Vannacht om 5 u geland in Addis Abeba. Bijna de ganse vlucht geslapen als de muizen in ’t meel. Hier hebben we twee uur oponthoud voor onze volgende vlucht, ditmaal richting Kaapstad. Die twee uur worden uiteindelijk uitgerokken naar drie uur, maar… we zijn in Afrika, en daar zullen we in de komende twee maanden moeten mee leren leven. Ditmaal is de derde zetel van onze rij wel degelijk ingenomen. Door een jonge dame, Carla afkomstig uit Italië. En Carla is veearts, gespecialiseerd in behandeling van paarden. Ze werkte vroeger zelfs anderhalf jaar bij een paardenfokker uit België. Het ijs is dus vlug gebroken, en na een uurtje krijgen we reeds een uitnodiging om de fokkerij, waar ze sinds enkele jaren samen met haar partner vertoeft, te gaan bezoeken. De fokkerij is gelegen in Robertson, en dat stadje staat op ons reisschema. De invitatie nemen we dan ook met beide handen aan. Je weet maar nooit dat we nog iets kunnen bijleren. We wonen immers in Waregem, de “Stad van het paard”. Na een vlucht van weeral 5 uur zetten we uiteindelijk voet aan wal in Kaapstad. Op weg naar de koffers en de pascontroles kunnen we weeral een paar leuke kiekjes schieten.
CAPETOWN, here we come !
Hilde zal wel met de valiezen tjoolen…
Ze droomt ook al van de vele pinguins die we binnenkort hopen te spotten.
De formaliteiten verlopen als een fluitje van een cent, en na een half uurtje zitten we in de taxi richting ons verblijf voor twee nachten, namelijk het “Signature Lux” hotel in het hartje van Kaapstad. Eenmaal aangekomen in het hotel worden we verwelkomd door onze vrienden Luc en Dominique. Zij zijn hier reeds gisteren aangekomen, en ze verwelkomen ons in een decor om “U” tegen te zeggen. Een prinsenpaar zou het niet kunnen verbeteren.
Luc en Dominique in hun prinselijk decor.
Eenmaal de bagage geïnstalleerd in onze kamer maken we ons op om nog een wandeling te maken naar het Waterfront, één van de populairste wijken van Kaapstad. We staan verstomd van de architecturale hoogstandjes die hier in het laatste jaar weeral werden gerealiseerd. En animatie is er hier om elke hoek.
Om de haverklap zijn er bandjes of groepjes met muziek, zang en dans.
Tussen die opvoeringen door weten de kleuters zich te vermaken onder het logge lijf van een neushoorn.
Dominique en Hilde willen wel eens de nieuwe draaiende kuipstoelen uitproberen.
De vermoeiende reis hangt ons nog wat in de kleren, en we besluiten om tamelijk vroeg (19u30) een restaurantje op te zoeken. Luc en Dominique zijn danig enthousiast over het het restaurantje dat ze gisteren aandeden, en we besluiten om terug naar “De Grendel” te gaan. Een piepklein eethuisje in een foodmarket van het Waterfront. Het apérootje loopt binnen als godendrank. En de heerlijk gegrilde scampis mogen er ook best wezen.
Lekkere scampis met een glaasje wit aan de bar van het restaurantje. Leuk!
Lang zullen we het vanavond niet trekken, want de reis hangt ons nog in de kleren. Intussen is het donker en dat betekent dat we niet te voet terug naar het hotel mogen. In de kortste keren hebben we een taxi bij de lurven en voor een fluitje van een cent worden we gedeponeerd aan de deur van ons Signature Lux Hotel. En nu maar vlug tussen de veren. Tot morgen!
