Na het ontbijt trekken we Paternoster binnen. Even informeren of de kreefenvissers deze nacht uitgevaren zijn. Alhoewel de Oceaan er nu tamelijk rustig bijligt zijn de vissers vannacht weeral niet uitgevaren. Spijtig. We bemerken langs de dijk een mooie gedenksteen voor de overleden kinderen van Paternoster.
We maken een mooie wandeling op het strand.
De bootjes liggen er werkloos bij.
Alhoewel… deze visserin is precies klaar om het zeesop te kiezen.
Het opgedroogde zeewier en de resten van schelpen van schelpen vormen een abstract schilderij op het strand.
We kunnen het niet laten om nog maar eens het hinterland in te trekken.
Leuke kindjes die we blij maken met een snoepje.
De vissers zijn weeral niet uitgevaren. Zalig nietsen dan maar…
… en met een nieuwe pet worden ze nog wat blijer.
Intussen is er nog eentje komen bij staan. Die krijgt (een ander) petje van Hilde.
Ik mag er toch ook eens bij op de foto…
Deze kerel is een vorm aan het maken om een nieuwe romp te gieten. Zo fier als een gieter.
Oetieman is ook niet uitgevaren.
Wasmachine aan de voordeur. Moet kunnen…
Er rijden hier zelfs auto’s zonder wielen…
… en deze zal ook niet ver meer rijden.
Sommigen hebben heel wat fantasie bij het opfleuren van huis en tuin.
Rond de middag gaan we in een winkeltje wat ingrediënten halen voor de lunch, want we willen het eenvoudig houden. Vanaf dat winkeltje kom ik met de wagen naar huis, en Hilde doet het liever terug te voet.
Eenmaal thuis hoor ik slijpen, kloppen en hameren dat het een lieve lust is. Ik ga een kijkje nemen, en bemerk dat de geluiden uit de garage naast de onze komen. De garage van eigenaar Ben dus. Daar is een man aan het werk om een viertal kapotte kruiwagens terug in bruikbare toestand te herstellen.
Een sympathieke knuist die allerlei karweien opknapt in dienst van onze eigenaar. Hij spreekt een beetje Afrikaans, slecht Engels (nog slechter dan mijn Engels), en ook een beetje Frans. Hij informeert van waar ik ben. Ooohh… van België! Dan spreek je waarschijnlijk wel Frans of Duits.
Nu zijn we vertrokken. Franz is Kroatiër, maar woont reeds 25 jaar in Zuid-Afrika. Hij is nu 85 jaar. Bijna niet te geloven. In de tweede wereldoorlog is hij samen met zijn ouders gedurende vier jaar gedeporteerd. Na de oorlog heeft hij gewerkt in Italië, in Frankrijk, en jawel in België. Bij Degussa en bij General Motors. De man loopt over van enthousiasme, en is nog steeds fulltime in de weer voor een viertal opdrachtgevers. Waaronder voor Ben, de eigenaar van onze B&B “17”. Intussen is Hilde komen zeggen dat ons lunchke klaar staat. Een toast met kippenlever en zuiver water. Moet ook eens kunnen.
Vannamiddag platte rust, internet time en ook nog een wandelingetje in de buurt.
Omdat het vanmiddag zo sober was, gaan we er vanavond iets vroeger tegenaan gaan. Gisteren kregen we een flesje Chenin Blanc van Ben, onze huiseigenaar. We nemen dus al een apéritiefje ten huize “17”. Nog altijd een beetje in de sfeer van onze verjaardag van gisteren.
Tegen 19 u trekken we dan naar onze afspraak in de luie oester “The noisy oyster”. Gelukkig dat we reserveerden, want er staat een bord aan de entree “Sorry – Fully booked”.
Fully booked; en we zitten alleen. Maar dat zal niet lang duren. Een half uurtje later zit de keet afgeladen vol.
Aan de wand een boodschap in niet mis te verstane bewoordingen in verband met kinderen in het restaurant.
Dat van die sirloin is niet zo makkelijk te vertalen. Daarom een uittrekseltje uit het menu. 185 Rand = 11,5 €. Betaalbaar zou ik zeggen voor dergelijke malse steak.
Afrekenen kan alleen aan de receptie. Er staat wel een gewapende soldaat op de kaartlezer. Wie een verkeerde code intikt gaat eraan… Ik pas dus dubbel op als ik 1-3-2-4 intik. Gelukt!