Donderdag 28 Februari. Van Kaapstad naar Melkbosstrand.

Voorlopig ons laatste ontbijt in de Westin. Vooraf gaan wij al een afschrift van onze rekening opvragen en gedurende het ontbijt wordt die al eens nagecheckt. Zoals gewoonlijk klopt alles als een bus. Hetgeen later het uitboeken ook vlotter laat verlopen. Aan het afhaalbureeltje van onze nieuwe huurwagen verloopt het niet zo vlot. Onze wagen is zogezegd nog onderweg, maar een half uur later blijkt dat hij reeds van gisterenavond in de parking van de Westin staat. Maar niet gezaagd of getreurd, want de fonkelnieuwe witte Chevrolet Automtic ziet er onberispelijk uit. Nu maar duimen dat het bakkie ons gedurende de nog resterende vier weken gewillig, gedienstig en trouw  over en door de Afrikaanse wegen leidt. Kruisje gemaakt, en weg zijn we…

Bij het uitrijden van de Westin-parking worden wij opgehouden door een soort carnavalorkest, en die groep brengt ons een hele serenade. Zoveel eer hadden we nu echt niet verwacht, maar iets later bleek dat het een repetitie was voor een groep buitenlandse zakenmensen die straks zouden aankomen.

Amper enkele kilometer buiten Kaapstad op de hoogte van Milnerton bemerken wij een grote horde flamingo’s in een waterplas langszij de weg. Maar we rijden op een expressweg, en het zou dus onverantwoord zijn hier halt te houden. Echt spijtig!

Het is bijna middag als we Blaubergstrand bereiken, en we parkeren onze wagen toevallig recht tegenover “Studio 46”, een kunstwinkeltje waar we verleden jaar enkele geschenkjes kochten. We herkennen de lieve Mama van verleden jaar, en zij schijnt ons ook nog te herinneren. Ditmaal zijn de twee dochters ook thuis, en eentje is er ‘n mooi schilderwerkje aan het afwerken.

We hebben er een gezellige babbel, en de dames doen ons drie adresjes aan de hand waar we vanavond eventueel kunnen overnachten. We laten ons nu ook weeral verleiden door enkele prullaria.                                                                                                         Even verderop ligt “Ons Huisie”, een eethuisje tegenover het strand, waar je kan neerstrijken op een bank aan een lange tafel en waar men heerlijke kleine hapjes opdient. We vertoeven hier een uurtje om te genieten van al het goede en het mooie dat deze streek te bieden heeft.

En nu maar vlug op zoek naar logement voor deze avond. Twee van onze drie adresjes liggen op redelijke wandelafstand hier vandaan, en we gaan ze dan maar te voet opzoeken. Maar wat dacht je; alle twee hebben ze geen plaats voor ons. Het derde adresje ligt op een tiental kilometer, en daarvan hebben we een telefoonnummer. Dan maar gebeld, en in “The Gregorian” hebben we gelukkig wel plaats. Dit is een B&B die ook aan de kust ligt, zelfs direct aan het strand. We rijden dan maar direct naar Melkbosstrand, en binnen de kortste keren zijn we geïnstalleerd in onze keurige kamer.

Achteraf maken we daar nog een wandeling aan het strand, maar we vinden dat Blaubergstrand toch heel wat meer te bieden heeft en veel meer charme uitstraalt. Dan maar ons Chevroletje ingestapt en terug daarheen.

We maken hier nog een grote wandeling en belanden ‘s avonds “On the rock’s” waar Hilde geniet van een heerlijk stukje Kingklip-vis. Ikzelf heb voor éénmaal minder geluk; mijn eendeborstje is taai en droog. Waarschijnlijk de eerste maal in anderhalve maand dat een schotel tegenvalt. Dus, zeker niet geklaagd. Eenmaal terug in ons logement reserveren wij nog een B&B in Wellington, en daar heeft men gelukkig ook een kamertje vrij. Dus, alle reden om goed te slapen… en dat doen we ook.