Goed geslapen, maar om 6 u was ik klaar wakker. In alle stilte een wandelingetje gemaakt rond onze Dune View. Ontbijten doen we ditmaal op het buitenterras. Christine en Dirk hebben weeral hun beste voetje voorgezet. Om de haverklap komt Dirk melden dat er dolfijnen te zien zijn in de oceaan. Inderdaad, regelmatig komen er enkele van die vinnige zoogdieren boven water piepen, maar het is toch wel zeer ver vanonsvandaan.
Met de verrekijker moeten ze iets beter op te merken zijn, maar het blijft toch moeilijk.
Ontbijt op terras. Met zicht op zee. Zalig…
Groot Brakrivier ligt op een dertigtal kilometer van Mossel Bay, en daar willen we vandaag naartoe. Christine geeft ons mee dat we zeker eens “Die ou Pastorie” moeten bezoeken.“Die ou Pastorie” ; een caféwinkeltje naast de kerk, waar we zeker eens moeten binnenwippen.
Een winkeltje met 1001 prularia. We drinken hier een milkshake, maar dat noemen ze kier “MELKSKOMMEL”.
MILKSHAKE = MELKSKOMMEL.Niet te geloven wat hier allemaal te koop is.
Wit en zwart zusterlijk naast elkaar.
Van hieruit willen we een dertigtal kilometer verder naar ” Botlierskop”, een park waar dagsafari’s georganiseerd worden. Maar waar men ook gewoon enkele uurtjes in de mooie omgeving kan vertoeven. Daar geraken zal echter andere koek worden. Verkeerd interpreteren van een kaart, ook al verkeerd instellen van de GPS, en we worden dus van Riefke naar Rafke gestuurd. Van Groot Bakrivier naar Klein Bakrivier. Door het pienter oriëntatiegevoel van Luc komen we uiteindelijk na een uurtje tjoolen toch ter bestemming.Vanuit het restaurant hebben we zicht op de open vlakte waar we in de verte groepjes impala’s, gnoes en zebra’s zien grazen.
Er trekken ook groepen ruiters door het wildpark.
Men kan ook inschrijven voor een drie uur durende safari.
Op die safari krijg je dan ook groot wild te zien. Zoals buffels, olifanten, giraffen, en met wat geluk soms leeuwen.
Vanop ons mooi uitzichtpunt in het restaurant bestellen we een lichte, sobere lunch. Er mag wel een flesje Van Looveren Sauvignon Blanc bij. Op het moment dat Luc de fles uit de ijsemmer haalt met de bedoeling een foto te nemen van het etiket bemerkt hij dat die wijnfles van plastiek is. Nog nooit gezien. En zonder aanraken niet van echt glas te onderscheiden. Waar gaan we naar toe?… wijn in PET flessen.
Ons dienstertje is een klein rond zwartje dat luistert naar de naam Vuyo. Bij het afrekenen maken we er een paar grapjes mee; hoe kan het ook anders?
Op onze terugtocht maken we halt aan een SPAR winkel in het centrum van Mossel Bay. Voor één keer willen we vanavond eens niet op restaurant. We hebben de ganse keuken bij Dirk en Christine ter onze beschikking, en we willen eens aan self-cooking doen. De nodige ingrediënten worden opgeslagen en in een ice-bag in de wagen gedeponeerd. Het is nog wat vroeg om reeds naar huis te trekken. Dus maken we nog een ommetje naar Vleesbaai, het uiterste puntje van Mossel Bay. Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de rode rotsen en de kust.
Ideale plaats voor een geslaagde fotoshoot.
De meeuwen hebben hier ook hun thuisbasis bevonden.
De natuur op haar mooist…Als we terug naar de wagen trekken bemerk we een grote witte tent op een honderdtal meter hiervandaan. Ze zijn ze precies nog aan het opbouwen. Dat willen we toch eens van dichterbij bekijken.
En wat blijkt; ze zijn hier met een ganse ploeg een grote tent aan het opstellen voor een huwelijksfeest dat hier morgen om 16 uur zal doorgaan. Binnen de kortste keren heeft Luc contact met de bruid.
Joeri, de toekomstige bruidegom komt er ook bij. Zeer sympathieke jongen. Hij wil persé een foto met ons. En wij willen een foto van het toekomstig bruidskoppeltje.
Morgen is dit verliefde stel man en vrouw… schattig!
We wensen het koppeltje nog het allerbeste toe en druipen af. Thuisgekomen wordt alles in gereedheid gebracht voor het souper van deze avond. We hebben nog een flesje Zuidafrikaanse Champagne in “Graham Beck” in de ijskast, en die moet er vanavond aan geloven. Bij de broodmaaltijd hebben we de keuze tussen kaas, kippelever of pastei van snoek. En voor dessert een heerlijke fruitsalade.
Achteraf staan de dames nog in voor de afwas. Rond 22 u trekken we voldaan naar de bedstee.
Bernard en Rita Darras waren op weg naar 15 jaar BIA om hun petekind te bezoeken . Ik heb met Bernard een aantal Marathons gelopen , zo kennen we mekaar . Ee logeerden ook bij Sue .
wanneer nen jij daar ??