagen wat bespreken.

IMG_4979Herman bestelde een omelet “full house”. Als hij dat kan binnenspelen zal het mogen een harde winter worden.

P1144317In Bloukrans, op zo’n 40 km van Knysna, ligt de Bloukrans Bridge – synoniem voor ’s werelds hoogste bungeejump. Gilles heeft op internet één en ander opgezocht en wil dit wel eens proberen. Zonder lang over na te denken, heeft hij zich gisteren dan ook impulsief ingeschreven. Deze morgen regent het pijpesteeltjes, maar regen is geen handicap om de jump te laten doorgaan.

Schermafbeelding 2019-04-03 om 06.29.49

Spijts de regen rijden we door een prachtig natuurgebied, door groene landschappen, diepe kloven en hoge bergpassen die door bruggen met elkaar zijn verbonden. Niets engs aan, over zo’n brug rijden. Tot we bij de Face Adrenaline bungeejump in Bloukrans aankomen komen. De brug waar we zojuist overheen gereden zijn, is ook de brug waar Gilles vanaf zal springen. En naar een brug kijken is nog nooit zo eng geweest. Zelfs de meest hardcore adrenalinejunkies zie je hier even slikken wanneer je in de verte een noodkreet hoort wanneer je weer iemand van de brug af ziet springen.

P1144303

Eenmaal aangekomen in het domein vallen mijn ogen op een Guinness wereldrecord diploma. De oudste man die de sprong ooit waagde was 96 jaar. Zou ik dit misschien ook wel eens aandurven???

P1144290Bij onze aankomst wordt Gilles onmiddellijk afgeleid naar de plaats waar alle nodige formaliteiten dienen vervuld voor de jump van 216 meter. Zijn verstand heeft hij intussen op nul gezet…

P1144296Hij wordt volledig in een harnas gestopt… En Odile; die ziet dat het allemaal volgens de regeltjes gaat.

img_3930Intussen gaan Hilde, Herman en ikzelf een koffietje nemen in de cafetaria. Daar staat een reuzenscherm met de life beelden van de personen die springen.

P1144315Die beelden zijn overweldigend…

portal_coverBij het zien van deze beelden is mijn goesting over… Binnen twintig jaar misschien… dan ben ik ook 96.

P1144338We begeven ons terug naar buiten om Gilles en Odile op te zoeken. Daar hebben we een leuk gesprekje met een Australische vader en zoon. Zij hebben een half uurtje geleden de jump gewaagd, en beiden stralen van geluk.

P1144298Terug bij Gilles toont hij fier de identiteitstekens die op zijn rechterhand geviltstift weren. Waarom doen ze dat? Je weet maar nooit…

P1144300Gilles wordt opgeroepen om zich bij het tiental springers te voegen. Binnen enkele minuten zal dit groepje naar de plaats van de afsprong gevoerd worden. Een laatste knuffel van Odile, en dan…

P1144307Wij gaan terug naar het TV scherm in de cafetaria.  En daar vallen we van de ene verbazing in de andere.

P1144323We horen ook de schreeuwen van de jumpers… niet te doen…

IMG_3592Bangelijk…

P1144288En dan plots… komt er een gordijn mist over de brug… Als een wit laken spreidt die mist zich over de ganse omgeving. Vijf minuten later zien we de brug zelfs niet meer…

P1144304Wanneer dit meisje gaat springen komt de mededeling dat dit voorlopig de laatste jump is. Tot bij nader bericht.

P1144286In de vallei is werkelijk niets meer te zien.

P1144285Een kwartiertje later komt Gilles ontgoocheld op ons afgestapt. Met als enige troost Odile en zijn sigaretje. De adrenaline heeft intussen plaats gemaakt voor een mengsel van boosheid en berusting.

P1144350Van hieruit gaat het naar onze reservatie in wijndomein “Bramon”, waar we wegens de regen ook niet kunnen aanschuiven tussen de wijnranken. We krijgen wel een mooi plaatsje op het overdekt terras.

IMG_0934We toasten op een nieuwe kans voor Gilles om ooit nog eens deze bunjee ervaring te kunnen afwerken.

P1144351Odile lacht ook nog een beetje in de kleur van haar regenjas…

IMG_3609… en Gilles heeft de tegenslag ook nog niet volledig verteerd.

P1144357Deze boeboe komt gedurig rond onze tafel snuffelen. Hij heeft precies ook medelijden met Gilles.

We zitten hier op het grondgebied “The Crags”, een buitenwijk van Plettenberg. En dat is ook de plaats waar ons peetkind Meagan woont.

P1144366Dus willen we wel eens op het onverwachts binnenspringen bij Meagan thuis. Naar haar school hoeven we niet te gaan, want in Zuid-Afrika is het nu al Paasvakantie (raar maar waar). We passeren nog de Mohair Shop met de echte mohair schaapjes.

P1144403In de mohair shop gaat Hilde op zoek naar een paar geschenkjes voor Meagan, haar mama, haar zusje en haar broertje.

P1144390Intussen lopen de anderen door de verschillende zalen waar artisanale artiesten allerlei mooie beeldjes boetseren, beschilderen en bakken.

P1144381Deze man is een beertje aan het afwerken.

P1144370En deze mevrouw beschildert miticuleus een ander beeldje.

P1144375We hebben ook contact met de baas van het kunstateljee. De man weet ons in korte tijd te imponeren met allerlei nuttige weetjes.

IMG_3615Tegen dat we vertrekken zijn we reeds dikke vrienden. En nu naar de township van Meagan, een paar kilometer hiervandaan.

P1144406Zonder ook maar éénmaal te missen posteert Hilde ons voor de deur van Meagan’s huisje. Een mevrouw, die later een tante blijkt te zijn, vraagt ons naar binnen te komen.

IMG_4993Wat is Meagan’s mama blij om ons weer te ontmoeten. Maar momenteel is Meagan zelf niet thuis. Jammer. De cadeautjes zijn uiteraard ook meer dan welkom.

IMG_5001Het zusje Poppy is zoals altijd laaiend enthousiast. Spijts dat ze deze week twee tandjes moest laten gaan…

IMG_4984En broer Maurizio ligt er ook vrolijk lachend bij. Maurizio is het gehandicapt negenjarig broertje van Meagan. De jongen kan niet stappen en niet spreken. Dagelijks wordt hij opgehaald en voor een achttal uur naar een opvangcentrum gebracht. Maar niet gedurende de vakantie.

IMG_4990Mama is fier als een gieter met een certificaat dat Maurizio eind vorig jaar meekreeg van het opvangcentrum. Certificaat uitgereikt omdat Maurizio altijd lacht en een zeer goed oogcontact heeft.

IMG_4988Nog een beschrijving uit de opvang van Maurizio.

IMG_4998Odile is intussen al goede maatjes met Poppy, maar het uur van afscheid is aangebroken. We laten nog vele groetjes achter voor Meagan, we geven een drukkie aan mama en Poppy, een knipoog aan Maurizio, en weg zijn we.

IMG_5004Onderweg naar onze B&B passeren we nog de Old Nick Market met de nieuwe MUNGO weverij. Hier kan ik moeiljk voorbijrijden zonder een stop te maken.

P1144407Vlug efkes een ommetje langs de wandelgang rond de weverij. Het is bijna 17 uur, en om dat uur zit de werkdag erop. Sinds twee jaar werken ze hier met een volledig nieuw machinepark met Duitse Ruti weefmachines. Mijn textielbloed begint weer te borrelen…

IMG_5003Een panoramafoto van de nieuwe Mungo weverij.

P1144430Om 17 u gaan we een uurtje recupereren naar de B&B. En daarna trekken we naar het centrum van Knysna naar onze geliefde plek “La Turbine”. Een oude stoomfabriek die omgebouwd is tot hotel/restaurant.

P1144428Veel van de machines van de stoomfabriek staan prachtig verwerkt in het interieur.

P1144410Odile nestelt zich in een zetel voor een glazen vloer die uitzicht geeft op de onderliggende machinekamer.

P1144417Her en der staan tafeltjes opgesteld tussen de machines.

P1144420Dienster Vovo bedient ons op een ludieke manier van een glaasje Weltevrede Chardonnay.

P1144423Voor de rest genieten we met vier van kingklip en voor eentje lams shops. Alles heel lekker.

P1144425Gilles mag de laatste restjes van zijn ontgoocheling wegwerken met twee bolletjes ijs; ééntje met vanille en ééntje met chocolade.

P1144427Hiermee besluiten we onze speciale dag.

2 gedachtes over “Maandag 25 Maart. Bungy springen in Bloukrans. Lunch in Bramon. Dinner in “La Turbine” – Knysna.”

  1. wist je dat Maurizio opgevangen word in een van oorsprong Vlaams project Die Sterreweg ! Marianne , vrouw van Wouter De Prez , is daar nog altijd nauw mee verbonden .
    ze waren samen met Isabelle destijds aktief in Plettenberg .
    Isabelle begonnmet BIA , Marianne en paar anderen met Die Sterreweg . super projekt want er is nauwelijks iets voorzien voor gehandicapte kinderen in ZA . wij zijn ondertussen 1 week thuis …geniet nog maar verder .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *