Zondag 17 januari. Rustige dag in Kaapstad.

Gisterenavond bij het slapengaan lag er op ons nachtkastje een briefje waarmee je gans België jaloers kan maken.Op 17 januari zal het in Kaapstad volle zon zijn en een temperatuur van 36°C

Het is 9 uur in de morgen en bij het ontwaken ziet het er inderdaad naar uit dat die weersvoorspellingen zullen uitkomen. De Tafelberg ligt al te blaken in de zon. We zijn nog steeds wat lui, en het draait rond 10 u voordat we aanschuiven aan het ontbijt. Tegen de middag maken we een grote wandeling naar het centrum en de Green Market. Wegens zondag is het kalm in de straten en er zijn maar de helft van de winkeltjes open. Als we dan toch in een snuisterijenwinkeltje binnenlopen horen wij een jong koppeltje Vlaams spreken. Natuurlijk moeten we weten van waar ze zijn; van Kortrijk… Zij noemt Olivia Saverys en is hier voor een jaar op stage in Cape-Town. Ze is de kleindochter van de gekende architect uit Deinze, Willy Saverys en de achterkleindochter van de alomgekende kunstschilder Saverys. De jongeman is Jan Willem Billiet, en hij woont momenteel in Johannesburg. Als ze horen dat wij een blog hebben en dat ze er kunnen in voorkomen poseren ze gewillig voor een fotootje.

Wij voelen alras dat we de temperatuur hebben onderschat… het is inderdaad snikkend heet. We willen wat luwte zoeken in de grote St George Cathedral, maar die is gesloten. Op een zondag dan nog. Begrijpe wie kan… Er hangt wel een papier dat ze morgen open zijn. We maken er dan maar een zondag van met korte wandelingetjes en lange terrasjes.

Zelfs de meeuwen liggen te fladderen in het water om wat verfrissing te zoeken.

Iets verderop in de stad hebben in verschillende straten en op een paar pleinen een soort amateur-muziekfestival plaats gevonden. Elk groepje of bandje mocht naar believen zijn nummertje(s) opvoeren. Jammergenoeg eindigde dit evenement op 15 uur. Maar we hebben toch nog kunnen genieten van enkele uitlopertjes van dit festivalletje. Een muziekgroepje speelde meeslepende tango muziek en verschillende toeschouwers gingen aan de dans. Wij hebben ons gelukkig kunnen bedwingen. Alhoewel… Hilde was bijna vertrokken. 

Een groepje amateur-artiesten.  

Hilde had graag met die zwarte boy een dansje gemaakt…

Afgemat van de hitte en van het wandelen (14.700 stappen volgens mijn I-Phone) bereiken we rond 6 uur terug de Westin. Juist tijd voor een douchke en een glaasje cola-whisky (voor Hilde een Afrikaans bubbelke) in de happy hour bar. We zien het zelfs niet meer zitten om ons nog te verplaatsen voor een kort etentje. We blijven dan maar in het restaurant naast de bar een hapje eten. Lijnfisch van de dag met een glaasje wijn. Om 21 uur zijn we al op ons kamer. Nog een uurtje internetten of bloggen en de zondag zit erop. Moe maar tevreden kruipen we onder de lakens.