Het is zondag, dus lekker uitslapen. Het ontbijt, geserveerd door een African Queen (?) verloopt ook traagjes en we blijven zelfs nog een half uurtje de dagbladen en de boekjes uitpluizen. Met Marc wordt overeengekomen dat we hier drie nachten kunnen blijven in plaats van twee. Rond halfelf maken we een kort ritje naar nabijgelegen Kalk Bay. Een mooi kuststadje aan de Indische Oceaan, waar op zondag alle winkeltjes opendeur houden en alle vrije plekjes worden opgevuld door mini-zondagsmarktjes. Straatventers, orkestjes, steltlopers en kinderanimatie maken de boel kompleet.
Steltloper in Zuid-Afrikaans outfit.
Hilde sukkelt al sinds de Kerstperiode met een verstuikte en pijnlijke duim (een skiduim volgens Dr Rombouts), maar daarin kan vandaag verandering komen. Aan een kraampje demonstreert een dame een wonderbaar geneesmiddel tegen allerhande infecties. Het is een Chinese stick, gelijkend op een dikke sigaar. Het topje moet met een vuurtje aangemaakt worden. Het pijnlijke lichaamsdeel moet een tiental minuten berookt worden door de gloeiende stickpunt. Hilde is een ideaal proefkonijn, en na die eerste behandeling schijnt de pijn precies al een beetje weggeëbd. Wat imaginatie toch kan doen hé!
Het Madammeke met de toverstick…
en het schijnt nog te werken ook!
Intussen heb ik een aangename babbel met John, een man die lepels, vorken en allerhande bestekken vervormt tot kunstwerken. Schitterende kerel, met een kop om nooit te vergeten.
Sympatieke John met machtige kop!
We vinden een eetstalletje waar de banken naar de straat gericht staan waardoor we niets van de animatie dienen te missen. Een slaatje voor Hilde en een spaghetti carbonara voor mij. Lekker! En intussen genieten van alles wat de straat te bieden heeft.
Familie op terugweg van het strand…
en deze maken zomaar een zondagsritje.
We slenteren nog een uurtje rond in boetiekjes, antiekkotjes en kunstgalerijen. 
Boetiekjes bij de vleet…
En bij de antiquair; jawel… een antieke olifantendrol. Je moet er maar opkomen!
Wat hier ook opvalt is dat de kerken het alsmaar moeilijker krijgen. De hoofdkerk van Noordhoek werd recentelijk omgebouwd tot een theater. En daar komt wel volk op af…
Deze mooie kerk is nu een drukbezocht theater.
Op de weg naar onze B&B hebben we nog een korte afslag genomen naar het strand van ’t Kommetjie omdat dit bekend staat voor de vele surfers; en dit zeker op zondag. Maar vandaag is het windstil, en daar hebben de verwoede surfers geen boodschap aan. Er zijn bijna geen golven, en ze kunnen zich dan ook niet uitleven. Toch zien we nog enkele verwoede fanaten het onderste uit hun kas halen om zich toch nog een beetje te laten meevoeren door de zee.
Niet gemakkelijk, maar niet plooien…
Vanavond willen we het rustig aan doen, en bezoeken we een doordeweekse afspanning, de Red Herring. Uiteraard op verre na niet te vergelijken met de “Foodbarn” van gisteren. De Sirloinsteack smaakt voortreffelijk. De pieltjes vet worden dankbaar in ontvangst genomen door huishond Ali. 
Ali, de restauranthond op zoek naar hapjes.
Ik denk niet dat het in België zou toegelaten zijn dat een hond rondloopt in het restaurant… Een ijsemmer hebben ze ook al niet; we moeten ons maar behelpen door ijsblokjes in onze Chenin Blanc te kieperen. Na gezamenlijk overleg geven we hier toch maar een 5 op 10. Inderdaad, het kan niet alle dagen kermis zijn, en we hebben er zeker onze slaap niet voor gelaten.
The Red Herring krijgt maar 5 op 10, en dan zijn we nog mild.
Zo te zien op de foto verliep hier de zondag iets minder zonnig en kleurrijk dan bij jullie maar wij genieten, ondanks het grijze,frisse weer, ook van zo’n rustdag…. Jaloers zijn en blijven we ( nog zo’n kleine 3 maanden).
Als jullie bij thuiskomst, bij ons komen smullen (waar onze huishond Moby met plezier alle pieltjes of andere stukjes in ontvagst zal nemen), verwacht mijnen kok minstens een iets hogere score…..