Zalig ontwaken met zicht op een bloemenpark.
Lunchen doen we op het buitenterras. We hebben een gesprek met Damian, de eigenaar van Stellendal. Spijtig genoeg is zijn vrouwtje Kine sinds gisteren ziek. Meer dan de helft van de gasten hier zijn fervente golfers. Achteraf gaan we op verkenning in de tuin; het ziet er allemaal heel verzorgd uit.
Het ziet er allemaal heel keurig uit. Tegen 11 u trekken we de baan op voor een bezoekje aan Stellenbosch, een twintigtal kilometer hiervandaan. Stellenbosch is de op één na oudste stad van Zuid-Afrika en wellicht de aantrekkelijkste.
Het is rond Stellenbosch dat de oudste en mooiste wijngaarden van Zuid-Afrika zich uitstrekken.
Stellenbosch is eigenlijk één groot openluchtmuseum, maar wekt absoluut geen museumachtige indruk, omdat het er zeer levendig is. Stellenbosch is ook zeer gekend voor z’n universiteit. Het was de eerste openbare instelling in Zuid-Afrika waar de voertaal het Afrikaans was en nu nog steeds is. We lopen door de Dorpstraat, een combinatie van het ouderwetse, de omringende natuur en het levendige van een studentenstad. We lenteren wat op ons gemak door de oude straten en geven onze ogen de kost. Bijna overal zien we prachtige gebouwen en enorm oude eikenbomen. Stellenbosch wordt dan ook wel vaker de eikenstad genoemd. De straat is echt een aanrader. Ze is bezet met oude gebouwen, varierend van Kaap-hollands, Gregoriaans tot Victoriaans en vrijwel allemaal nog in zeer goede staat. Een groot aantal van deze monumentale panden wordt nu gebruikt als winkel, restaurant, hotel of atelier.
Eéntje daarvan is hotel “De Oude Werf”. In dit hotel sliepen Hilde en ik in Augustus 1999 toe we de eerste keer op reis waren in Zuid-Afrika met “Anders dan Anders”. We kunnen het niet laten van even ons neus binnen te steken in de receptiehall. Nog juist hetzelfde. De huisbewaarder passeert toevallig (?) en ik vertel hem dat we in ’99 hier sliepen. Onze kamer gaf uit op de hall, en we hadden een bed met een baldakijn. Met deze uitleg gaat de man prompt de sleutel halen van die kamer. Hij vertelt ons dat het interieur toevallig verleden jaar vernieuwd is, en hij is zo fier als een gieter om de vernieuwde kamer aan ons voor te stellen.
Als je ’t mij vraagt; ik had toch liever het bed met baldakijn. Als klanten van 18 jaar geleden wil hij ons vanavond in die kamer inchecken met 50% korting. Maar uiteraard gaat dat niet, want we liggen vast in Somerset-West.
In de vele shops staan we soms wel een beetje verbaasd van de moderne presentatie. Dit kon evengoed een modewinkel in Londen, Parijs, Brussel of Waregem zijn.
In een van de galerijen kan Hilde haar niet vlug genoeg bukken voor een opspringend luipaard.
Twee dierenkoppen van oud ijzer en blik, en Hilde van vlees en bloed.
Er komt geen einde aan… hier bij de olifanten…
Aan het ou kollege (oude college) zitten twee gepensioneerde leraars te wippen op een wipplank.
In de Gavin Collins Gallery staan we wel even stil bij deze koewachters…
Linda, de gerante van de Gallery heeft ons in de mot. Ze komt ons één en ander uitleggen over de artiest van het werk. In de nabijgelegen ruimte hangt er nog een doek van dezelfde artiest.
Ik zie deze drie paardjes al ergens hangen in een groot Waregems gebouw…
Ons bezoek aan Stellenbosch loopt hierbij stilaan ten einde. We kunnen onze parkeerwachter nog gelukkig maken met een klein centje en een petje, en we slaan de terugweg in naar Somerset-West. De rest van de namiddag genieten in Stellendal.
Voor ons avondmaal opteren we ook voor de eenvoudigste oplossing; Restaurant Henri’s ligt hier juist aan de overkant van de straat. Waarom dus moeilijk maken als het gemakkelijk ook kan? We krijgen zeer lekkere en malse schapeboutjes geserveerd. Aan de keukenchef is het goed zichtbaar dat hier altijd lekkere gerechtjes worden geserveerd.
De chef-kok van Henri’s.
Na al de zomerse fotos uit ZAfrika krijgen we zin naar wat warmere temperaturen. Lange leve de lente! Thanks voor jullie grappige kaartje. En de mol al tegengekomen?
Frederik en Co