Na een ontbijt om “U” tegen te zeggen maken we ons klaar om de Cederbergen in te trekken. Onze Nissan X-trail is een 4×4 en wij zijn trekkers met routine; niets kan ons dus vandaag tegenhouden. We zijn nog maar pas Clanwilliam uit of we stijgen al een paar honderd meter en we kunnen reeds onze eerste fotostop maken.
Zelfs een Vlaming begrijpt dit. Maar geen probleem; onze Nissan Xtrail kan alles aan.
Gedurende de klim omhoog, hebben we een uitzicht over een van de mooiste rotslandschappen in Zuid-Afrika.
Deze omgeving van Cederberg telt ongeveer 7O.000 hectare grond bestaande uit grootse rotsformaties, grotten, watervallen, reusachtige bergtoppen, kloven en verkoelende beekjes.
Hilde gaat volledig op in dit mooie landschap.
Dominique worstelt met een ander probleem…
Er is een flesje spuitwater opengespat op haar broek. De rijdende auto zal dienst doen als droogkast en intussen mogen de mannen niet achterom kijken. Ik kan het niet laten en maak toch een candid opname door de achteruitkijkspiegel.
Broekje terug droog en volgende fotostop in de adembenemende landschappen.
Het ene uitzicht is al mooier dan het andere.
Met hier en daar een huisje in nomandsland.
We bereiken een soort marslandschappen waar marsmannetjes hun naam hebben neergepoot.
We ontmoeten zelfs een marsmannetje dat nog druk doende is zijn naam in dit landschap te vereeuwigen.
En het is hem nog gelukt ook…
We hadden gehoopt in Wuppertal een maagversterkertje te vinden, maar niets is minder waar. Zondag is hier letterlijk rustdag. Gelukkig komen we enkele kilometer verderop “Traveller’s Rest” tegen. Hier kunnen we wel aan een croque monsieur geraken. Wij kennen hier de madame, want enkele jaren geleden verbleven we enkele dagen bij Ester, haar schoonzus. Die heeft een B&B in Clanwilliam. De croque monsieur laat zich gewillig verorberen. Spijts de lunchtime reeds lang verstreken is.
Ons restaurant van gisterenavond “Michael’s on Park” heeft vandaag wekelijkse rustdag. Maar door onze lofzangen en sympathiebetuigingen van gisteren besloot Michael om toch open te blijven in het geval dat wij zouden langs komen.
Omdat Michael speciaal voor ons zijn boetiek heeft opengehouden valt er niet te kiezen. We eten allemaal hetzelfde. Natasha heeft eveneens haar verlofdag voor ons opgeofferd. Ze staat liever niet op de foto omdat ze haar boventanden verloor wegens het afsterven van de de tandwortels. Nu is het nog een tijdje wachten op nieuwe tanden. Na het diner komt Michael een tijdje aanschuiven aan onze tafel. Hij vertelt zijn levensloop in een notedop. Hij is 47 jaar, gescheiden en hertrouwd. Zijn schoonvader woonde vroeger in dit pand. Uiteindelijk kon Michael het pand terugkopen. Vroeger was hij mercenair. Toen hij daarmee gestopt is is hij opnieuw gescheiden. Hij heeft zijn vrouw uitbetaald en dan een kleine supermarkt overgenomen. Daarna nam hij ook nog een dronkenschap over vooraleer dit restaurant op te starten. Een meer dan bewogen leven als je het mij vraagt.
Eén week na datum nemen we nog een paar Valentijnfoto’s.
Na zo’n fotosessie kan de avond niet meer stuk.