17 Februari. Daguitstap naar Stellenbosch.

Sinds gisteren hebben we hier kennis gemaakt met een dame, Lien. Zij komt ook uit Gent, is bevriend met Guy en Martine en is hier voor één maand op bezoek. Omdat ze autoloos is, en wij toch gepland waren om naar Stellenbosch (28 km) te rijden hebben we voorgesteld haar een lift te geven. En kontent dat Lien is. Op het afgesproken uur (10 uur) staan we alle drie paraat bij Nissanneke. Bij het naderen van Stellenbosch passeren we wijngoed “Delaire”, door ons reeds meer dan gekend. Maar Line kent het niet, en dat willen we haar toch niet onthouden. We nemen dus een afslagje van een half uurtje.

Lien, de Gentse vriendin van Yves en Martine.

In de grote hall zijn twee meisjes de oude bloemen aan het vervangen door nieuwe. Bij navraag doen ze dit hier het ganse jaar door telkens op dinsdag. Niet alleen in de hall, maar in het ganse interieur.

Twee bloemenmeisjes zijn overal andere verse bloemen aan het plaatsen.

Pakken bloemen worden wekelijks aangezeuld en vervangen.

Al zo dikwijls gezien, maar toch blijven we onder de indruk van dit prachtig domein. Volgens ons “top” van de wijndomeinen. Zeker van die waar we geweest zijn.

Een lange gang met vooraan links eigenaar, Zwitser en diamantair Graff.

Aan de ingang van de open keuken staan rijen potjes met kruiden.

En het allermooiste is nog steeds het exterieur.

Bij het binnenkomen van Stellenbosch maken we speciaal voor Lien een tweede stop aan “Oom Samie Se Winkel”. Het is de bekendste winkel van Stellenbosch en misschien zelfs wel van Zuid-Afrika. Oom Samie Se Winkel is een mix van museum en winkel. De winkel is sinds haar oprichting zo’n 200 jaar geleden amper veranderd. Talloze antieke gebruiksvoorwerpen uit een ver verleden dienen als achtergrond voor kleding, wijnen, boeken, speelgoed en hopen hebbedingetjes. 

“Oom Samie Se Winkel”. Dat moest Lien toch ook eens zien!

Lien met een pop die Oom Samie moet voorstellen.

Als we daarna een koffietje slurpen op ’t terras naast Oom Samie ontdekken we plots een gekko op Lien’s arm. Prachtig diertje. Misschien komt het wel uit die prullen van Oom Samie…

Een gekko van Oom Samie op Lien’s arm. Prachtig diertje.

Van hieraf verlaten we Line. We maken afspraak terug om 17 u op het terrasje van Java Café. Het is al ruim middag en we gaan een snackje nemen in “Showroom”. Een prachtige verbruikzaal met een even grote ruimte aan interieurwinkel. Het mooie is dat beiden door elkaar lopen. Je kan eten tussen interieurspullen en je kan spullen kopen in de eetruimte. Misschien een ideetje voor een ondernemende zakenman in Waregem. 

Een kleine quiche met een glazen puntzakje friet.

En de presentatie van olie en azijn… die mag er ook zijn.

Stellenbosch is een grote universiteitsstad en heeft danig veel te bieden dat we natuurlijk keuzes moeten maken. Aan een groot stadspark “De Braak” ligt de kunstacademie. Daar even binnenlopen. 

Kunst van de academie studenten.

In de binnenstad is ook één en ander te bezichtigen. Er is zelfs een SMAC museum. (Wel SMAC met een C en niet met een K zoals in Gent) Daar lopen we ook langs. 

Het SMAC van Stellenbosch.

Mooie foto van onbekend fotograaf in het SMAC.

Op een binnenpleintje staat een beeld van niemand minder dan van onze Herman Van Nazareth. Daar strijken we ons dan ook neer voor een koffietje. Naast ons zit een leutig gezelschap jongeren. Ze vragen om een foto van hun groepje te nemen met één van hun I-Phones. Als ik hen overtuig dat een foto met mijn fototoestel een stuk beter zal zijn dan met die I-Phone stemmen ze in. Intussen heb ik hun foto verstuurd en ze hebben reeds heel dankbaar gereageerd.

Het groepje jongeren met de gele flessen.

Daarna terug op stap in die mooie stad.  Stellenbosch is vooral aantrekkelijk vanwege de vele oude huizen in Kaaps-Hollandse stijl. Met name de Dorpsstraat is schilderachtig te noemen. De vele eiken zijn een overblijfsel van de grote behoefte aan eikenhout in de begintijd van de wijnboerderijen. De van oorsprong Europese wijnboeren waren namelijk gewend hun wijnvaten van eikenhout te maken. Stellenbosch wordt daarom ook wel Eikestad genoemd. Doordat de eiken door het Zuid-Afrikaanse klimaat veel sneller groeiden dan in Europa, bleek het eikenhout al snel te sponzig, en dus ongeschikt om wijnvaten van te maken.

De mooie klokkentoren bij de kerk op “De Braak”.

In de Dorpstraat; pralines vervaardigd uit Belgische chocolade Callebaut.

In Gallery Eikehof aan de Church Street ontmoeten we artieste Teresa Decinti. Wat een prachtige paardekop heeft zij ontworpen… Als we voorzichtig naar de prijs informeren is de liefde verminderd maar de bewondering nog even groot.

Teresa met haar paardekop “EQUUS”. Misschien iets voor Stad Waregem?

Nog een kunstwerk, zomaar in de Dorpstraat.

Intussen is het 17 uur en moeten we dringend naar de Java-club waar we afspraak hebben met Lien. Terugweg naar Franschhoek verloopt vlekkeloos. Tegen zonsondergang wandelen we naar de Ruebben’s waar we gisteren een plaatsje reserveerden voor vanavond.

Mooie zonsondergang in ons straatje.

Aanvankelijk moeten we binnenzitten in de Ruebben’s, maar dat was de afspraak niet. Na wat aandringen op zijn Waregems worden we na een tiental minuutjes toch naar het buitenterras begeleid. Het is er inderdaad lekker druk.

Lekker druk op het buitenterras van de Ruebben’s.

Het visje op een coulies van prei, aubergine, spinazie en kerstomaatjes mag er ook wel zijn.

Op onze terugweg ter hoogte van café Taki’s zitten twee koppels serieuze pinten te drinken. Ze horen ons praten en spreken ons aan. Binnen de kortste keren worden twee stoelen bijgeschoven en zitten we mee in de leute en ’t vertier. Marc en Jacqueline komen uit Alkmaar. Marshall en Dominique zijn van… Mozambique. Zijn me dat kastaars. Wat hebben we hier afgelachen. Maar na een uurtje hebben we wel ons verstand samengeraapt, zijn stilletjes gaan betalen aan de bar en hebben met een vluchtig saluuke ons schop afgekuist. 

Dat waren ze dan; Dominique van Mozambique, Marshall, Jacqueline, Marc en Hilde.