Maandag 4 Maart. Van Wellington naar Tulbagh en terug.

De ontbijttafel staat gedekt onder de zonnetent aan het zwembad; dit betekent dus uitstekend weer vandaag.

Na een babbel met en enkele raadgevingen van Pieter vertrekken we naar Tulbagh, een stadje op ongeveer 60 kilometer hier vandaan. Het is gelegen in een vruchtbare vallei die gevoed wordt door de Breede Rivier.

Helemaal authentiek is het stadje niet meer, want op 29 september 1969 werd het plaatsje verwoest door een aardbeving. Maar intussen is het compleet in de oude staat hersteld en het is nu nog mooier dan voorheen.

 

Sinds een tiental jaar werd het ook erkend als Werelderfgoed. In de Kerkstraat staan 32 geklasseerde huizen die het verleden laten herleven.

Hier zijn ondermeer het dorpsmuseum en de oude kerk gevestigd.

 

De bouwmaterialen voor dit kerkje zijn ingevoerd uit Nederland, de stenen voor de vloer uit Batavia. Lunchen doen we bij “Things I Love”.

Een klein zaakje waar je niet alleen kan lunchen, maar ook mooie spulletjes kopen. Hilde laat zich verleiden door een mooie kamerjas en een tiental prachtige postkaarten. Achteraan is een tuin waar men vers de kruiden en groente plukt die men nodig heeft voor de maaltijd die de sympathieke Izelma ons zal opdienen. Izelma vertelt een en ander over haarzelf en haar familie. Ik moet wel beloven de foto die ik van Izelma neem naar haar te zullen doormailen. Wat intussen is gebeurd.

Terwijl we in de schaduw zitten uit te kijken naar de bergen op de achtergrond, genieten we van het lekkere weer. Maar ook van de lekkere lunch en de toffe ambiance die doet denken aan een schilderachtig dorpje in Frankrijk.

Terugkomen doen we langs Wolseley en de 18 kilometer lange en 700 meter hoge Bainskloofpass. Op deze pass passeren we enkele oefenende renners, juist op het moment dat ze de zogenaamde “preekstoel” passeren. Dit is een uitstekende rots die slechts een drietal meter boven de grond hangt. Dat is ook de reden waarom er geen vrachtwagens over de Bainskloofpass mogen. Die renners waren aan het oefenen voor de grote Cape Argus wielerwedstrijd van volgende zondag. Dit is de grootste eendagse wielerwedstrijd ter wereld waar 35.000 wielerfanaten aan deelnemen.

De inschrijving voor deze race opent meestal een half jaar voor de race (omstreeks september het jaar ervoor) en sluit zodra de magische grens van 35.000 inschrijvingen bereikt is. En dat is meestal behoorlijk snel! Vanop deze Bainskloofpass maken we nog een tweetal stops om de prachtige landschappen te bewonderen.

Adembenemend mooi. Eenmaal terug in “Ons Stee” geven we ons weer over aan het gekende stramien. Om halfacht lopen we nog even langs in een steakhuisje op wandelafstand van “Ons Stee” en hiermee zijn we vandaag ook al meer dan tevree…