Woensdag 29 januari. Van Noordhoek naar Kalk Bay.

Wat wij al vermoedden wordt deze morgen bevestigd; onze gastheren Margaux en Bram zijn hier hun laatste week ingegaan. Ze hebben hun “African Queen” van de hand gedaan en trekken met beide kindjes terug naar België. Ze zullen daar (in Oedelem) de bio-boerderij van Bram’s papa overnemen omdat deze laatste binnenkort met pensioen gaat. Maandagmorgen serveren ze hun laatste ontbijt. Wij zullen hier dus, op enkele uitzonderingen na, hun laatste gasten geweest zijn.  Wanneer we afscheid aan het nemen zijn komt de nieuwe eigenaar (een Hollander) toevallig aankloppen, en dat is dus “het” moment voor een portret met de oude en de nieuwe eigenaar.

We rijden dan naar Simonstown, alwaar we een B&B gereserveerd hebben, maar daar moet een misverstand in de agenda roet in het eten gegooid hebben. Zij zijn volgeboekt en kunnen ons vandaag niet herbergen.  Niet getreurd; in de Portofolio 2014 staan honderden adresjes, en de eerste die we opbellen is reeds de goeie. Voor dergelijke zaken is het wel goed ook een Afrikanse GSM te hebben. Chartfields Guesthouse in Kalk Bay, een boogscheut van Simonstown verwijderd. Tegen de middag worden we er aan de deur verwelkomd door een zeemeermin. De kamer is nog niet vrij, maar we mogen onze bagage in consignatie geven, en we krijgen reeds een rondleiding in het huis en de tuin.

Vanaf ons nieuw tehuis tot de kustlaan is het slechts een tiental minuutjes wandelen. Het is er wel druk en er heerst een vrolijke sfeer. Eergisteren waren we ook al in Kalk Bay, maar toen gingen we niet verder dan die gekleurde kabientjes.

Vanmiddag eten we een portie calamari ringetjes met (Belgische) friet. Heerlijk! En nu terug gaan slenteren in de haven en op de kustlaan. Weeral van die hippe boetiekjes. Spijts we hier nu al veertien dagen vertoeven blijven ze ons nog steeds verbazen.

Zo wordt het bijna 5 uur in de namiddag voor we onze kamer innemen. Alle comfort en prachtig uitzicht op Kalk Bay. Jammer dat we hier maar één nacht kunnen verblijven.

Tegen 8 uur maken we ons op om naar “Polana” te gaan, een bar/resto die met zijn voeten in de zee ligt. Bij hoogtij spat het water tot tegen de ramen van het restaurant. Twee jaar geleden hebben we dat met vriend Herman meegemaakt, en het was effenaf indrukwekkend. Vanavond wordt het niet zo spectaculair, want het is laagtij. Maar toch nog een plezante plaats om te vertoeven. We houden het bij een glaasje Chardonnay met een portie gamba’s voor Hilde en varkensribbetjes voor mij. Meer moet dat weeral niet zijn. En achteraf een lange wandeling terug naar onze Chartfield.