Om 8u30 kunnen we ons self-service ontbijt gebruiken in het restaurant. Momenteel zijn we hier wel gans alleen, alhoewel alle kamers van de B&B bezet zijn.
In feite is Mimosa geen B&B maar meer een hotel. Ze hebben 18 kamers en een heuse receptie.
Het zwembad ligt middenin een mooie tuin.
Deze voormiddag plannen we een wandeling in Montagu. Het is een dorp dat in het verleden eens verkozen werd tot ‘Dorp van het Jaar’, Het is prachtig gelegen met spectaculaire uitzichten en een uitstekend bewaarde architectuur.
Alle huisjes in Longstreet zouden kunnen dienst doen als filmdecor. Niet zo lang geleden reden hier nog ossenwagens door de straat. Fascinerende historische gebouwen en prachtige architectuur brengen u terug in de tijd dat Montagu zelfs haar eigen betaalmiddel had… Ontstaan in ± 1820 door de Trekboeren werd het dorp vernoemd naar de secretaris van de Kaapse Kolonie; John Montagu.
Gedurende onze wandeling komen we eensklaps en volledig onverwacht in een autorally gebeuren terecht.
South Africa Cape Rally 2017. Vlug effen controleren op hun site. En inderdaad; zij organiseren hier aan de Westkaap een zevendaagse oldtimer rally. Het is een Franse organisatie en de ongeveer 35 deelnemers komen allemaal uit Europa. Op hun site lees ik onderstaande vrij vertaalde tekst;
Zuid-Afrika is een bestemming als geen ander. De unieke locatie, aan de zuidpunt van het Afrikaanse continent, tussen de Atlantische en de Indische Oceaan, biedt bezoekers een ongeëvenaarde rijkdom aan landschappen, bergen, kusten, bossen, woestijnen en wijngaarden. De rally begint en eindigt in Kaapstad, Zuid-Afrika’s andere hoofdstad. Het is een prachtige reis, die je geleidelijk alle verschillende landschappen, culturen en stijlen van architectuur zal laten ontdekken. Ook de gastronomie valt niet te versmaden. Het hartelijke welkom welke je aangeboden krijgt van de Zuid-Afrikaanse bevolking wordt enkel geëvenaard door hun passie voor auto’s. In Kaapstad zal je versteld staan van de vele prachtige garages en dealers van de meest prestigieuze merken. Het is niet verwonderlijk om de laatste GTs of klassieke auto’s langs de weg te zien. Ze aarzelen ook niet om te pronken met replica’s van Jaguars, Austin-Healeys en Ford GT40’s.
De rally houdt hier in restaurant THE RAMBLING ROSE een lunch pauze. Er staan warempel ook enkele Belgen in de rij. Dit moeten we dus wel even van dichterbij bekijken.
De patron van The Rambling Rose heeft spijt ons geen tafeltje te kunnen aanbieden, omdat alles volzet is door de rallyrijders. Maar met het blijvend aandringen van Christian Devos en de charmes van Hilde Verhaert schuift hij uiteindelijk toch een tafeltje bij voor ons.
Uiteraard mogen wij niet aanschuiven aan het buffet van de deelnemers aan de rally. We houden het bij een croque of een kip/curry. Ook lekker.
In annex aan het restaurant is er ook een delicatessenaak. Het winkeltje doet vandaag goede zaken met de passage van die piloten. Een beetje proviand of snoep in de wagen is altijd welkom.
Deze Belgische deelnemer heeft een sticker op zijn Triumph die wel onze aandacht trekt…
BEAULIEU Motor… Misschien iets te zien met één van de Beaulieu telgen? Er zitten daar zeker enkele oldtimerfanaten tussen. Afwachten dus tot de piloot eraan komt. Maar het blijkt nogal vlug dat we op het verkeerde spoor zitten. De bestuurder is een Brusselse autohandelaar, gespecialiseerd in oldtimers.
Dan maar vlug onze aandacht verleggen naar een paar andere mooie cars.
Nog een praatje met iemand van de organisatie, en we houden het voor gezien.
We krijgen nog een mooie affiche mee van de rally. We maken nu een lange wandeling terug naar onze Mimosa. Eenmaal terug thuis hervallen we in onze gewoontes van de laatste dagen. Zalig niets doen, of toch iets doen dat we graag doen. Echt genieten van alles dat mag en niets dat moet…
Vanavond bezoeken we het Italiaans restaurantje Piccolo Tesoro. We kunnen er zelfs te voet naar toe. Maar weeral is de ganse keet volzet. We dringen aan om eventueel een kwartiertje te wachten tot er een tafeltje vrij komt. Een gezelschap van drie personen heeft onze ontgoocheling bemerkt. Stellen ze wel voor om bij hen aan tafel aan te schuiven zeker. We aarzelen wat maar ze blijven aandringen. Uiteindelijk zitten we met vijf personen aan een vier-persoons tafeltje. Onze disgenoten zijn een koppel blanke Zuidafrikanen met hun bejaarde moeder.
Helene, Andrew en Mama Celia zijn super vriendelijke mensen. Binnen de kortste keren zitten we in de leute en ’t plezier. Op twee kilometer hiervandaan beheert Andrew een olijfboomkwekerij. OLIVE STONE FARM. En ze zijn ook vakantiehuisjes aan het bouwen, dit temidden de olijfbomen. Als we volgend jaar terugkomen zijn we nu reeds uitgenodigd bij deze lieve familie.
Mama Celia tekent 86 op de jaarkalender, maar ze is nog perfect bij de pinken. En ze geniet net als Hilde met volle teugen van de Sauvignon Blanc “Bon Courage”.
Rond 22 uur nemen we afscheid van deze sympathieke mensen met de belofte ons zeker nog terug te zien. Onze dienster Janie vindt het ook super dat wij ons zo goed amuseerden.