Het weer ziet er vandaag niet mooi uit. Maar onze ontbijttafel des te mooier.
Hilde is bijna klaar voor een nieuwe dag.
Jan komt door de motregen richting ontbijt.
Daisy is er nog niet helemaal klaar voor.
Gastvrouw Lidwien daarentegen is al druk in de weer om ons ontbijt zo goed mogelijk van alle ingrediëntjes te voorzien.
Roos ziet het wel zitten. Alhoewel… bij zo’n triestig weer is zij toch niet zeer enthousiast.
Na het ontbijt doet het overdekt terras dienst als studiezaal. Drie studenten zijn sterk geconcentreerd hun taken aan het uitvoeren.
Laatstejaars studente Christiane is een voorbeeld voor haar medestudenten.
Jan zit in het voorlaatste jaar. Goede student maar regelmatig bezig met pesten van medestudenten.
Jan en Christiane hebben voor vanmiddag een tafel gereserveerd in het domein Clos Malverne, ongeveer 40 kilometer hier vandaan. We rijden door prachtige wijnlanden. Spijtig van de donkere wolkenhemel.
Een beeld dat we niet frekwent te zien krijgen in Zuid-Afrika.
Gelukkig hebben we ook wat regenkledij bij.
Clos Malverne is net buiten Stellenbosch gelegen in een glooiend wijnlandschap. Het restaurant is mooi, ruim en verzorgd.
Chef Brandon is een model gastheer. Hij bezorgt ons een leuk tafeltje.
We kiezen voor de formule; “drie gangen menu met aangepaste wijnen”. Onze dienster Beauty (Beauty is haar naam) komt al direct opdraven met een glaasje bubbles.
Daar mag wel eens op geklonken worden.
De gerechtjes zijn prima. Zowel de voorschotel, de consistant als het dessert…
… en telkens de aangepaste wijn.
Alhoewel… hier kijkt Jan toch wat sceptisch.
De heerlijke hoofdschotel en het lekker dessert maken het plaatje compleet.
Her en der hangen foto’s en diploma’s van de trofeeën die Clos Malverne binnenrijfde.
Mooie presentatie van de producten van het wijnhuis “Clos Malverne”.
Mister Pritschard, eigenaar van Clos Malverne, schijnt eigenaar te zijn van een zelfgebouwde zeilboot. Het schip vaart onder de vlag van “Clos Malverne” en ligt aangemeerd in Turkije.
Sinds vandaag kan Jan zich officieel lid noemen van de orde van Malverne.
En wij zijn lid van de orde van de eeuwige Afrikaanse genieters.
Aan de wanden van het restaurant zijn ook enkele reuzegrote schilderijen opgehangen. Hier een kunstige voorstelling met Nelson Mandela.
Na de koffie nemen we afscheid van Beauty. Intussen zijn regen en wind wat gaan liggen en besluiten we nog een wandelingetje te maken in het domein.
Bij het verlaten van het restaurant krijgen we nog een glimp op de keuken. “Dankie vir die goeie kos”. (Dankjewel voor het lekkere eten).
We wandelen een deel van het domein af.
De villa van Mister Pritschard is ook niet van de minste.
De containers staan te wachten op de nieuwe pluk.
Nu zetten we koers naar Kleinmond en Betty’s Bay. Maar wat een weer?… Afrika onwaardig zou ik zeggen.
In Kleinmond houden we een koffie stop in Kaplan’s restaurant.
We rijden nog wat verder naar Betty’s Bay, maar hier is op uitzondering van het desolate landschap van uitgebrande woningen, niet zo veel loos. Uiteraard ook de schuld van het slechte weer.
We rijden dan maar terug naar Gordon’s Bay. Spijts een ganse regendag krijgen we hier toch nog een mooie avondlucht aangeboden.
Aan de haven ziet restaurant “Zest” er nogal aantrekkelijk uit. We hebben vanmiddag goed geluncht, dus gaan we voor een hapje.
We kunnen hier een halve portie mossels bestellen. Acht stuks welgeteld. Daarvan zullen we wel geen indigestie hebben. Dus gaan we ervoor. En ze zijn nog lekker ook.
Een dessert hoeft zelfs niet…
Op één van de muren is een wandschilderij gemaakt die geïnspireerd, ja zelfs achtergeschilderd is van onze Vlaamse Pieter Breugel.
Dat willen we toch eens van dichtbij bestuderen. Het zijn een soort karikaturen, maar wel mooi gemaakt.
Tegen 20u30 zijn we terug in onze Bloemenzee. Het lijkt erop dat gastvrouw Lidwien deze namiddag aan bloemschikken heeft gedaan. Het is genoeg geweest voor vandaag, en we trekken elk naar zijn kamer. Tot morgen dus!