We hebben vandaag 500 kilometer te gaan en het weer zit weeral niet mee. Dus tijdig vertrekken. We nemen afscheid van “Avondrust”, van zijn gezellige uitbater en van Graaff Reinet. Een ganse voormiddag doorkruisen we mooie landschappen met sporadisch kleine dorpjes als afwisseling. Een stuk na de middag en na meer dan 350 km bereiken we Uniondale. In een afgedankte toneelzaal, die nu dienst doet als snack- resto- en kunstgalerij genieten we tussen antiek- kunst en andere prularia van een broodje beleg. Hilde ontdekt op het podium een levensgroot schilderij, en is ervan overtuigd dat dit kunstwerk geïnspireerd is op de Verhaert Sisters. Het is ook hier dat we de keuze moeten maken of we nog 175 kilometer rijden over mooie Nationale wegen, of anderzijds slechts 75 km over de fameuze Prince Alfred pass. Men vertelt ons dat er met een normale wagen niet veel overschot zal zijn wegens de regen van de laatste dagen. En in tijd moet het ook ongeveer gelijk zijn; dikke twee uur. Maar het avontuur lonkt, en langs die Alfred pass is er natuurlijk veel mooier natuurschoon te zien. Dus wij doen het, en op uitzondering van één bijna frontale botsing komen we de pass heelhuids door. Die pseudo botsing gebeurde in een haarspeldbocht, waar we beiden in het midden van de smalle modderweg reden. Allebei op hetzelfde moment blok-frein, en we stonden recht voor mekaar stil met beide bumpers op ongeveer 20 cm. Excuses uitgewisseld, en terug op weg naar Plett. Daar worden we ontvangen door lieve Caroline (hoe kan het anders?) van Cornerway House. We voelen ons direct thuis, en overwegen al drie maal te overnachten in plaats van twee. We zien wel…
In de dorpjes onderweg hangt zelfs nog Kerstversiering.