Vandaag van Mkuze terug naar Marlot Park. Dikke 300 km, maar zonder geplande bezoeken onderweg. Dus hebben we tijd zat.
Na enkele kilometer al worden we opgehouden door een uitzonderlijk vervoer. En omdat Paul in zijn vroeger leven veel met zulke zaken te doen had moet hij dit natuurlijk ook van dicht inspecteren. Als n’en echten stapt hij de volledige lengte van de opligger af, en komt aan 103 stappen (=103 meter). Onder de opleggers zitten niet minder dan 240 wielen. De machine zelf die vervoerd wordt kunnen wij niet identificeren.Het ziet er zoiets uit als een droogoven.
Wij hebben ook weer twee maal af te rekenen met in- en uitgangsformaliteiten aan de grensovergangen van Swaziland, maar dat verloopt telkenmale tamelijk vlot.
Het is Zondag, en daardoor bemerken we hier en daar speciale tafereeltjes. Mensen van verschillende Godsdiensten begeven zich op weg naar hun zondags ritueel.
Religie en Zuid-Afrika zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In elk dorpje staat wel een kerk, en in de grote steden kan men tussen de vele kantoren en huizen meerdere kerken, moskeeën en synagoges vinden. De diversiteit aan verschillende geloofsrichtingen in Zuid-Afrika is talrijk.Het geloof speelt voor de meeste Zuid-Afrikanen een belangrijke rol in hun leven. Niet alleen het Christendom met zijn vele stromingen, maar ook de traditionele Afrikaanse godsdienst, het Hindoeïsme, Jodendom, de Islam en de Zionistische kerk komen hier veelvuldig voor.
Tot twee maal toe kunnen we (vanop afstand) een soort eredienst van deze laatsten, de Zionisten, gadeslaan. De dames zijn gekleed in felblauw of felgroene uniformen, met wit hoofddeksel, terwijl de mannen een beige uniform dragen met zwarte kepi. Er wordt gedanst, gezongen, geroepen en gestampt. Bij de mannen danig hard, dat men het stof ziet opwaaien. Sommigen stampen zo hard dat ze er hun kepi bij verliezen.
Ikzelf kan me niet bewingen, en begeef mij naar een soort buitenwipper aan de ingang om toestemming te vragen voor het maken van een paar foto’s. Maar dit wordt vriendelijk doch kordaat geweigerd. Met alle begrip en respect van mijnentwege natuurlijk. Dan maar enkele kiekjes geschoten van op afstand en vanuit de wagen.
Aangekomen in Marloth park, op een paar honderd meter van onze Xeni-lodge worden we verwelkomd door maar liefst vier giraffes. In het nabijgelegen Pumula restaurantje eindigen wij de avond met een lekkere steack-frites.
Dank vir die mooîe blog met skitterende skoone kiekie’s !
(Lijkt dit een beetje op Zuidafrikaans ;-)?)
S&G
Hallo Sas, je kon het niet beter verwoorden! Alhoewel, kiekie’s is waarschijnlijk ook iets anders.
zeg, je doet ons echt weer verwateren naar het mooie Zuid Afrika.
in het voorjaar komen we dit jaar echter niet, wel november /december.
we lezen met plezier je blog. geniet er nog maar “stijf” van. en doe zeker veel groetjes aan Luc en Hilde.
Christiane ( en Jan)
Hallo Hilde & Chris,
We hebben weeral het bewijs dat ge zeer goede foto’s maakt…we genieten er van,en met de bijgevoegde teksten is het nog leerrijk erbij.Mooie blog;een kus van de juffrouw en een bank vooruit;
Geniet nog met zeer grote teugen van die prachtige reis.We zijn wel een beetje jaloers (maar ’t is gezonde jaloezie)
De groetjes aan Hilde en het gezelschap en niet te veel modderproblemen.
Pieter,Jacqueline en Rik
Prachtige reportages, zoals we van jou gewend zijn, Chris !
Leuk jullie zo te kunnen volgen en te zien dat jullie het daar zeer goed stellen.
Hier in Waregem geen speciaal nieuws. Genegen groeten, ook aan Hilde en ook van Pierrre. En aan de andere vrienden-reizigers die waarschijnlijk al aangekomen zijn.
Hallo Chris en tanteke Hildeke zeer tevreden dat ik jullie gevonden heb en dat jullie het goed stellen, ik hoop jullie in de toekomst te kunnen blijven volgen dikke kus van Luce