Na ons laatste ontbijtje in Roman Rock ga ik tegen 10 uur Herman afhalen bij Jacqueline. Tegen wij terugkomen is Cintia, één van de dienstmeiden van Roman Rock reeds onze studio aan het opkuisen. Bij navraag weet Cinthia te vertellen dat ze naast dienstmeid ook priesteres is, en voorzinger in de kerkdienst. Na wat aandringen laat ze kort haar zangtalent horen.
Intussen is Ilse, de verantwoordelijke van Roman Rock Studios, ook aangekomen om betaling en sleuteloverdracht te regelen.
Eenmaal alles geregeld en de koffers geladen vertrekken we richting de mall waar Marc Alexander zijn galerij heeft. Het is immers vanavond dat Marc hier de vernissage organiseert van artieste Yola Quinn.
Als wij eraan komen is Marc nog een en ander aan het organiseren voor vanavond.
De affiche van AWAKEN – ONTWAKEN.
De prachtige werken van die Yola Quinn zijn bijna fotografisch realistisch. Haarfijn.
Ontwaken; de titel kon niet beter gekozen zijn.
Op de binnenkoer van de mall werd er een speelpleintje geïnstalleerd waar de kinderen hun hartje kunnen ophalen.
Leuke speeltjes voor blank, bruin en zwart.
Aan het nabijgelegen restaurant hangt een bord met de mededeling dat de kinderen op bepaalde dagen gratis mogen eten. Bij ons toch ondenkbaar? Misschien een idee voor de toekomst…
De patron van dat restaurant is op een ander bord het menu van de dag aan het optekenen. Wij wensen hem proficiat met zijn kindvriendelijk idee. Hij is geflatteerd met onze opmerking.
Er is ook een mooie fontein, en zo te zien is die ook kindvriendelijk…
En sporadisch vinden volwassenen het ook leuk.
Van hieruit gaat het naar Noordhoek. Meer bepaald naar Noordhoek Village. Een soort enclave, een mini stadje in de stad. Hier ook valt van alles te beleven. Herman heeft hier verleden jaar confituur gekocht voor een vriend. Die was er danig enthousiast van, en smeekte Herman om terug dezelfde confituur mee te brengen.
Alleen al aan de fiets herkent Herman de winkel.
Binnenin de grote winkel hebben ze wel twintig soorten brood, en nog veel meer soorten confituur. Voor alle zekerheid neemt hij twee verschillende potjes mee… er zal wel ééntje juist zijn zeker?
De ganse Village ademt rust en vrede.
Ook hier werd aan de kinderen gedacht.
Op het open terras van Café Roux gaan we van een salade met aubergine of een salade met vijgen genieten. En daarbij een glas Liefmans on the rocks. (Soortgelijk)
En wie heeft onze Liefmans getapt?… Jawel!
Vanop ons plaatsje op ’t terras krijgen we leuke plaatjes voorgeschoteld. Hier een koppel met oldtimer side-car.
En hier twee uitpuffende dames.
Hilde is van plan hier een paard te kweken…
Ze is al dertig kilo wortels gaan kopen.
“Kuthi huuu”… bij ons zou men zeggen “Koetje boe”.
Nu nog een 50 kilometer te gaan over Muizenberg, Mitchel’s Place tot Sommerset West. In een van de straten loopt een groepje zotte trienen in balletrokjes. Twee maal kort claxonneren en het feest breekt los.
Echt onnozele grieten, maar wel heel leuk.
Tegen 16u30 komen wij aan in onze nieuwe stek Somer Place. De Duitse baas Armin helpt ons uitpakken en overhandigt de sleutels.
Armin verzekert ons dat we hier drie leuke dagen tegemoet gaan.
En ook onze kamer mag er best zijn.
Tien minuutjes aangekomen, en daar zit Herman reeds in het lauwe water. Voor de rest van de middag houden we ons gedeisd in en rond het zwembad en de leuke tuin.
Vanavond trekken we naar het stadje Strand, ongeveer vijf kilometer hiervandaan. We hebben een tafeltje besproken in Restaurant “De Brasserie” van de Belgische wijnbouwer Joup Van Almenkerk. Momenteel uitgebaat door zijn vriendelijke dochter Annelies.
We bestellen voor een keer allemaal hetzelfde. Kingklip au beurre blanc. Daarbij een flesje witte wijn; uiteraard een Sauvignon blanc Almenkerk. Om 22 uur bereiken we terug onze Somer Place. Nog wat internetten, lezen, en bedje in… hasta mañana!