Deze morgen om 7 uur hangt Browny al door het venster om ons een goede dag te wensen.
Maar wat horen en zien wij nog; het is aan het regenen. Voor ons een kleine tegenvaller, maar voor de Afrikanen een geschenk uit de hemel… E I N D E L I J K
De schaapjes zijn ook tevreden….
… de kruiden, de groenten en het fruit uiteraard ook. We zullen vanmorgen dan maar binnen ontbijten. Samen aan tafel met de andere Belgische gasten Luc en Rita.
Gastvrouw Anja heeft tegen 10u30 een afspraak vastgelegd voor Hilde. Naar het schijnt is haar coiffure dringend aan een bijkomend kleurtje toe.
Het salon is in de Church street, en ik lever Hilde daar stipt om 10u30 af.
Zo heeft Hilde ons verlaten…
Een dik uur later staat hilde aan de bel van “Ons Stee”. Ze is te voet teruggekeerd. Ze is gelukkig met haar bijgeknipt en bijgekleurd haar. Het meest enthousiast nog is ze over de prijs die ze diende te betalen… Ofwel zijn de Zuid Afrikaanse coiffeuses veel te goedkoop, ofwel zijn de Belgische veel te duur.
Apéro in de tuin met de andere Belgische gasten, luc en Rita. Achteraf nog een toastje met leverpastei, en we kunnen weeral verder.
Vannamiddag een ritje van ongeveer 50 kilometer langs Paarl, Simondium en Klapmuts om Babylonstoren te bezoeken. We rijden weer door de indrukwekkend mooie wijnlanden.
De tuin van Babylonstoren is een uitvloeisel uit de tijd dat de schepen die halverwege hun tocht van Europa naar Azië hier aanmeerden, om zoet water, groenten en fruit op te halen. Onrechtstreeks geeft de naam ook een knipoogje naar het bijbelse Babylon.
Het domein is uitgestrekt over 8 hectaren, en heeft een formele structuur. Elk van de 300 planten zijn eetbaar en worden biologisch gekweekt.
Een gedeelte van de planten en de kruiden worden ook gekweekt voor gebruik in het eigen restaurant.
Prachtige wandelgangen- en paden.
Je kan hier zelfs een tien minuten opleiding volgen over de verschillende kruiden.
Langs de drie kilometer lange wandelpaden door de tuin is er waarschijnlijk geen enkel kruid, geen enkel fruit, geen enkele groente die je niet kan vinden.
En als afwisseling regelmatig een farm shop. Hier in de butchery hangen tientallen soorten biltong te drogen. Alles wordt versneden met oude Berkel machines.
Vlees, vlees en nog vlees.
Alles in een super cleane omgeving.
Zowel volledige rompen als versneden stukken maken hier, onder ideale omstandigheden, hun verouderingsproces door.
Alle soorten brood bediend door een lieve verkoopster in de bakery.
Afdeling kruiden, kazen en koffie. Ook weer mooi voorgesteld.
Zes soorten eieren van drie soorten kippen… ? ? ? …
“The Green House Restaurant” is een open verbruikerstuin. Beschermd tussen de keuken van het restaurant en een reuzegrote serre. Bij sporadisch slecht weer kan ook in de serre bediend worden. We settelen ons hier voor een chocoladecake met een bolletje vanille-ijs. Heerlijk! En daarna nog een cappuccino.
Die serre is wel imposant.
Op subtiele manier weten ze hier te spelen met kleur en licht.
Hilde voelt haar in haar nopjes in deze omgeving.
Terug buiten worden we verrast door een huppelend eekhoorntje.
Voor wij het goed beseffen wipt het schichtige diertje een struik in, en het is niet meer terug te vinden.
Iets verderop is een kalkoen zich aan het spiegelen in een vensterraam. Hij is rood van schaamte voor die twee kakaatjes die hij daarnet sluikstortte.
Hij kan het niet meer aanzien en trapt het af.
En dit zijn Hilde haar vriendjes; vader en moeder kip.
Na een paar uur slenteren en de confrontatie met de kippen houden we het voor bekeken, en nemen we de terugweg naar “Ons Stee”.
We worden bij de uitgang nog uitgewuifd door Donkey, de ezel van Babylon, en door…
… een sliert Babylonische eenden.
Vanavond hebben we het gemunt op Restaurant “Oude Wellington”.
Een gezellig restaurant. Met een gerenommeerde kok. Al steekt hij hier z’n tong uit naar ons. Er rest nog één plaatsje op het terras. Maar het is nogal winderig en we kiezen ervoor om toch maar binnen te zitten. Hilde kiest voor ossentong in tomatensaus. Ikzelf voor een sirloin met pepersaus. En we zijn allebei content over onze keuze.
Bij het verlaten van de keet hebben we nog een gezellige babbel met de “echte” kok van het restaurant. Leuke afsluiter om naar “Ons Stee” te trekken.
Prachtig vrouwtje