Het security huisje en de versterkte ingangspoort voor de villa van Nelson Mandela. Jammer dat Nelson juist op dat eigenste moment door buikloop geplaagd werd. Zoniet had hij ons (bijna) zeker ontvangen… Wij, samen met Hilde, ikzelf en de ganse Belgische bevolking wensen U een spoedig herstel toe, Mister Mandela. Inderdaad, ’s anderendaags mocht Nelson Mandela al terug het hospitaal verlaten.

Vrijdag 24 feb. Op weg naar East-London.

Vandaag geen te grote afstand te overbruggen, dus een wandelingetje in de binnenstad kan er wel af. Enkele boodschappen en een kort bezoekje aan de mooie kerk. Wij hebben tijd zat, en omdat ik vannacht lange tijd over onze slechte ervaring met gids Otto bleef piekeren, besluiten wij om nog eens op eigen houtje naar de townschip terug te gaan. Alles wat wij gisteren hadden gewild en niet hebben gekund, wordt ons hier binnen de kortste keren voor de voeten gegooid. Wij fotograferen de schoolpeuters aan de afsluiting van de speelplaats, of daar staat de juffrouw al met de uitnodiging wat nader kennis te maken met de werking van het schooltje. Uiteraard is dat wel met de bedoeling achteraf iets te krijgen, maar dat is dan ook graag gedaan. Het wordt een mooie ervaring, en het doet eventjes terugdenken aan het door ons  Rallyteam  gesponsord “Thorn Tree” project welke we in januari bezochten. Achteraf nog tal van gesprekjes met jeugd en volwassenen in dit district. wij voelen ons nu nog meer bedrogen door die duivelse Otto van gisteren, en maken rechtsomkeer terug naar ’t stad om daar in het Toerismebureau een aanklacht te gaan doen in verband met onze ervaring van gisteren. Otto is trouwens een officiële gids, aangesloten bij dit bureau. Wij krijgen ruimchoots de gelegenheid ons verhaal te doen, en hebben de indruk dat men ons zeer “au sérieux” neemt. Onze hoofdbekommernis is alleen maar dat wij willen vermijden dat andere toeristen op dezelfde manier bedrogen worden als wijzelf. En voor ons (vooral voor mij) hebben we het eens kunnen zeggen, en ligt het niet verder op de lever. Incident gesloten dus. Tegen de middag maken we onze intrede in ons verblijf “The Thatch”, en tegen 14 uur genieten wij in een strandrestaurant “La Vida” van een lichte lunch met dito wijntje. De rest van de namiddag genieten maar met kuieren en wandelen, en in de vooravond gaan we in de “Spar” wat proviand ophalen om verder een rustige avond door te brengen in ons huisje en ons tuintje van ons guesthouse.

Terwijl Hilde met de kaartjes naar de grote Post gaat, loop ikzelf nog efkes binnen in de mooie kerk van Grahamstown. Want er is weeral een intentie om een kaarsje te branden.

Dezelfde township als gisteren. Speeltijd. Eerst kennis maken aan de afsluiting. Daarna komt de juf op ons af en ze nodigt ons spontaan uit op een bezoekje.