Ontbijt op The 19th met prachtig zicht op Kaapstad.
Rond 10 u vertrekken we met de shuttle naar Waterfront. Daar is er altijd wel iets aan de hand.
THE V & A WATERFRONT; Hier is altijd wel iets te beleven.
Fotosessie op Waterfront met Tafelberg op de achtergrond.
We lopen overal een beetje rond en eindigen de voormiddag in cafe Alfredo voor een fruitsapje.
Een fruitsapje bij Alfredo.
Van hieruit hebben we een zicht op het reuzenrad. Is dit nu een attractie voor kinderen, of kunnen volwassenen daar ook van genieten? Toch even een kijkje gaan nemen. Er staan inderdaad veel volwassenen aan te schuiven, dus willen wij dit ook wel proberen.
Voor we in ons kabientje mogen plaatsnemen moeten we eerst op de foto. Hilde heeft intussen besloten om met haar voetjes op de grond te blijven. Toch tracht ze de fotograaf te overtuigen om ook op de foto te mogen. En het lukt nog ook.
De crew van het reuzenrad “Cape Wheel”
Omdat het niet al te druk is mogen we per twee in een kabientje in plaats van per vier. Kwestie van wat meer bewegingsruimte voor foto en film. Van daarboven krijg je een fantastisch mooi uitzicht over Waterfront en de haven van Kaapstad.
Prachtige vergezichten op Kaapstad.
Hilde moet daar ergens tussen lopen…
In welk kabinetje zitten we?..
Al waren we vooraf niet zo overtuigd, toch loont het meer dan de moeite. Als we onze rondjes hebben afgemaald worden we beneden opgewacht met een mooie groepsfoto.
Spijts Hilde niet deel nam aan de reuzen-rad-run mocht ze toch mee op de foto.
Intussen hebben zich ook her en der orkestjes opgesteld. Ze spelen erop los alsof hun leven ervan afhangt.
Er staat ook een mime artiest het beste van zichzelf te geven. De man zet binnen de kortste keren alle passanten naar zijn hand. Een groepje kinderen is hier niet meer weg te slaan.
De mime artiest voert hier een prachtige act op.
Dit is inderdaad geen gewone…
De kinderen zijn hier niet meer weg te slaan.
Vol bewondering voor de fratsen van deze artiest.
Je moet er maar op denken… een opvangcentrum voor echtgenoten. Terwijl Mevrouw winkelt zal haar lieve echtgenoot opgevangen en ge-entertaind worden in een zorgcentrum. Prijskaartje; alleen wat manlief gegeten en gedronken heeft.
Om13 u nemen we onze lunch in het Belgisch Restaurant “DEN ANKER”. Sinds jaar en dag -the place to be- op Waterfront. Uiteraard worden het uitsluitend Belgische gerechtjes. Garnaalkroket, steak tartaar of kreeftensoep. Smaakt allemaal even lekker en naar… thuis.
Op weg naar Den Anker.
“Den Anker”. The place to be op Waterfront. Zeker voor Belgen.
De bar in Den Anker. Meer dan 80 verschillende Belgische bieren. Van Duvel tot Kwak en Hoegaarden.
Na de luch gaan we nog wat rondhangen tussen de standjes van een nieuwe hangar op Waterfront. Er zitten veel souvenirkotjes tussen, maar hier en daar ook interessante kraampjes.
Winkeltjes met kledij en juwelen.
Met de meest extravagante hebbedingetjes.
Zelfs een paar kunstwinkeltjes waar de artiesten aan het werk zijn.
Op een grote trap zijn een paar juffen een tekenacademie aan het houden met enkele kinderen. Ook mooi om een tijdje in de gaten te houden.
Iedereen die wil kan hier direct aan een tekening of schilderij beginnen.
Beginneling of gevorderde; het speelt allemaal geen rol.
Geen Picasso of Matisse, maar een mooi werkje dat van uzelf is.
Het pleintje met de vier Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaars blijft ook altijd een trekpleister. De roestbruine beelden van Nkosi Luthuli, Demond Tutu, Pieter De Klerk en Nelson Mandela.
Luthuli heeft geen boter op zijn hoofd, maar wel een grote witte meeuw.
Nelson Mandela met de Zuid-Afrikaanse vlag.
Tien minuutjes wachten op ons Westin shuttlebusje.
Rond 16 u ronden we onze toer af en nemen we de shuttle terug naar de Westin.Vandaag dient ons VW-busje afgeleverd op de vlieghaven van Kaapstad. Daardoor gaan onze wegen voor een paar uurtjes uit elkaar. Guy en Luc rijden richting airport om de wagen in te leveren. Aansluitend komen ze met een taxi naar het restaurantje van deze avond “Pesce Azzurro”. Een Italiaantje in het hartje van Woodstock.
Hilde, Dominique en ikzelf nemen aan de Westin de taxi naar dat restaurantje. De heren zitten al een wijntje te nippen als wij eraan komen. Ditmaal moet het inleveren poepsimpel verlopen zijn. Met de VW 8-zitter hebben wij 2091 km afgelegdVanavond kiezen we allemaal voor de typisch Afrikaanse vis, de kingklip. Voor sommigen gegrild, voor anderen in tomatensaus; allemaal even lekker.
Gegrilde king klip…
… of king klip in Italiaanse tomatensaus.
We zitten in een Italiaantje. Logisch dus dat ook hier een foto van Venetië ophangt. Ons gesprek dwaalt dus weeral rond de invitatie van vrienden Guy en Liliane om volgende zomer voor een weekje de kanalen van Venetië af te varen.
Dominique en Hilde zien Venetië al zitten.
Om 21 u laten we ons afhalen door een grote taxi. Voor de afstand van 5 km naar de Westin betalen we 60 ZAR, iets minder dan 5€. In de inkomhall van de Westin nemen we voorlopig afscheid van Luc en Dominique. Immers, morgenvroeg vliegen zij voor een drietal dagen naar Skukuza. Alwaar ze een samenkomst hebben met een groep vrienden. Er staan enkele feestelijkheden en verschillende game-drives op het programma. Volgende woensdag zullen we elkaar opnieuw treffen in Paarl, maar tegen dan zal Guy al terug in België zijn. ‘t Is dus wel een beetje scheiden, en zoals het spreekwoord zegt; “Scheiden doet lijden”.
Slaapwel allemaal, en droom van de mooie herinneringen van de voorbije weken.
