Deze morgen om 5 uur hoor ik precies getik op onze vensters. Ik ga kijken en inderdaad… het is hard aan het regenen. En dit voor onze laatste volledig dag in Zuid-Afrika. Na bijna duizend dagen eindelijk eens een serieuze regenvlaag. Wat zullen ze hier blij zijn in Cape-Town.
Deze voormiddag willen we naar Woodstock, een buitenwijk van Cape-Town. Daar vindt immers elke zaterdagvoormiddag de Biscuit Mill market plaats. We parkeren onze Toyota op de parking van een brouwerij met annex biercafé/restaurant. Wanneer we een reservatie voor vanmiddag maken in het restaurant mogen we gratis parkeren. Er komt al direct een jochie op ons af met het voorstel onze Toyota een wasbeurt te geven. Het feit dat we hem morgen moeten inleveren – jawel, we zijn onze laatste volledige dag ingegaan – laten we de kerel maar doen.
Het is een mooi recent gebouw, op een paar honderd meter van onze bestemming Biscuit Mill. Het herbergt een kleine brouwerij, maar ook een bierproeverij en een restaurant.
Alles is heel keurig en verzorgd gepresenteerd.
Met bierhoppe hebben ze afbeeldingen gemaakt.
De brouwerij ligt er ook onberispelijk bij.
De Albert street, de weg die naar onze zaterdagmarkt leidt ligt ook al bezaaid met winkeltjes, fabriekjes en koffiehuisjes; iedereen vindt wel iets naar zijn goesting.
Terwijl Hilde in een kledingwinkel rondsnuistert loop ik ernaast even binnen in een groot hangaar. Omgebouwd tot speelzaal en café. Aan de achterste wand is een dwarsdoorsnede van een oldtimer bevestigd. Mooi gedaan…
Inventief zijn ze toch wel die Afrikanen.
Nog een pano van dit heel speciaal interieur.
Misschien een plaatje voor een of andere kaartersclub?
We zijn bijna aan de markt, maar we stappen eerst nog efkes Captain Kirwin’s coffee bar binnen voor een cappuccino.
Die captain is gene normalen. Hij drijft de spot met alles en allen. Maar altijd plezant en positief.
Zijn achterkant liegt er niet om…
En zijn bord ook niet. Cappuccino heeft hij veranderd in Captain ccino.
Iedereen die er om vraagt wordt ook tot captain gebombardeerd en mag met hem op de foto.
Met deze bemanning zou ik ook nog een cruise maken…
Eindelijk bereiken we de enige echte Biscuit Mill. Een oude site van een koekjesfabriek die omgetoverd werd tot
Dit oude bedrijvencomplex beleeft een inspirerende revival. Er is een opeenstapeling van veel kleine, creatieve en innovatieve winkels.
Je kan er plaats nemen op een van de bankjes, of in de zon op het kunstgras, en genieten van het gezelschap, de live-muziek en de gezellig drukke vibe.
Vaak worden de winkels gerund door kunstenaars die tijdens het werk sieraden, drukwerk of kleding produceren.
In de overdekte hall kan je heerlijk eten. Van hollandse bitterballen tot goedgevulde wraps, brownies, vegan cake, pizza, fudge, biltong en donuts, alles is er te vinden. Daarnaast zijn er vele soorten drankjes; koffie, smoothies, ijsthee, champagne, cocktails en ga zo maar door.
Een Marokkaans groenten- en fruitkraam om “U” tegen te zeggen.
Van deze Marokkaanse Rumina heb ik gedurende zes opeenvolgende jaren een foto mogen nemen. (Op één uitzondering na; twee jaar geleden hebben we biscuit Mill niet bezocht)
Chines dumplings.
Inderdaad… hier ook.
Kastanjes of kastanjeconfituur. Je kan het zo gek niet bedenken. En ja; zelfs…
…Belgische wafels. Dat maakt het aanbod kompleet.
Alhoewel… een oestertje kan er ook nog altijd bij.
We zijn getuige van een fotosessie voor een promo van Biscuit Mill.
De mannequins zijn welig opgetut.
In schril kontrast naast de fotoshoot; een moedertje met baby die om een aalmoesje zit te janken. Dit is Afrika…
Op de buitenkoer is het aanschuiven voor een hotdog aan een minibus kraam.
Op elke verdieping van de Biscuit Mill valt wel iets te beleven.
Een paar kunstgalerijen waarvan eentje met prachtige foto’s.
Deze protea juffrouw geniet er ook van.
Drie beeldjes in beperkte oplage (200 stuks). Tutu, Mandela en Zuma. Met de cynische opmerking “Zuma is gone”.
Het is bijna 13u30, hoogtijd dus om naar onze brouwerijrestaurant te trekken voor de lunch. En wat dacht je?… Dat jochie van deze morgen is nog altijd in de weer om onze auto te poetsen. Hij zal ons wel in de verte hebben zien aankomen… Maar al bij al ziet onze car er schitterend uit.
Het kereltje zelf mag geen geld ontvangen. Er moet betaald aan de baas. Deze vraagt 80 ZAR, ongeveer de tegenwaarde van 5€. De kuisjongen staat op de achtergrond onze transactie gade te slaan.
In het restaurant genieten we beiden van een malse steak met lekkere gestoofde groentjes. Niet met bier zoals de meesten hier, maar met een heerlijk glaasje Durbanville Chenin Blanc.
Een ritje van een dertigtal kilometer brengt ons nu naar Durbanville. We zijn hier verwacht door Leopold en Amanda. Ze hebben ook hun dochter en Marie-Claire, een Belgische vriendin op bezoek. We hebben heel wat te vertellen sinds het verjaardagsfeest van Leopold, een veertiental dagen geleden. De kaas en de wijn smaken voortreffelijk.
Omdat we morgen vertrekken naar België en we nog een en ander te verpakken hebben voor onze vliegreis organiseert het gezelschap in een mum van tijd een heuse inpaksessie. Schilderdoekjes oprollen, kartonnen cilinders inkorten, alles toekleven en etiketteren… vele handen maken licht werk. Tegen 19 uur ruimen we de baan, niet vooraleer echter een afspraak te maken voor een wederbezoek in Waregem. Want begin juni komen Leopold en Amanda voor een vijftal maand naar België.
Vanavond nog een FaceTime met dochter Caroline en de familie in Waregem. Daar zijn ze ook al de voorbereidingen aan het treffen om ons in een warm nest te ontvangen. Vanaf morgenvroeg zal schoonzoon Bert proberen om ons mooie zitplaatsjes te reserveren op onze terugvlucht. De rest van de avond brengen we door in onze Bijoux studio. Met een boekje in een hoekje of met een hapje in het (stort) badje.