Vandaag werd er geen te druk programma ingelast, want het is onze huwelijksverjaardag, en dat mag toch een beetje gevierd worden. De vrienden hebben het geweten, want reeds bij het openen van onze slaapkamerdeur worden we getrakteerd op geschenkjes. Bovendien een mooie verjaardagskaart met handgeschreven Afrikaanse wensen van Trees en Guy en van Anny en Erik. Ontroerend !
We stappen naar de gemeenschappelijke ontbijtruimte van Mooi Bly, en dat doen we voor de gelegenheid nu wel in bruidsstoet. Bijna net als zoveel jaar geleden. Maar toch efkes anders… alleen het weer al! En de bruid is nu niet in het wit maar wel in het geel. Of is dat kleed misschien danig vergeeld na 48 jaar? Een groepsfoto van de bruidsstoet op het bordes hoort er vandaag ook bij.
Liesbeth overspoelt ons terug met broodjes, fruit, eitjes, kaas en ham, maar vooral met haar woordenvloed. Niet in te tomen, maar wel plezant.
In de voormiddag brengen we een bezoekje aan Paarl, het meest Afrikaanse stadje van Zuid-Afrika. Het Afrikaans als taal is hier voor het eerst op schrift gesteld en de eerste Afrikaanse krant is in dit dorp ter perse gegaan. Het is daarom niet verwonderlijk dat juist in Paarl het Taalmonument staat dat een eerbetoon vormt aan het Afrikaans. Het monument staat op een heuvel, en van ver reeds wijzen de puntige pijlers ten hemel. Het inkomgeld is belachelijk weinig, zodat van korting voor 60 plussers geen sprake kan zijn. Maar… we krijgen wel een gids. Verinque is haar naam. Het moest wel Véronique zijn geweest, maar Oma die 26 jaar geleden de aangifte deed op de burgerlijke stand had zich vergist. Maar Verinque of Véronique doet niets ter zake, het meisje kwijt zich schitterend van haar taak. En we steken heel wat op van haar uitleg.
Symbolisch gezien is het monument vooral interessant omdat het de samensmelting laat zien van Europese taalinvloeden (waarvan Nederlands heel belangrijk is geweest) met elementen uit zwarte talen, bruine talen (Khoi, San en Khoi Khoi) en maleisische invloeden. Al deze invloeden komen samen in een punt die naar boven reikt. De punt is aan de bovenkant open, waarmee wordt gesuggereerd dat de taal openstaat voor invloeden van buitenaf.
Op grondvlakniveau stroomt water die een doorgaande vernieuwing symboliseert en het Afrikaans als een levende taal voorstelt. De architect van het monument is de Nederlander Jan Van Wijk. Hij stierf in 2005 en ligt begraven aan de voet van zijn meesterwerk.
We nemen afscheid van Verinque, niet zonder haar een dik verdiende fooi overhandigd te hebben.
Wegens die huwelijksverjaardag mag het wel (nog) eens goed zijn, en dus trekken we naar de topper van Paarl – La Grande Roche. Dit Hotel-restaurant is schitterend gelegen tussen de wijnvelden van Paarl.
Weken vooraf heeft Hilde hier al een reservatie vastgelegd, want anders waren we er zeker niet ingekomen. Ditmaal alleen een paar fotootjes van de lichte lunch.
In ieder geval genoten we van spijs en drank,van de zon, het schitterend landschap, en van elkaar.
Achteraf nemen we een vrije namiddag. Zwembadje in Mooi Bly, boekje lezen, tukje doen. En vanavond hebben we genoeg aan enkele hapjes uit de ijskast. En achteraf breien de vrienden er nog een paar uurtjes bridge aan.