Hoe langer we in Sue’s “BITOU RIVER LODGE” verblijven, hoe meer we genieten.
Ontwaken met een dergelijk panorama aan onze grote kamervenster.
De vogeltjes zijn ook al aan hun ontbijt begonnen. De suikerfles is reeds voor de helft leeg.
Vandaag staat er eigenlijk niet veel op het programma. Het zal een dag van luilekker niksen en ontspannen worden. Dat mag ook wel eens, zeker na de voorbije drukke dagen. En het is dan nog een lekker warm en zonnig Afrikaans weertje, waarschijnlijk het beste dat we tot hiertoe hadden.
In de tuin liggen een viertal roeibootjes ter beschikking van de klanten. Wijzelf hebben er ons nog nooit aan gewaagd, en we zagen ook nog nooit iemand gebruik maken van die bootjes. Maar daar komt nu verandering in. De kamer naast de onze logeren twee vriendjes, en die heren willen zich wel eens aan een tochtje op de Bitou River wagen.
In een mum van tijd zijn ze vertrekkensklaar en enkele minuten later peddelen ze door het prachtig natuurpark. Het moet wel leuk zijn…
Luc en Dominique hadden graag nog een gesprekje versierd met Isabelle De Smul, de verantwoordelijke van Born in Afrika. Het blijkt echter onmogelijk om Isabelle te bereiken. Ofwel is ze op toernee in één van de scholen, ofwel werkt haar GSM niet. Uiteindelijk beslissen we om zonder afspraak naar het bureel van Born in Afrika te trekken.
Luc en Dominique treffen daar Véronique, een juffrouw uit Aartselaar. Ze werkt full-time bij Born in Africa en is verantwoordelijk voor de coördinatie. Nogmaals proberen Isabelle te bereiken, maar het lukt ook niet.
Intussen hebben wij een gesprekje met een andere verantwoordelijke (naam vergeten). Uiteindelijk beslissen beide verantwoordelijken dat we best morgenvoormiddag terugkomen. Op vrijdagvoormiddag is Isabelle hier altijd aanwezig. Die dag is er immers boardmeeting, en dan zijn alle verantwoordelijken aanwezig. We trekken dus maar terug naar onze Bitou River om daar onze platte rust voort te zetten.
Bij aankomst lopen we Sue’s tuinman op het lijf. De lieve man heeft vanmorgen vroeg onze wagen gewassen. Hij stelt nu voor om ook het interieur te kuisen. Dit verdient een centje en een petje. Kontent dat hij is.
Nog maar pas aangekomen krijgt Luc nu toch een oproep van Isabelle. Ze moet ons van een paar seconden gemist hebben in het bureel. Maar niet getreurd… we mogen teruggaan om 14u30.
Vanmiddag gaan we een quiche of een croque eten bij Roost. Dit is een cafétaria op het domein van “Old Nick”, daar waar die nieuwe weverij opgericht werd.
Na deze lichte lunch zijn we nog iets te vroeg voor onze afspraak. We maken dan maar een omwegje om te gaan voltanken. We kunnen ook weeral de twee pompisten gelukkig maken. Ditmaal met een luxe pet van A S S. (Advertising – Sport – Sponsoring). Merci mister Noël. De kleur is nog aangepast ook!
Om 14u30 lukt het ons dan uiteindelijk toch om Isabelle te strikken. Het relaas van onze Megan komt eerst aan beurt, en dat is kort en bondig. Megan evolueert in de goede zin. Ze is opgewekt en blij en ze studeert goed. Houden zo! Ook buiten de Born in Afrika kunnen verder wel eens kleine geldsommetjes gestort worden voor een specialleke of een verjaardagscadeautje. Maar dit altijd langs Isabelle rond, die maakt dat alles terecht komt.
Wat Demi betreft is er wel een bepaald probleem. Haar schoolresultaten zijn verre van bevredigend. Voor een gewone school scoort ze ondermaats, en Isabelle vindt dat ze dan wel te verstandig is voor speciaal onderwijs. Als ze zich maar wil inspannen zou ze moeten proberen tot haar zestiende in de huidige school te kunnen volgen. Daarna heeft ze verschillende mogelijkheden in het volwassen- en beroepsonderwijs. Het zal natuurlijk kwestie zijn van haar motivatie aan te wakkeren. Isabelle belooft om Demi in de komende weken heel speciaal te volgen en onder handen te nemen. Met deze positieve noot kunnen we dan ook afscheid nemen.
Op de terugweg naar onze B&B maken we nog een stop bij de golfclub van Plettenberg, Goose Valley. Luc heeft vanmorgen in een immo-bladje een huur-advertentie gezien van huisjes op deze golfclub. En dit aan een zeer schappelijke prijzen. Huisjes met 2- of 3 slaapkamers, en te huren per week. Wij kregen de laatste dagen enkele insinuaties dat Sue mettertijd haar B&B misschien wil verkopen, en dat zou dan misschien een goed alternatief zijn.
Prachtig gelegen, die “Goose Valley” estate. Veel wijzer zijn we echter niet geworden, want er is niemand aanwezig in het immo-bureau.
Vanavond gaan we een restaurantje in ’t stad aandoen. Luc en ik sluiten gelijktijdig onze kamerdeur. Aan alle kamersleutels hangen verschillend gekleurde struisvogelveders. Kwestie van niet te vergissen van kamer. Omdat we morgen naar de struisvogelstad Oudtshoorn trekken, trachten we ons al een beetje in te leven in wat ons te wachten staat…
“Nguni” is een leuk eethuisje. Weeral een opsteker. We eten terug bijna allemaal verschillend. Van springbok over scampi’s en kingklip (= vis). Dit alles besprenkeld met een heerlijk Ataraxia wijntje. (iemand uit het gezelschap noemt dit altijd “anorexia”)
Het is dik 22u30 als we naar huis rijden. Luc hoeft bijna de lichten van onze Toyota niet aan te steken. Enorme bliksemschichten vullen de hemel boven ons. Een echt vuurwerkspektakel. En dit terwijl er zelfs geen druppel regen valt.