Zaterdag 26 Januari. Een Mandela dag in en rond Mthatha.

Om 9 uur loodsen we ons door het imposante gangencomplex van het Mayfair hotel naar het restaurant voor het ontbijt. Tegen 10 u stappen we de Mayfair buiten op weg naar het eerste Mandela museum van de dag. Het ligt slechts een vijfhonderdtal meter van ons Mayfair hotel en we stappen er te voet naar toe.Onderweg worden we weeral geconfronteerd met het gebrek aan respect dat de zwarte bevolking heeft voor het milieu. Overal ligt de grond bezaaid met afval.

Geen greintje respect voor het milieu… spijtig.

Wijzelf hebben hier veel bekijks, want deze stad (Mthatha.. uitgesproken Mahata) is voor 97% bevolkt door zwarten.

Inderdaad; overal veel bekijks…We hebben iets met Mandela vandaag… 3 musea op 3 verschillende plaatsen. In Mthatha (waar we nu zijn) heeft hij zijn jeugd doorgebracht. In Mvezo is hij geboren, en in Qunu heeft hij zijn laatste levensjaren doorgebracht.

In het eerste en grootste museum moeten we ons inschrijven. We worden gescand, maar entree betalen hoeft niet. We krijgen supergids Makie toebedeeld, en die zal ons gedurende het volgende anderhalf uur door het leven van Madiba Mandela loodsen. Nelson Mandela is een van de grote morele en politieke leiders van onze tijd: een internationale held wiens levenslange toewijding aan de strijd tegen racistische onderdrukking in Zuid-Afrika.Verschillende zalen, elk met een apart moment in het leven van Mandela. In deel 2 van het museum staan alle geschenken opgesteld die hij tijdens zijn leven heeft gekregen. Op de plaats van dit museum heeft Mandela zijn jeugd doorgebracht.Dit is Madiba’s erepenning voor het behalen van de Nobelprijs voor de vrede.Hij werd niet alleen bekroond met die Nobelprijs, maar eveneens met het presidentschap van zijn land en de lofbetuigingen van de Verenigde Naties en van de hele wereld. 18 Juli, zijn verjaardag is intussen wereldwijd uitgeroepen als “Mandela Day”.Enkele beklijvende uitspraken van Nelson Mandela. Tien jaar na zijn vrijlating op 11 februari 1990 opende het Nelson Mandela Museum zijn deuren. Mandela stond erop dat het niet alleen een statische verzameling zou zijn, maar een levend gedenkteken voor zijn waarden en visie. Het was om iedereen die het bezoekt te inspireren en te verrijken, als een katalysator voor ontwikkeling te dienen en het erfgoed en de bronnen die met hem verbonden zijn te delen.

Dominique wil geen enkel detail mankeren.

De voltallige familie Mandela.

Sinds zijn triomfantelijke vrijlating in 1990 van een gevangenisstraf van meer dan 25 jaar, stond Nelson Mandela in het centrum van een meest meeslepend en inspirerend politiek drama: de opbouw van een post-apartheid in Zuid-Afrika.

Het Nelson Mandela-museum werd geopend op drie locaties: Mvezo, Qunu en het Bhunga-gebouw in Mthatha, waar we nu zijn. Dit gebouw hier werd op 11 februari 2000 door Nelson Mandela zelf opengesteld. Het wordt elk jaar bezocht door duizenden Zuid-Afrikaanse en internationale toeristen. Het is een van de belangrijkste erfgoedinstellingen van Zuid-Afrika.Eenmaal we met de rondleiding klaar zijn mogen we nog wat persoonlijk commentaar geven in het gastenboek, en moeten we afscheid nemen van onze fantastische gids Makie.

Hier hoort alleen maar positief commentaar bij.

Bij het verlaten van het museum kan er nog een grapje af.

We reizen nu ongeveer 60 km verder naar Mvezo, het geboortedorp van Mandela. We doorkruisen typisch Afrikaanse dorpjes. Spijtig genoeg is de hemel intussen weer toegetrokken en vallen er zelfs enkele regendruppels.

Hier in Mvezo kunnen we kennis maken met het tweede Mandela Museum.

Na wat zoekwerk komen we bij dit “huis” van Mandela. Maar dit museum is in principe gesloten. Na een gesprekje met portier Andreas mogen we toch binnen, maar fotograferen is ten strengste verboden. Want de kleinzoon van Mandela zou hier momenteel op bezoek zijn, en die man houdt niet van foto’s.

Tot hier mogen we fotograferen, maar geen stap verder.

Buiten staat nog een mooi levensgroot beeld van Mandela, en dat mag wel op de foto.Nooit twee zonder drie. We trekken terug de baan op, ditmaal naar Qunu, de plaats waar Mandela zijn laatste levensjaren doorbracht, en waar ook een museum ter zijne ere is opgericht. En onderweg weeral Afrikaanse taferelen.Om de haverklap houden we halt voor een fotoshoot. Zoals telkenjare hebben we weer rennerspetjes bij (met dank aan vriend Noël). En of ze daar gelukkig mee zijn…Bij een renner hoort een petje…

Deze dame straalt van geluk met haar trofee.

Weeral enkele jochies gelukkig gemaakt.

Intussen zijn er in onze wagen ook enkelen gelukkig met zo’n rennerspetje.

Bij één van onze stops hebben we een kort contact met een dame die in een witte doek gehuld is. Ze is echter zeer schuchter, en loopt het naastliggende huisje binnen. Uit dat huisje horen we plots een luid gezang komen. Nu komt in het deurgat van dat huisje een man posteren, eveneens in een wit kleed gehuld. De man doet ons teken alsdat we gerust mogen binnenkomen.

We komen waarempel in een soort misviering terecht. Een tiental witte mannen en vrouwen zingen, schreeuwen, dansen en huppelen hier rond, net alsof hun leven ervan afhangt.

Een van de vrouwen begeleidt het gezang met een trommel. En één van de mannen blaast regelmatig op een hoorn.

Terwijl twee kinderen het spektakel wantrouwig gadeslaan. Blanke mensen hebben ze hier waarschijnlijk nog nooit gezien.

De mannen beginnen langsom driester met hun kruisen te zwieren.

Eén van de vrouwen komt bij Hilde aandraven met een bijbel. Zij vouwt het boek open op een bladzijde over de tien geboden.De Zionistische Zuid-Afrikaanse kerk is afgeleid van de Amerikaanse pinkstergemeente. Het Zionisme kenmerkt zich door het geloof in gebedsgenezing, doop door totale onderdompeling en het verbod op alcohol, tabak, medicijnen en varkensvlees. De kerk telt zo tweeduizend gemeentes en bevindt zich door heel Zuid-Afrika, De Zionistische kerken houden elke zaterdag  een kerkdienst in traditionele kledij. Na een twintigtal minuutjes, en terwijl de dienst nog volop aan de gang is, druipen we zo ongemerkt mogelijk af. Was me dat weeral een formidabele belevenis.Nu moeten we nog 20 kilometer verder naar het derde Mandela Museum, ditmaal in Qunu. Hier heeft Nelson zijn laatste levensjaren doorgebracht. p de terugweg stoppen we nog in QUNU, waar Mandela zijn laatste woonplaats zou gehad hebben. Maar dit museum is momenteel leger dan leeg. Op uitzondering van een paar foto pancartes staat dit gebouw leeg.

Er is ook een grote aula, maar die is op één uitzondering na ook volledig leeg. Inderdaad, daar zit een VIP op één van de stoeltjes.

Na deze rijkgevulde dag maken we afspraak in het restaurant van ons Mayfair hotel. We genieten met z’n tweeën van lekkere vis en voor de anderen spaghetti bolognaise of macaroni met kaas. En dit met een flesje Chenin Blanc. Achterop de wijnfles is een etiket gekleefd met een voor ons hoogst eigenaardige tekst; “Nooit op de weg wandelen als je gedronken hebt; je kan gedood worden”. Met deze wetenschap in het achterhoofd trekken we rond 21u30 naar ons bedstee.