We staan vroeg op (7u30) want ’t is Zondag; dus willen we naar de Mis. Rond 9 u slenteren we door de township van Velddrif in de hoop hier of daar wel een groepje kerkgangers te ontmoeten. Wij botsen op een bejaard madammeke met een dik boek onder de arm. Maar wat dacht je; ’t is een schooljuffrouw van 80 jaar. Salomé is haar naam. En spijts ze reeds meer dan 15 jaar met pensioen is komt elke zondag kinderen onderwijzen in een zondagsschooltje. Ze vertelt honderduit over haar leven maar als ze plots bemerkt dat het bijna 9u30 is moet ze abrupt afscheid nemen, want haar les moet nu starten. Maar willen of niet; we moeten meegaan om een kijkje te nemen. Indrukwekkend; een 80 jarig dametje dat vol overgave een twintigtal kinderen instrueert. En die kinderen zijn één en al belangstelling. 
Een straattoneeltje in de township.
Salomé, de enthousiaste lerares.
De kinderen zijn één en al belangstelling.
Salomé weet ons ook te vertellen waar we een eredienst kunnen bijwonen, en we nemen dus afscheid van haar en haar zondagsschooltje.
Afscheid aan Salomé en haar zondagsschooltje.
Inderdaad, enkele honderden meters verderop komen we aan een soort hangaar waar enkele mooi uitgedoste mannen en vrouwen binnentrekken. De eredienst is al enkele minuten gestart. We schuiven ook voorzichtig naar binnen. Er komt direct een heer naar ons toe om ons te verwelkomen en een plaatsje aan te duiden. We zitten bij de “Full Gospel Church”. Achtereenvolgens worden lezingen, gezangen en zelfs dansen opgevoerd. De gospels worden langsom heftiger en hier en daar raken enkele gelovigen in trance. Indrukwekkend en bijwijlen zelfs een beetje beangstigend. 
Vol overgave en met een prachtige stem worden de psalmen opgevoerd..
Sommigen komen bijna in trance.
Er wordt nu een ritueel opgevoerd waarbij een paar gelovigen een soort massage krijgen op hun hoofd en in hun nek. Dit duurt tot er eentje pardoes stokstijf achterover valt en bewusteloos blijft liggen op de grond.
De dame met de hoed zal enkele ogenblikken later stokstijf achterover vallen en minutenlang bewusteloos of in trance op de grond blijven liggen.
Nog iets later vangen de dansen aan, en bij het tweede dansje is Herman niet meer in te tomen. Hij springt mee in de dans, tot groot jolijt van de gelovigen.
Herman is niet in te tomen en springt mee in de dans.
De dienst zal meer dan twee uur in beslag nemen. Na de slotzang komen er nog mededelingen en dankwoorden door de pastor en een drietal gelovigen. Tot slot krijgt Herman ook een microfoon toegestopt. Kort en krachtig dankt hij de gemeenschap voor de gelegenheid die we kregen om de dienst bij te wonen. Nu kunnen we naar buiten doch niet zonder hier en daar een drukkie (knuffel) te krijgen. En een fotootje met de Belgen zien ze ook wel zitten.
Hilde VdE met een jeugdig kerkgangertje.
En deze jongedame wil met Hilde V. op de foto.
Na de dienst trekt iedereen naar huis.
Wij rijden enkele kilometer verder naar Langebaan. Onze magen beginnen zich stilaan te manifesteren, en we hebben geluk. Zonder het goed te beseffen staan we recht tegenover het sympathieke strandrestaurant Pearly’s. Natuurlijk hebben ze een mooi tafeltje voor ons.
Het gezellig terrasje van Pearly’s.
We brengen het er vanaf met een hoofdschotel en een glaasje wijn. Meer moet dat inderdaad niet zijn. We vervolgen onze weg, ditmaal tot Windtown. Alwaar we een grote strandwandeling maken. Hier is ook een SPAR winkel, en die is open op zondag. Hier gaan we dus wat proviand opslaan voor vanavond en de komende dagen. Herman ontdekt dat we hier niet veraf zijn van Mykonos, een estate die ook deel uitmaakt van zijn Time Sharing contract. Hij wil dat wel eens zien, want indien het de moeite loont kan hij daar misschien volgend jaar een huisje boeken. We gaan dus op zoek… Het ligt inderdaad zeer nabij en het loont zeker de moeite. Prachtige estate met kleurrijke huisjes en appartementen. En de naam dekt volledig de lading; je kan denken in Griekenland te vertoeven.
De yachthaven van Mykonos.
Kleurrijke appartementen.
Intussen is het 17 u geworden en we genieten van een apéritiefje in de “Bouzouki”, een mooi overdekt terras in de haven.
Op het terras van “Bouzouki”.
Rond 19 uur komen een beetje moe maar zeer voldaan terug aan ons huisje weltevree. Braaimeester Herman heeft binnen de kortste keren zijn vuurtje onder controle en ietsje later liggen er vier mooie sirloin steaks te roosteren, omgeven door vier reuze patatten in aluminium folie. De avond kan niet meer stuk…
Gezellig etentje in een prachtig kader.