Reeds van ’s morgens komt Paris, het nieuwe hondje van “Ballinderry” naar liefkozing zoeken.
Ontbijt op het gewone uur. Als naar vroegere gewoonte in de Ballenderry met alles erop en eraan, Luc komt ons zelfs een glaasje bubbles voorstellen, maar daar passen we voor.
Hilde is reeds druk in de weer voor het dinner van deze avond.
Gedurende het ontbijt belt Luc naar Viljoensdrift om voor ons een boottochtje te reserveren. Gelukt!
Rond 11u vertrekken we richting Viljoensdrift. Slechts 13 kilometer verwijderd van Robertson. Bij aankomst moeten we inschrijven en 240 ZAR betalen (plusminus 17 €) voor vier personen. Betaalbaar dus.
Inschrijven voor de boottocht op de Breede rivier; betaalbaar.
Inhoud picknick mandje betalen.
In het nabijgelegen supermarktje moeten we nu nog ons picknickmandje weten te vullen. We zijn niet te geweldig en kiezen voor elk een broodje. Daarbij een potje kippenpaté, een potje zalmpastei, een vlootjeboter en wat gedroogde worstjes. Ik hoor de mensen die achter mij staan in de rij Vlaams spreken, zelfs Westvlaams. Inderdaad… ze zijn van Gistel. De dame noemt Christine Devos. En mijnheer Dirk is een vurig supporter van voetbalclub Oostende. Zij zijn goede vrienden van Guy Tailieu, en Dirk heeft een paar maand geleden onze fotoalbums “Vosjes in Afrika” mogen inkijken bij Guy. Kleine wereld alweer. Wij wisselen wederzijdse adressen uit en vernemen nog dat Christine en Dirk een B&B uit in Mossel Bay, Dune View. Daar moeten we misschien in de toekomst nog eens naar toe.
Christine Devos en Dirk.
Intussen mogen we inschepen op een soort klein Missisippi-schip, de Uncle Ben. Het wordt een beetje wringen en duwen voor een plaatsje in de schaduw, en dat lukt. Alhoewel… we bemerken alras dat iedereen in de schaduw zit. Het is nu ook alweer 37°, maar op het water zal dat wel best meevallen.
De kapitein van Uncle Ben.
Het afmeren verloopt niet vlotjes, want één van de schroeven zit volledig verstrengd in de algen. Deels met de hand, deels met een soort spinnewebborstel kan het vieze goedje verwijderd worden, en we zijn vertrokken.
Schroef zit volledig verstrengeld in de algen.
En weg zijn we…
We varen op de Breede rivier. Deze vormt een belangrijke levensader voor de streek. De kalm stromende rivier zakt vanaf hier zuidwaarts richting de kust.
Na een tiental minuutjes komen de picknickmandjes boven water. Kartonnen borden en een houten bestek. A la mer comme à la guerre… We zouden deze picknick niet inwisselen voor een chique diner. Zaaaalig…
Af en toe mindert Uncle Ben vaart, want er werd ergens aan de oever een kingfischer of een aalscholver gespot. Verrekijkers en fototoestellen in aanslag.
Foto- en filmtoestellen in aanslag.
Zelfs een kingfisher.
Al bij al zal het een uurtje zalig genieten worden van het water, de natuur, de picknick en het gezelschap. En dat uurtje is dan ook veel te vlug voorbij gevaren…
Eén en al belangstelling voor de foto’s van Dirk.
Bij het aanmeren bemerkt Luc dat onze kapitein (?) een veel te moeilijke knoop maakt om aan te leggen aan het ponton. Als volleerde schipper toont hij tot twee maal toe hoe het veel eenvoudiger kan. Hij bedankt Luc, maar of hij het begrepen heeft?
Christian Devos en Christine Devos.
Dominique en Luc terug aan wal.
Van hieruit willen we nog een rit maken naar Mc Gregor. We nemen afscheid van Christine en Dirk uit Gistel.
Het heeft nogal wat voeten in de aarde (letterlijk, want we zitten op een gravelweg) om het dorpje Mc Gregor te bereiken. De verschillende GPS’en en GSM’en geven tegenstrijdige richtingen aan. In feite niet zo erg, want we rijden door een prachtig landschap.
De baan naar Mc Gregor… prachtig landschap.
Na een uurtje tjoolen geraken we toch ter bestemming, maar wat blijkt… de wijnplukkers voor wie we gekomen zijn hebben er al mee opgehouden en zitten langs de kant van de weg op vervoer te wachten. Dan maar een koffietje nemen in het nabijgelegen cafeetje Temenos.
De gezellige koffiemadame van Temenos.
De terugweg naar Robertson verloopt veel vlotter. Aangekomen in Ballinderry hebben we nu een break van enkele uurtjes. Het is nog steeds 34° en Hilde zoekt de luwte van het zalige zwembad. Ikzelf ben aan een slaapke toe. Luc vult zijn dagboek bij en Dominique klasseert haar honderden foto’s.
Vanavond willen we passen voor het uitgebreide driegangenmenu van Hilde. We opteren voor één enkel gerecht en gaan daarvoor naar “Four Cousins”. Een volledig nieuwe architeturele tempel, eigendom van het wijnhuis Van Looveren.
Hand in hand met de “Four cousins”.
Jawel, ze hebben nog een tafeltje voor ons.
De gastronomie is een beetje McDonald-achtig en staat zeker niet in verhouding tot de architectuur. Het personeel daarentegen is super vriendelijk. Ze begrijpen zelfs onze grapjes.
Ze begrijpen zelfs onze grapjes…
…en ze kunnen er nog om lachen ook.
Aan een tafel in ons omgeving zijn zes dames aangemeerd. Komt daar een kelner met een grote verjaardagstaart. Ik zoek in mijn repertorium en vind onmiddellijk het toepasselijke “Happy Birthday” . Tot groot jolijt van de feesttafel.
Ons sober avondmaal wordt nog bezegeld met een gratis plakkerig afterdinnerdrink.
Zelfs de rekening klopt.
Het is bijna 22u en we zoeken terug onze Ballinderry op.
Lichten uit om 22u30
Door de unieke foto’s met sappige commentaar van Christian beseffen we dat we ginder nog niet veel gezien hebben. Als we teruggaan zal het zeker voor langer zijn.
Van toeval gesproken: pas terug thuis, gingen we naar de musical “Mamamia” en zat ik naast … Mehdi en Julien!
We wensen jullie nog veel plezier! G&M