Dinsdag 21 Januari. Van Clanwilliam naar Lamberts Bay (75 km)

Met pijn in het hart moeten we nu al afscheid nemen van onze gastvrouw Esther en haar Rectory Guesthouse. We vergeten zelfs een foto te maken, alhoewel ze op ons netvlies gebrand zal blijven, en haar stem zullen we uit duizenden andere herkennen. We rijden nu eerst richting van de Strassberger schoenfabriek, want Hilde wilt persé datzelfde paar schoenen. Ik weet wel dat er een paar insiders zullen gedacht hebben dat het de Tsunga fabriek zou geweest zijn, maar Hilde beweert dat die Strassbergers nog beter zijn. En wat dacht je; ze hebben nog exact hetzelfde model. Ikzelf verdenk de fabriek ervan dat ze zelfs geen nieuwe modellen maken, maar dat zal Hilde worst wezen.

Na een voorspoedige rit met een tweetal stops landen we tegen de middag in Lamberts Bay. Volgens onze gids is prijs/kwaliteitverhouding het Hotel Lanberts Bay de ideale verblijfplaats aldaar. We twijfelen dan ook niet, we worden er vriendelijk ontvangen, en we beschikken er over alle comfort. We lunchen aan de haven op het terras van “Isabella’s” en we genieten er van de wirwar van aankomende vissersbootjes die aanmeren en hun kreeftenvangst verhandelen en versjacheren…voorwaar een mooi spektakel.

En nu is het tijd om ons naar de grote attractie van Lamberts Bay te begeven; Bird Island. Een eiland waar zich volgens de laatste telling om en bij de 80.000 Jan van Gents verblijven. Op een paar honderd meter vanwaar de kolonie huist heeft men in een oude bunker een uitkijkpost ingericht van waaruit men de vogels kan bespieden en/of fotograferen.

In deze uitkijkpost zou je uren kunnen vertoeven, en inderdaad… we bleven er anderhalf uur alsof het enkele minuten was. Leuk ook dat we naar het diepste puntje van Afrika komen om Jan van GENT te zien…. En dan nog tachtig duizend! Bij onze wandeling terug discuteren we met een man die met een klein bootje den Atlantiek opvaart om zeehonden te gaan spotten. Als Hilde echter hoort dat hij met dat petieterig bootje mijlenver in zee trekt is het hek helemaal van de dam. Ik had intussen al bestudeerd waar ik mijn GoProotje (onderwatercameraatje) op de boeg van het schipje kon vastmaken, maar… het feest was uit. We wagen ons nog aan een stapje in de haven en in het dorp. In de hall van het hotel raken we (toevallig) in gesprek met twee vriendelijke koppels van Langebaan.  Wij willen morgen naar Paternoster of naar Saldahna, en beide stadjes zin maar enkele kilometer van Langebaan verwijderd. Je raadt het al; binnen de kortste keren zijn we overweldigd door hun enthousiaste verhalen over Langebaan, en dit wordt dus onze nieuwe bestemming. Zij introduceren ons zelfs in een schitterend hotel. Voor vanavond weten ze ons ook het beste restaurantje van Lamberts Bay te tippen. Het  “Weskus Kombuis”. Dat blijkt in ieder geval al een goede keuze; we beleven er een gezellige avond met een lekker mosseltje bevloeid met een glaasje Sauvgnon Blanc, met zicht op zee, en met om de haverklap één van die vier nieuwe kennissen die nog een bijkomende tip of raadgeving komt geven voor de komende dagen. Na een dag als vandaag beseffen we nog maar eens de schoonheid van Zuid-Afrika en de lieftalligheid van zijn inwoners.