Het ontbijt op Greenmarket wordt op het buitenterras geserveerd (nogal wat anders dan in België hé), en de mensen aan onze buurtafel zijn wel twee Vlaamse BV’s zeker. Jawel, Peter Van Asbrouck en Stan Van Samang. Zij blikken daar de opnames in van een programma welke jullie vanaf April op VT4 zullen te zien krijgen onder de titel “Peter versus de rest”. Wij hadden een korte babbel, en moesten beloven op ons eerste communiezieltje van geen foto’s op facebook te plaatsen. Deze blog is natuurlijk geen facebook. Achteraf de Greenmarket nog wat dieper verkend, en om 14 stipt staan we terug in de “Westin” om onze auto op te halen. Kleine ontgoocheling, want het was niet de beloofde Chevrolet, maar wel een Japanse Hyundai accent. Ook al wat kleiner dan die Chevrolet, maar ik hou van Japanners, en maak me dus niet kwaad. En wij op weg naar “Mooibly” in Paarl, bij Lieve Wouters. Het links rijden verloopt ditmaal niet zo vlot, en Hilde doet tot vervelens toe teken dat ik iets verder van de kant moet rijden. Moegepraat laat ze me maar verder begaan, tot ik in het binnenrijden van Paarl pardoes op de scherpe kant van een hoge borduur rij. Linkervoorband in flarden, en bovenop nog een ferme deuk in de zante, en de wielschijf niet meer te herkennen. Mooie start met onze Hyundai… Tegenover de plaats van het onheil springt daar een (blanke) Afrikaan uit zijn voordeur, doet zijn garagepoort open, haalt een professionele kriek te voorschijn, en voor wij alles goed beseffen zit het reservewiel erop. Hij verwijst ons naar een bandencenter “Continental”, en omdat het tien minuten voor sluitingstijd is vliegen ze daar met 3 man op mijn autootje. Geloven of niet, maar op een kwartiertje tijd zat er een nieuwe band op de uitgebuilde zante, was het wiel perfect uitgebalanceerd, en was ik ervan af met 540 Rand, hetzij 50 Euro. Wie doet beter? Na al deze pechperikkelen spoeden we ons naar ons Guesthouse “Mooibly”. Een prachtige chalet met strooien dak, midden de wijnvelden. Want Mooibly is ook een wijndomein. Er aangekomen worden wij direct overspoeld met een stortvloed van informatie, dit door de sympathieke uitbaatster Liesbeth. Achteraf typeerde Hilde deze lieve dame als een echt “Antwerps tettergat”. Goed bedoeld uiteraard. Tegen de avond trokken we nog naar ’t stad (Paarl) om er in een gezellig restaurantje “Noop” wat te bekomen van deze drukke dag
Gelukkig had ze geen ‘moegepraat’ bij de hand!
Ge ziet, naar ’t vrouwke leren luisteren hé (soms tot vervelends toe). Die doet altijd alles met de beste bedoelingen (ook zagen….). Zo zitten vrouwen nu eenmaal in elkaar!