Donderdag 6 Februari. Ganse dag Knysna. (lees nijsna)

English breakfast, personeel van hun eerste broek en een hoop geduld maakt dat we tegen halftien het stad kunnen verkennen. Het Waterfront van Knysna lijkt de vrouwtjes wel te liggen; postkaartjes, souvenirtjes, mooie prularia en ook enkele sjieke winkels. Intussen kuieren de mannen wat rond in de omgeving van de plezierboten. Daar valt wel altijd iets te beleven. Een afgewaaide hoed in het water en een toerist die er achteraan duikt … en dan denkt de duiker nog dat het onze hoed is… We vinden de eigenaar niet van die hoed, en we laten hem dan maar achter op een kunstwerk.

De uitstap van de vrienden, een boottocht met de “Featherbed” naar de “Heads”, hebben Hilde en ikzelf al verschillende keren gemaakt, dus laten we ze nu eens enkele uurtjes alleen los. (Misschien is het juist daarom dat ze persé die uitstap willen maken?). Er ligt een grote soort Missisipiboot aangemeerd, en ze denken natuurlijk dat ze daarmee de overtocht zullen maken. Groot is dan ook hun verbazing en ontgoocheling als ze op het laatste moment een zinken bak zien aanmeren. Achteraf gezien blijkt dat het plezier er niet minder om was. Wanneer de bak aan het afvaren is loop ik wuivend naar de vrienden het staketsel op waardoor de kapitein denkt dat ik ook nog mee moet. Hij mindert onmiddellijk vaart en maakt aanstalten om rechtsomkeer te maken. Ik doe hem dan maar vlug teken dat hij mag doorvaren, en weg zijn ze… de kapitein, de zinken bak en de vrienden.

Wijzelf flaneren wat rond in het gezellig stadje en op de middag verorberen wij een sandwichke met … jawel, een glas spuitwater! Tegen halfvier meren de vrienden terug aan en ze zijn super enthousiast over hun tocht. Op de overkant genoten ze van een treinritje naar omhoog, een selfservice lunch, onvergetelijke panorama’s en een lange wandeling terug naar beneden.

Nu tronen we het gezelschap mee naar naar “La Turbine”. Dit is een oude elektrische centrale die op een fantastische manier omgebouwd is tot een hypermodern hotel-restaurant. We drinken hier een cappuccino en we genieten van de fantastische infrastructuur van het hotel. De fototoestelletjes klikken als nooit tevoren.

We flaneren ook nog wat in de omgeving van het hotel. Hier roept de bouwstijl gelijkenissen op met Port-Grimaud in Zuid-Frankrijk. En gezien onze 3 koppels door insiders als de Grimaud-basterds benoemd worden, voelen we ons hier heerlijk thuis.

We toeren verder rond en komen bij het mini-kerkje van Belvidere. Eindelijk nog eens een kerkje dat niet op slot is. Kaarsjes kunnen we niet branden want er zijn er geen, maar er is wel een offerblokje. Misschien niet zo tot de verbeelding sprekend, alhoewel…

We zijn nog niet moe en trekken nu nog even de hoogte in om van daaruit Brenton on Sea te overschouwen. Van de ondergaande zon worden we getrakteerd op magische beelden van de zee en het strand.

Na een vluggertje van een opknapbeurt in onze Riverside lodge trekken we terug naar Belvidere waar wij in een sympathiek restaurantje “The Bells” genieten van allerlei lekkere hapjes van de kaart. Het een nog smakelijker dan het andere. Maître Julio en zijn team entertainen ons op een sublieme wijze. Moe en voldaan trekken we naar ons bedje…