Prachtig weer vandaag. We hoeven niet ver te rijden en hebben dus tijd zat. Daarom nog een voormiddagje profiteren van de schitterende omgeving van Bitou River Lodge.
We blijven onder de indruk van deze schitterende omgeving
De tuinier is om 7 uur al druk in de weer. Hij is zo fier als een pauw met zijn nieuw petje van gisteren. Ik mag even met hem op de foto.
Na het ontbijt is het genieten geblazen.
Ditmaal is het een grote vogel die aan Sue’s suikerwater slurpt…
En Luc waagt zich vervaarlijk dicht bij een nijlpaard. Als dat maar goed afloopt.
De dametjes krijgen er ook niet genoeg van.
Om de haverklap valt er iets nieuws te bespeuren.
Elke lelie vormt een schilderijtje op zich.
Luc geniet er ook van.
Het uur der waarheid nadert. Dit wil zeggen; onze klassieke afscheidsfoto. Wa zijn die vier dagen voorbijgevlogen. Danke Sue voor alles… en hopelijk tot volgend jaar.
Rond 11u30 maken we dan terug ons ritje van een twintigtal kilometer naar Bramon. We hebben vorige keer gereserveerd op vandaag, en kregen de belofte om te kunnen lunchen tussen de wijnranken.
I and Bramon, you and Luc…
Ditmaal is het gelukt om tussen de wijnranken te lunchen.
Dienster Sonnette bezorgt ons het blaadje waarop we onze gerechtjes kunnen invullen. En ze schenkt ons een glaasje heerlijke Sauvignon Blanc van het eigen domein “the Crags”. Tussen haakjes, we zitten hier maar op een paar kilometer van de township waar Megan woont.
We houden het matig met een viertal hapjes. Spaanse vleesballetjes, leverpastei, cammenbert en een slaatje. En natuurlijk ook een nog warm versgebakken brood met grof zeezout.
Paradijselijk ontbijt met nochtans heel gewone dingen.
Die cammenbert met vijgen en geraspte nootjes is onverbeterlijk. het wordt weeral een paar uurtjes genieten.
Tegen 14 uur rijden we dan door richting Oudtshoorn. Met een tussenstop in Knysna. Immers verleden week heeft Hilde de helft van haar outfit laten hangen in de B&B aldaar. Alles ligt mooi opgevouwen in de receptie. Een centje in de spaarpot van het personeel, en we zijn weer weg. Onze wegen leiden over George, en we moeten terug over het Outeniqua gebergte. En het is precies of die bergketen heeft iets tegen ons… er hangen weeral donkere wolken die het grootste gedeelte van ons zicht blokkeren. Spijtig.
De Outeniqua bergen zijn ons niet goed gezind.
Eenmaal de bergketen voorbij kleurt de hemel weer helemaal blauw. In het piepkleine dorpje Holgate komen we een padstal tegen. Padstal zegt men in Afrika tegen een baancafé.
In deze padstal houden we een stop voor een koffietje of een milkshake.
We zitten hier midden in een druivenstreek. Regelmatig komt een quad met een volle aanhanger druiven het erf opgereden.
In het winkeltje liggen de dozen druiven ook bij hopen. Om de haverklap stopt er een wagen, speciaal om één of meerdere van de dozen af te halen.
Nu vlug doorrijden naar Oudtshoorn waar we rond 17 u onze opwachting maken bij gastvrouw Hermien en haar man Rheinhardt. Leuke mensen. En wat een mooi gasthuis hebben ze “Karoo Sun”. Hier zullen we twee maal overnachten.
Hermien en Rheinhardt; leuke gastheren.
Mooie moderne kamers. Wij krijgen terug kamer 4, dezelfde van verleden jaar.
Zicht op de tuin vanop ons kamer.
We zetten nog een stapje naar ’t centrum, maar de meeste zaken, zoniet allemaal, zijn reeds dicht. In één enkel shopke kunnen we toch nog wat postkaarten bemachtigen.
Hermien heeft voor deze avond een tafeltje bij restaurant “Nostalgie” gereserveerd voor ons. Dit restaurant heeft een eigen taxidienst om de klanten af te halen. Het moet echter lukken; ons zijn ze vergeten te komen halen. Gelukkig komt Rheinhardt tussen, en met een kwartiertje vertraging rijdt de wagen toch voor.
NOSTALGIE in hartje Oudtshoorn.
Het uithangbord aan de ingang zegt niet alles, maar laat wel onze verwachtingen opwellen.
En die verwachtingen worden ook ingewilligd. We zijn in de struisvogelstad, en proeven dus van een struisvogelfilet. Goedgekeurd door de kenners. Tegen 22u mag de taxi ons goedgemutst terug naar onze “Karoo Sun”