Vier dagen op dezelfde locatie schijnt lang, maar is wel degelijk in een wip en een draai voorbij. Zeker als je alles naar je zin hebt. Vanmorgen hebben we wel niet volledig naar onze zin. Wegens de wekenlange droogte is er waterrantsoenering in Hout Bay, en hebben ze het water voor onbepaalde tijd afgesloten. ’t Zal dus zonder douche en met stoppelbaard verder moeten. De koffers zijn bijna geladen en huiseigenaar Markus komt nog een babbel slaan. De Duitse man was in zijn professionele loopbaan bloemenkweker in de streek van Johannesburg. Sinds enkele jaren is hij naar Hout Bay uitgeweken en heeft hij hier “Snooze” uit de grond gestampt. En nu is hij Frans aan ’t studeren, want hij wil in Frankrijk een grote boerderij kopen in de streek van Pau.
Tegen 10u30 verlaten we Hout Bay, niet zonder nog een paar keer achterom te kijken naar het prachtige stadje.
We moeten terug de Chapman’s peak over en we houden regelmatig een fotostop.
We willen onze belofte nakomen aan artiest Marc Alexander. Daarom maken we een vijftal kilometer omweg langs Kommetjie. Marc is er weeral niet maar zijn vrouwtje Lindy springt in haar wagen en in minder dan vijf minuten is ze terug met Marc aan haar zijde.
Blij om Marc terug te zien. Hij heeft intussen weeral mooie werken gemaakt. Zelfs weeral eentje met een vos.
Marc wil nu persé op de foto met twee vossen. Dat kan ik hem natuurlijk niet weigeren. Hij vertelt over zijn verdere plannen om het winkeltje hiernaast ook in te nemen en om te vormen tot atelier. Hij ziet het helemaal zitten.
Een half uurtje later zijn we in onze B&B Chartfield in Kalk Bay. Onze kamer is OK. We hebben een mooi uitzicht op de baai en op de haven.
Mooi zwembadje ook.
En een zwemster met de front van de zee.
Het is bijna 15 uur en dus te laat voor een lunch. We houden het dan maar op een wafeltje met een cappuccino. Op een plaatsje waar we een mooi zicht hebben op Kalk Bay.
Achteraf nog enkele postkaarten kopen voor het thuisfront. De twee lieve caissières houden van een grapje en worden beloond met een foto.
Nu terug naar de tuin van Chartfield voor een paar uurtjes relax. ’t Zonnetje schijnt en sinds gisteren is de temperatuur veel draaglijker geworden.
Vanavond sluiten we aan in restaurant “The Annex”. Het is inderdaad het annex restaurant van het grote naastliggende Hotel Majestic. We houden het op een lamscarré met lekkere groentjes.
En daarbij een flesje Sauvignon Blanc ; FISHWIVES. Voor éénmaal heb ik voor de naam van de wijn gekozen.