Onze laatste volle dag begint mistig. Vanop onze uitkijkpost gedurende ons ontbijt zien we niet veel verder dan honderd meter. Er valt ook wat regen uit de lucht.
In die weersomstandigheden blijven we deze voormiddag op de kamer. Reeds hier en daar wat wikken en schikken voor onze terugreis van morgen. Vriend Herman beloofde ons dat hij bij zijn volgende reis zeker een tiental kilogram bagage kan meenemen op zijn terugreis. En die reis is al gepland voor binnen een tiental dagen. We stellen een drietal pakken samen. Op onze bascule wegen de drie pakken samen exact 10 kilogram. Ook al opgelost.
Tussen al haar spullen ontdekt Hilde een kleedje waarvan ze de herkomst niet kent. Later zal blijken dat dit kleedje van onze vorige reisgenote Dominique afkomstig is, en door een samenloop van omstandigheden in Hilde’s bagage terecht is gekomen.
Tegen de middag trekt de hemel wat open. We besluiten om nog eens met het shuttlebusje van de Westin naar het Waterfront te gaan. Dat pakket van 10 kilo voor Herman moeten we trouwens daar afgeven in restaurant Alfredo. Het groot gebouw dat we passeren was verleden jaar nog een reuze graansilo. Vandaag bijna volledig omgebouwd tot burelen.
Eenmaal op het “Waterfront” gaan we bij Café Alfredo het pakket voor Herman afgeven, en we delen er een pizza met een glaasje Chardonnay.
Na de lekkere pizza willen we nog wel eens naar het vernieuwde art & craft centre.
Het zijn hier niet allemaal gewone winkeltjes of souvenirstalletjes.
Hier en daar zie je ook ambachtslui aan het werk.
We ontmoeten zelfs een oude Afrikaanse zak…
Ook Afrikaans textiel en maskers.
Als we terug onder de blote hemel komen is die bijna helemaal opgeklaard.
Tegen 18 uur zetten we terug voet aan wal in onze “Westin”.
Bij het nippen aan een apérootje op het 19e begint het tot ons door te dringen dat we aan de laatste avond toe zijn van ons Afrika 2017 avontuur.
En nog een uurtje later beleven we waarschijnlijk één van de mooiste zonsondergangen van de voorbije drie maand. Drie maand is inderdaad zeer lang. Maar nu we aan het einde gekomen zijn… ooh, zo vlug voorbij!
Dit was dan ook ons laatste avondmaal in de 19th club. Om te eindigen nog een foto met hostess Chantal. Deze jonge lieve dame kennen we al sinds vijf jaar. Hopelijk zien we elkaar volgend jaar terug…
profiteer er maar van, we leven slechts eenmaal en alles gaat zo vlug
wik ben blij voor jullie en leef mee in jullie reis
groetjes Yvan