Een uurtje vroeger uit de veren, want vanmiddag moeten we naar de airport. Terug blauwe lucht, maar over de Tafelberg hangt toch nog een wolkenkleed.
Na het ontbijt vlug nog eens checken met Cobus van EuRopcar of alles in orde was met onze ingeleverde Toyota. Ik krijg een 10 op 10 als voorbeeldig en correct wagenhuurder. Er zal dus ook geen enkel supplement komen op onze factuur.
Intussen is Hilde reeds de rekening van de “Westin” aan het controleren. Op uitzondering van één heel klein detailke klopt alles tot in de puntjes.
Nu naar de kamer om de koffers te pakken. Hilde weet alles minutieus te schikken en te verdelen over de twee grote koffers en over de twee handbagages. Wanneer alles gepakt is rest ons nog een uurtje om te internetten en te bloggen.
In de receptie nog een afscheid aan Lisa, een juffrouw die we ook al jaren kennen.
Shepherd komt ons verwittigen dat de taxi is voorgereden…
Adieu Cape-Town. Dat het met iedereen van jullie goed moge gaan…
Adieu schoon Zuid-Afrika. Voor ons het mooiste land van de wereld.
Driekwart later staan we reeds oog in oog met Cape Town International Airport. 
Het luchthavengebouw is immens groot, maar alles is zeer goed georganiseerd en de formaliteiten verlopen vlot. Eén van ons koffers weegt 30,3 kilogram, maar op die laatste 300 gram komt het nu ook niet aan. Trouwens, de tweede koffer weegt slechts 26,5 kilogram.
Spijts het nog meer dan twee uur duurt voor we zullen opstijgen,staat onze Turkish Airlines reeds op zijn startplaats.
Om de lange wachttijd wat in te vullen organiseren we nog een fotosessie bij een olifant.
Exact op tijd, om 17 u 15 hangen we reeds in de Kaapse lucht. Vanaf nu is het “ondergaan”. Maar al bij al valt het redelijk mee. Tegen 19 uur hebben we ons apéritiefje gekregen. Om 20u30 krijgen we ons avondmaal, en tegen 22 uur worden de lichten gedoofd. Slaapwel… zoals de muizen in het meel!