Dinsdag 31 Januari 2017. Bezoek aan Johannesburg en Pretoria.

Waterfalls Boutique Hotel. Zalige locatie.

Ontbijt om 8 uur. We informeren bij manager André hoe we ons best kunnen organiseren om vandaag Johannesburg en Pretoria te bezoeken. Dit zijn twee machtige grootsteden. Geen sinecure om daar zelf met de auto rond te laveren. André contacteert een chauffeur-gids waarmee we zelf alles kunnen afspreken. Effectief; 10 minuutjes later staat Brian aan onze ontbijttafel en binnen de kortste keren is een afspraak gemaakt om ons vandaag te gidsen en ons morgen naar de vlieghaven te brengen. Hij rijdt met een Mercedes Vito die al 212.000 km op de teller heeft, maar die er uitziet als nieuw. Er volgt een korte prijsdicussie maar de deal is vlug gemaakt. Nu kunnen we ook onze Hyundai huurwagen een dagje vroeger droppen. We hebben nog geluk ook; het AVIS kantoor ligt op slechts twee kilometer van ons Waterfalls hotel. Brian begeleidt ons tot bij een benzinestation om vol te tanken. Daarna rijden we met ons Hyundaike naar Avis. Daar vernemen we dat we 1777 km hebben afgelegd. We hebben niets van schade aangebracht, en omdat we hem een dag vroeger dan voorzien binnenbrengen krijgen we ook nog 200 ZAR terug (plusminus 15€). We bedanken ons Hyundaike nog met een eresaluut voor bewezen diensten, en vanaf nu ligt ons lot in Brian’s handen.

Vanaf nu ligt ons lot in handen van Brian en zijn quasi nieuwe Mercedes Vito met 212.000 km op de teller.

We rijden een 60tal kilometer over een drukke autoweg naar Johannesburg. We rijden eerst door de Ubro wijk; hier zwalpen werklozen, daklozen, en drugdealers rond. Deuren van de wagen op slot houden is de boodschap. Een stop maken zit er hier zeker niet in. Op verschillende plaatsen liggen vuilnishopen zomaar op de stoep. Desolaat… moet men eens gezien hebben, maar daar blijft het dan ook bij.

Smerige trottoirs en verdachte individuen op straat.

Een wijk om u niet comfortabel te voelen

Van hieruit zijn we gelukkig niet veraf van het Apartheid Museum.

Dit Apartheid Museum is misschien wel het meest interessante en aangrijpende museum van heel Zuid-Afrika. Hier krijg je een multimediale tour door de verschrikkelijke geschiedenis van de apartheid. Voordat je het museum binnenkomt, word je al geconfronteerd met rassenscheiding. Op je ticket staat ‘blankie’ of ‘nie blankie’ en vervolgens heeft iedere groep een eigen ingang.

Aparte ingang voor Blankes en Nie-Blankes.

Nu komen we in een soort straat terecht die waar grote panelen met ofwel spiegels, ofwel foto’s staan opgesteld.

Prachtige assemblage…

De Bastards maken er een spelletje van…

De dames volgen ook…

Guy geraakt er niet op uitgekeken.

Hilde gaat volledig op in haar I-pad reportage.

In het museum zie je een indrukwekkende expositie van historici, filmmakers, designers, architecten en curators die geen doekjes windt om de keiharde gevolgen van dit regime. Zo hangen er 121 stroppen aan het plafond die de geëxecuteerde politieke gevangenen representeren.

121 stroppen symboliseren evenveel geëxecuteerde gevangenen.

Hoe vreselijk de beelden ook zijn, ze vormen een zeer belangrijk deel van de geschiedenis van Zuid-Afrika en leren je het heden en de toekomst beter begrijpen.

Uiteraard vallen we hier standvastig terug op beelden en teksten van Mandela.

 

Inderdaad; Nelson blijft alomtegenwoordig.

Nog onder de indruk van het museum vervolgen we onze tocht door Jo-burg. We maken een korte stop aan het imposante FMB voetbalstadium. Het was hier dat in 2010 de finale van het wereldkampioenschap voetbal plaats vond.

Het FMB voetbalstadium van Johannesburg.

Iets verderop de Telkom toren.

De Hector Pieterse gedenkplaats.

Van hieruit gaat het naar de Hector Pieterson gedenkplaats. Hier geeft Brian ons in handen van een plaatselijke gids Poloko. Een onderlegde kerel.

Poloka; weet waarover hij spreekt…

Het Hector Pieterson Museum is genoemd naar een van de eerste scholieren die bij de opstand van 1976 in Soweto werden doodgeschoten. De scholieren protesteerden tegen de plannen van de regering om op scholen verplicht het Afrikaans in te voeren. Al sinds april 1976 waren de scholieren van Soweto in staking. Op 16 juni was een protestmars gepland. Dertigduizend schoolkinderen verzamelden zich. Ze zongen vrijheidsliederen en droegen spandoeken met leuzen als ‘weg met het Afrikaans’. De veiligheidspolitie probeerde de massa uiteen te drijven met traangas. Toen dat niet lukte werd er geschoten. De foto van de doodgeschoten 12-jarige Hector Pieterson – in de armen van een medescholier – ging de wereld rond en werd het symbool van de strijd tegen apartheid.

Deze foto ging de wereld rond.

Drie dagen lang was het oorlog in Soweto en de onrust verspreidde zich naar andere townships in het land. De Zuid-Afrikaanse autoriteiten kregen de situatie uiteindelijk weer onder controle, maar de opstand was het begin van het einde van de apartheid. Officieel kwamen er 23 mensen om bij de onlusten, maar in werkelijkheid lieten meer dan 500 mensen het leven. Voor de ongeveer 350 scholieren onder de dodelijke slachtoffers staan op de binnenplaats kleine granieten blokken. Over het ganse verhaal van Hector Pieterson werd een film gemaakt; Sarapino. Willen wij in de toekomst wel eens bekijken.

De tijd van afscheid aan gids Poloko is aangebroken.Van hieruit gaat het naar het Mandela House. Hier bracht Mandela de eerste elf dagen na zijn vrijlating door.

Het vroegere huis van Nelson Mandela, te vinden op nummer 8115 Ngakane Street in Orlando West, is te bezoeken in een klein uurtje.

Gids Dolly (rechts) met haar zusje Pretty

We krijgen een begeleide tour door en rondom het huis. Dolly laat ons zien hoe Mandela leefde. Origineel materiaal uit de tijd dat hij er woonde, is er aanwezig. Maar ook het verhaal wordt er verteld, en je maakt gevoelsmatig kennis met Nelson Mandela. Het is The Mandela Family Museum. Fotocollecties, portretten en eredoctoraten die hij ontving zijn er te bekijken.

Ons respect voor Mandela groeit hier nog.

Prachtige fotocollecties…

Tijd voor de lunch om 13u30. Voor het restaurant staan een Jaguar en Porsche , helemaal in spiegelkleur. De Porsche heeft bovendien nog een gouden achterdeur en gouden velgen.

Twee bobby’s in zwart kostuum bewaken de autos. Brian weet ons te vertellen dat deze eigendom zijn van de familie van de overhoop geschoten eigenaar van het naastliggend restaurant. Inderdaad… dat kan allemaal in Soweto.

Dat moeten we toch eens van dichterbij bekijken.

In het restaurant is de bediening aan de trage kant, en op het moment dat ik Eefkes ga informeren stopt een keukenpiet een bord in mijn hand. Door de opleiding van enkele dagen geleden valt het mij niet moeilijk om als een volleerde ober aan de bediening mee te helpen.

Voilà se… n’en nieuwen ober!

Na de lunch vertrekken we terug richting Pretoria. We rijden naar de Union Building. Een impressionant gebouw, gelegen tegenover een prachtige tuin met aan de ingang een enorm standbeeld van onze maat Mandela.

Mandela overschouwt de ganse stad van Pretoria.

De Union Building; een impressionant gebouwencomplex.

Japannees of Belg… het doet er niet toe; als ik maar kan fotograferen.

Foto’s, foto’s, foto’s…

Nog even langs een mall voor enkele inkoopjes en dan huiswaarts. Het is nu 17:30. Brian belooft stellig om morgenvroeg om 8 u stipt aan de deur te staan.

Om 19u30 : diner in Waterfall Boutique Hotel. Er wordt gekozen voor : lamsschouder, beef, Osso bucco. En daarbij ne witte Boschendal. Alles weer zeer lekker. Dit hotel is zeker een aanrader.

We sluiten de gelederen om 21u30. Slaapwel.