Na het ontbijt om 8u45 rekent Luc af aan de receptie. Wij hebben vandaag slechts 160 kilometer te gaan. Dus kunnen we ons gerust een ommetje permitteren.
Voor dit ommetje kiezen we voor het oudste openbare aquarium van Zuid-Afrika. Slechts op een boogscheut van onze B&B gelegen.
Het aquarium speelt een belangrijke rol bij het helpen van zeedieren in nood die het slachtoffer zijn van vervuiling en andere rampen. Vele honderden dieren worden elk jaar verzorgd en gerehabiliteerd en keren terug naar de oceaan.
Het aquarium heeft een aantal mooie grote aquariumdisplays die het grootste deel van de lokale vispopulatie bevatten.
De meest vreemde vissen krijgen we hier te zien.
Dit is een exemplaar van een duivelse vuurvis. Hij werd opgevist in een gezonken scheepswrak. Een steek van deze duivelse vuurvis kan dodelijk zijn.
En dit is een haai. Niet dodelijk… bij nader toezicht schijnt het een Vlaamse haai te zijn.
De vissen uit deze bak werden terug in zee uitgezet. In afwachting dat er nieuwe exemplaren worden aangevoerd plaatst men deze leuke montage in de bak.
Aan de buitenzijde van de gebouwen is er ook een broedkolonie van Afrikaanse pinguïns te bezichtigen.
Leuke pinguïns.
Langs een mooi wandelpad kan men de verschillende afdelingen bereiken.
Dominique en Luc twijfelen of ze dit wandelpad wel zouden beklimmen.
De zeehonden willen de deur voor ons openen, maar het lukt hen niet.
Ze trachten ons toch een kleine show op te voeren.
Over die loopbrug kunnen we als het ware in de Indische oceaan duiken.
Vanop het ponton hebben we een panoramisch uitzicht op de Oceaan.
Bij het verlaten van het aquarium krijgen we nog een niet mis te verstane tekst mee over onze planeet.
Dit mooie kunstwerk aan de uitgang van het aquarium vervolledigt de inhoud van “ONE PLANET – ONE OCEAN”.
Nu zetten we koers naar Grahamstown, ongeveer 160 kilometer. Onze hoop om onderweg een licht lunchke te versieren vervliegt in het ijle van het landschap. Alras beseffen we dat we die lunch beter vervangen door enkele petit-beurkes en een slokje spuitwater in ons Toyota eethuisje. ’t Is eens iets anders.
Na een paar uurtjes naderen we Grahamstown. Maar hoe dichter we naderen, hoe vuiler de omgeving. Alle straten die we passeren zijn echte vuilnisbelten.
We zijn nu op minder dan één kilometer van onze B&B, en het gaat van kwaad naar erger.
En nu zouden we moeten aangekomen zijn, maar geen B&B te zien. Wat een opluchting als we ineens constateren dat we (ik) een interpretatiefout hebben gemaakt bij het invoeren van het adres op onze TomTom GPS.
En tien minuutjes later staan we voor het poortje van B&B. Die draagt de naam 8A, en deze naam heeft de vergissing van daarnet teweeggebracht. We zaten toen in de achtste straat van de township van Grahamstown.
We worden ontvangen door Lebo, de manager. Zij maakt met ons de tour van de ganse accommodatie.
We zijn precies in een paradijsje beland. Lebo loodst ons door de enorm grote kamer, elk met een bijkamer/bureau. Een prachtige tuin met mooi zwembadje. We hebben TV op de kamer met het Belgische BVN kanaal. En supergoede ontvangst op internet. Wie zegt beter?
Vanaf het terras hebben we uitzicht op de omliggende heuvels. Maar op één van die heuvels zien we een soort rookwolk. Bij navraag aan Lebo stelt deze ons gerust; dat zijn hier van die gecontroleerde brandjes om de wildgroei wat tegen te gaan. Niets om ons ongerust over te maken. Voor de rest van de namiddag nemen we een beetje verlof. Koffers uitpakken, mails en blog bijwerken en een beetje nietsen. Hilde en Luc hebben intussen een goed adresje gevonden voor vanavond. Haricot’s in het french quarter.
Tegen 19 uur willen we vertrekken. Het is intussen al bijna donker, en nu ziet die brand er niet meer zo onschuldig uit. Wij mogen gerust vertrekken, want hij zal zeker nooit tot ons domein uitbreiden. Geloven dus maar…
In Haricot’s worden we ontvangen door olijke Zinthi. Niet de eerste de gereedste; ze studeert finance en acounting hier aan de universiteit van Grahamstown. Ze neemt onze bestelling op met zin voor humor. Ze vraagt spontaan of zij niet een fotootje moet nemen van ons gezelschap.
Uiteraard mag ze dat, en ze weet beter dan wie ook hoe ze de beste compositie kan bereiken met een IPhone.
En inderdaad… het resultaat mag er zijn. Ons diner bestaat uit Lamsschouder of filet steak met frietjes. Met uiteraard een flesje Ken Forester wijn. Dit alles tot onze grote voldoening.
Wij content, Zinthi content. Als dank maken Luc en ikzelf een kunstwerkje (?) op de rekening. En daar is Zinthi dolgelukkig mee. Wij betalen 800 Rand wat neerkomt op 50€ voor vier personen. Iets voor 22 u sluiten we als laatste de barak. Op onze terugweg naar huis valt er noch kat noch luis te bespeuren in de straten. En nu vlug naar de bedstee. Tot morgen.