Rustig ontbijt en een uurtje nagenieten in de mooie tuin van onze “Alchemist”. Normaal gezien zou Martine, de echtgenote van Yves vandaag overkomen uit België maar er moet ergens een vergissing in ’t spel zijn. Ze zal maar morgen aankomen. Na bijna drie maand zonder vrouwtje zal het nu ook op die ene dag niet meer aankomen… alhoewel!
Genieten in de mooie tuin van “De Alchemist”
Intussen is Enzo al druk in de weer om zijn wasgoed te strijken. Zo zie je maar wat in de scouts allemaal te leren valt.
Rond 10 uur trekken we het stadje in. Het valt ons op hoeveel Franse namen we hier terugvinden. Om te beginnen al de naam van het stadje zelf die afstamt van de samenstelling Fransche Hoek – de hoek waar de VOC de Franse Hugenoten naartoe liet vertrekken om hun farms op te bouwen. Het is dan ook niet vreemd dat onder de bewoners van het dorp nog veel van oorsprong Franse achternamen te herkennen zijn zoals Du Toit en Villiers. Tegen de middag zitten bijna alle terrasjes proppensvol, maar wij weten beter. Die twee hollandse dames van eergisteren hebben ons een twio aangebracht waar we zeker heen moeten. Het wijngoed SOLMS-DELTA.
Wijngoed SOLMS-Delta.
Dit wijngoed is gekend voor zijn sociale ingesteldheid. De eigenaar van het goed laat het personeel mee participeren in de opbrengsten en ze kunnen zelfs een beperkt aantal aandelen van het goed verwerven. Het is al bijna 13u30 en dus laten we de wijnproeverij aan ons voorbij gaan. Het restaurant “Fyndraai” gaat er prat op dat alle groenten en kruiden uit hun eigen tuinen komen.
Fyndraai Restaurant… alles uit eigen tuin.
We houden het bij een voorschotel; praline van tonijnmousse met scampi. De presentatie alleen al is weeral “Hof van Cleve”-waardig. Hilde heeft heel wat positieve opmerkingen over zowel de presentatie als de haartooi van ons dienstertje Pronie. Het kind is er zeer door gevleid; ze studeert aan de hotelschool en loopt hier drie maand stage.
Hilde met Pronie op de foto.
Mousse van tonijn met scampi. En een resem kruiden uit eigen tuin.
Na deze lichte lunch lopen we nog binnen in het aanpalend muziek-museum. Solms-Delta promoot alles wat met Afrikaanse muziek te maken heeft. Ze organiseren zelfs jaarlijks een muziekfestival.
Prachtige foto van het muziekfestival 1998.
De tentoonstelling is in thematische principes opgedeeld. Door de touchscreen schermen krijgen we een overzicht van de inheemse instrumenten die de wereld van de Cape muziek hebben beïnvloed.
Een fotootje van die inheemse instrumenten.
De natuur levert het grootste deel van de materialen waaruit deze instrumenten worden gebouwd. Deze variëren van rammelaars gemaakt van springbok oren tot gitaren die vervaardigd zijn van blikdozen, om er maar een paar te noemen.
Gitaren van blikken of houten dozen.
Bij het verlaten van het domein wordt onze aandacht getrokken door een grote poort die juist opendraait. Equestrian Estate. Dit moet een paardenfokkerij of dergelijk zijn.
Deltacrest; moet ook iets met Solms Delta te zien hebben en iets met paarden
Een dame rijdt met een kanjer van een Jeep de poort uit en ik vraag haar halt te houden. Ze informeert naar onze herkomst en of we misschien iets met paarden te doen hebben. Natuurlijk hebben we iets met paarden. We komen uit Waregem en daar heeft elk jaar de grootste Steeple-Chase van het Europese vasteland plaats. Madame laat met haar afstandsbediening de poort terug opendraaien en verleent ons toegang tot de ganse stoeterij. Zijzelf moet dringend weg, maar als wij alles gezien hebben moeten we maar iemand aanspreken om de poort terug te openen voor ons. Een beetje lef heeft ons weeral geen windeieren gelegd.
Een binnenkoer met rondom 36 paardenstallen.
De paardjes worden opgeblonken als een spiegel.
Efkes Majola aaien.
Na een uurtje houden we het voor bekeken en rijden terug richting Franschhoek. Een zevental kilometer voor het binnenrijden van het stadje worden we opgeschrikt door een uitslaande brand in de wijnvelden, niet zo ver van de baan af. 
Uitslaande brand in de wijnvelden.
In een iets verderop gelegen zijwegel zien we brandweerwagens met blauwe en oranje zwaailichten. Het is sterker dan mezelf en ik rij voorzichtigjes het straatje in. Hilde vindt dat geen goed idee.
Het ziet er daar niet goed uit.
Grote vlammen en dikke rook…
Wij zijn de enige toeschouwers samen met twee jochies die in de omgeving wonen.
Twee jochies uit de omgeving.
We hebben nog petjes liggen in de wagen en we maken die kinderen gelukkig met elk een petje.
Zo content met zijn petje.
Maar dit is zonder de waard gerekend. 2én van de brandweermannen heeft dit gemerkt, en die wil ook een petje. En zijn collega ook, en die andere collega ook. En de commandant ook. Nog nooit meegemaakt.
Op de duur hebben ze allemaal een petje…
Jawel, zelfs de commandant.
Nu rijden we maar vlug weg in de hoop dat die mannen terug aan het blussen gaan want de oppervlakte die in de fik staat neemt precies nog meer en meer uitbreiding. Voor vanavond hebben we resto Living Room vastgelegd in het Quartier Français, met de vraag om een tafeltje op het buitenterras. En ditmaal is’t gelukt.
Plezant terras van The Living Room
De schaapribbetjes hebben we al beter gegeten; de schapen hebben hier precies meer vet dan bij ons. 
The Living Room.
Was me dat weer het dagje!
Beste Hilde en Christian,
Langs deze weg wil ik jullie van harte proficiat wensen met jullie huwelijksverjaardag.
Geniet van jullie prachtige reis, zorg goed voor elkaar en doe er gerust nog vele mooie jaren bij.
Ben blij jullie zo opgewekt te zien, nog een fijne tijd en hopelijk tot binnenkort eens in Waregem.
groetjes Koen en Lieve, Karel en Victor.
Hello there,
Was a excellent meeting you both in Franshhok. May you continue to enjoy your travels and love our beautiful Africa.
Till the next time.
Marshall and Dominique
Schitterend die foto met de brandweermannen, hopelijk zijn ze nadien nog herbegonnen met blussen …