Heerlijk, het ontbijt in Lhangana. We zouden er een brunch kunnen van maken. Je kan ook merken dat we lang geslapen hebben.
De grote foto aan de muur heeft wel iets heel speciaals. Opvallen doet hij in ieder geval.
Na het ontbijt kuieren we een tijdje door de mooie tuin. Terug op de kamer sturen we verjaardagswensen naar m’n zus Luce die vandaag haar 76e levensjaar inzet. Ook even op internet zoeken naar een B&B voor het komende weekend. Liefst in de streek van Knysna. Daarna trekken we ’t stad in.
Inderdaad, we zitten in “de” struisvogelstad van Zuid-Afrika.
De Baron Van Reede straat is de hoofdstraat. Met een overvloed aan winkeltjes, warenhuizen, galerijen, café’s en een paar hotels.
Op het pleintje naast de grote kerk hebben een viertal dames hun waren opengestald. Sweepers vervaardigd uit struisvogelvederen.
Als je een sweeper koopt mag je een foto van ze nemen. Zonder aankoop moet je vijf rand betalen voor de foto.
We worden aangesproken door twee zonderlinge mensen. Zij stellen zich voor als de sheriffs van de stad. Het is een echtpaar en zij zorgen 365 dagen per jaar voor de netheid en de veiligheid in Oudtshoorn. Ze zamelen alle wild weggeworpen afval in, en wijzen ons op de netheid hier in de straat. Zij zijn ooh zo fier op hun job. Gelukkige mensen.
We lopen binnen in Galery Bottega. Hier kennen we uitbaatster Alet ook reeds vele jaren. Elke keer we terugkomen informeert ze of we nog verliefd zijn op de beeldjes die we in 2006 bij haar hebben gekocht. En of!
Ditmaal heeft Alet wel enkele mooie etsen in collectie. Dit zou kunnen een laatste avondmaal voorstellen maar dan met vrouwelijke apostels.
En da peird is ook niet mis nie…
Na het afscheid van Alet gaan we op zoek naar een Vodacom winkel, want het belletje van mijn superklein Afrikaans telefoontje rinkelt niet meer. Voor een techniek van de winkel is het een fluitje van een cent… klik klik klikkerdeklik en ’t is opgelost. Het manneke vraagt wel 100 Rand (6 €) voor minder dan 1 minuut werk. Enerzijds voel ik mij een beetje bekocht, maar anderzijds ben ik zo blij dat mijn belletje weer rinkelt. Verder in de straat worden we weeral geconfronteerd met de vindingrijkheid van de Afrikanen; van drie afgeleefde autobanden vervaardigen ze een comfortabel zittende zetel.
Intussen was er weeral protest in onze magen. Het is trouwens ook al bijna 13 uur. We rijden enkele kilometer buiten het centrum naar de game lodge “Buffelsdrift”. We weten dat ze hier een gezellig terras restaurant hebben, waar altijd wel iets valt te beleven.
Door de langdurige droogte is de poel bijna opgedroogd.
Het nijlpaard komt als het ware vanzelf boven water. Hilde geniet van een buffelcarpaccio, ikzelf van een toast met leverpastei en samen van de prachtige omgeving.
In het domein rijden game jeeps op en af met nieuwsgierige toeristen.
Op de terugweg rijden we langs een township. Hier en daar zien we toch zonderlinge tafereeltjes.
Deze heeft zijn tuinpoortje vervaardigd met een autoportier. Slim bedacht. En zijn huisnummer 103 is tamelijk goed zichtbaar.
De jeugd uit de township.
Die pet is wel een beetje te groot…
Eenmaal terug in Lhangana lodge genieten we van enkele uurtjes dolce farniente. Hilde leest in haar boek, en kattepoes wijkt van geen meter.
Vanavond genieten we van een struisvogelsteak in ’t gebuurte. Restaurant “Jemimas” is niet slecht, maar we hebben al betere plekjes bezocht.