Donderdag 1 Maart 2O18. Dagje rondneuzen in Hermanus.

Vandaag plannen we een rustig dagje. Het begint al goed; we gaan een half uur later ontbijten als naar gewoonte. We mogen ons ontbijt nemen in de vriendenfabriek. Leuk toch hé!

Zoals de vorige jaren is het ontbijt weer zeer verzorgd. We worden bediend door Yufa, een meisje dat we niet kennen van vroeger. We informeren naar haar coiffure, en ze vertelt dat het dik twee uur duurt om met haar kopje klaar te komen. Maar het is dan goed voor 4 à 5 weken. Er kan ook nog een grapje af.

Om 11 uur hebben we een afspraak, en voordien gaan we wat rondslenteren in de stad. Een kunstgalerijtje, een winkeltje, een steegje…

Deze stakkerd smeekt om wat etensrestjes.

Deze eland heeft de nieuwste designbril opgezet.

En deze madam is het uithangbord van Gallery Ruben.

Om 11 u hebben we een afspraak met Celesté van Beek in de “Hornbill House Gallery”.

Celesté hebben we een paar jaar geleden leren kennen. En verleden jaar kochten we een klein schilderijtje aan haar. Sindsdien zijn we ook facebook vrienden. Langs die weg hebben we ook de afspraak van vandaag geregeld.

“Meisje in blauw”. Het werkje dat we verleden jaar kochten aan Celesté.

Vandaag wil Celesté onze vriendschap bezegelen door ons een nieuw werkje cadeau te doen. Ook weer typisch Afrikaans. We willen het bijna niet aannemen, maar ze blijft aandringen. Danke Celesté.

In het atelier waar ze nu werkt is een keramiek atelier ondergebracht. Er werken een zestal artiesten. Stuk voor stuk laten ze de plakken klei door hun handen glijden. Al dan niet op een draaischijf.

Hun handen boetseren echte kunstwerkjes.

Na het bakken worden nog verschillende glazuurtechnieken toegepast op figuurtjes.

Celesté controleert het ganse gebeuren.

Uiterste concentratie…

Mens en dier… ze komen hier ter wereld uit een plak klei. Boeiend.

Na een uurtje nemen we afscheid. Nogmaals dank voor het schilderijtje en hopelijk tot volgend jaar.

De galerij van Celesté is gelegen in “the village”.  In die village zijn tal van winkeltjes, cafeetjes en restaurantjes.

Eén van die eethuisjes noemt “EAT” en omdat het reeds na de middag is willen we dat ook wel doen.

We houden het klein maar fijn. Gamba’s in tempura. Lekker.

Nu een kleine siësta op ons Burgundy bedje. Val ik wel in een diepe slaap zeker. Hilde heeft me niet willen wekken en is het stad ingetrokken.

Op haar wandeltocht komt ze aan het Belgisch wafelhuis. Ze besluit om hier een koffietje te drinken. Maar wie zit daar op het terras?

Onze Belgische wereldreizigers Dirk en Lieve de Witte met de uitbaatster van het wafelhuis, de Belgische Patricia Van Belle.

De Toyota Jeep van Lieve en Dirk staat ook voor de deur. Op de deuren staat het parcours afgebeeld dat ze tussen 2008 en 2018 hebben afgelegd. Indrukwekkend.

Dirk en Lieve hebben voor overmorgen een plaatsje kunnen versieren bij “Piet Huysentruyt on Tour”.  In Franschhoek is Piet begonnen aan het laatste hoofdstuk van zijn “Likoké On Tour”.  En misschien zouden wij dit ook wel willen meemaken? Maar voor overmorgen 3 maart is alles volzet.  Toch geven zowel Patricia als Dirk en Lieve een paar tips mee en enkele  trucs om misschien vooralsnog een plaatsje te versieren.

 Met dit laatste nieuws komt Hilde mij uit mijn lange siësta wekken. En met de opdracht om direct naar een reserveringsnummer van “Piet Huysentruyt on Tour” te bellen. Ik krijg daar een madam aan de telefoon die zich verontschuldigt wegens in gesprek met een andere lijn. Maar met de belofte mij binnen het uur terug te bellen.

 We maken nog een wandeling in Hermanus. Eindigen doen we in het Italiaans restaurant Paradiso. Hilde had hier deze namiddag al een reservatie gemaakt. Gelukkig, want de keet zit tot de nok gevuld.

We krijgen een heerlijke, echte Italiaanse spaghetti Alfredo geserveerd. Meer moet dat echt niet zijn. Tot morgen.