Woensdag 5 Februari. Van Hermanus naar Knysna. (430 km)

Ohlala… vandaag wordt het een ander paar mouwen. Meer dan 400 km te gaan. Dat wordt geen lachertje. In het restaurant Burgundy waar we gisterenavond geen plaatsje konden versieren moeten we nu het ontbijt nemen. Die Lecretia van gisteren wil precies iets goedmaken. Zij installeert ons in de clock room, het mooiste hoekje van het restaurant.

Na het ontbijt reserveren we ook 4 plaatsjes in het restaurant voor 28 februari, en dat zal Lecretia wel kunnen flikken. Ons tafeltje staat nu reeds gereserveerd. Die dag zijn we immers terug in Hermanus met dochter Caroline en Bert.

Rekeningen betaald, koffers gepakt en weg zijn we… intussen is het wel al 10 uur. We starten met een traag maar uitermate mooi gedeelte. De vallei en de weg van Hermanus die overgaat in een zandweg om uit te komen in Caledon is de prachtige Hemel-en-Aarde vallei. Een dertigtal kilometer rijden door een prachtig natuur gebied met fantastisch uit zicht op de oceaan. De hellingen zijn hier begroeid met zeer gewaardeerde druiven die elk jaar opnieuw voor de meest bewonderenswaardige wijnen zorgen. Hoe mooi deze streek ook is, we moeten ze veel te vlug doorrijden.

Eenmaal we op de grote baan M2 zitten vliegen de kilometers er door. Een eerste stop wordt ingelast in Swellendam bij de Belgische Nicky en haar “Old Mill”. Nicky komt aanzitten aan onze tafel en bij een lekkere cappuccino vertelt ze honderduit over de algemene en de politieke toestand in Zuid-Afrika. Hier en daar toch met een verontrustende ondertoon.

Voor de lunch trachten we er nog 100 kilometer aan te plakken en het lukt dan nog ook, alhoewel het dan al 13u30 is. In een halfverscholen wegrestaurantje “Blue Crane” serveert weeral een lieve dienster (Susanah) ons een lekkere croque met alles erop en eraan. Nog een beetje snoep en enkele flesjes drank ingedaan in de aanpalende shop, en weeral de baan op.

Onderweg valt het wel op dat aan elk dorpje, hoe klein ook, een township plakt met honderden blikken huisjes.

De laatste loodjes wegen het zwaarst en als we uiteindelijk Knysna bereiken zien we enkele vermoeide lichamen uit de auto’s kruipen. Ons guesthouse “Riverside lodge” is een prachtige locatie, maar we hebben het gevoel dat er iets aan het exploitatie schort, en dat zal uit de komende gesprekken en onze ondervindingen ook blijken. Maar niet getreurd… we zijn in Knysna en dat is het belangrijkste. Een paar uurtjes rust doen wonderen, en vanavond moeten we zelfs de wagen niet meer in. Ons guesthouse heeft een aanpalend  restaurant, “De Gieter”, en alhoewel we er gans alleen zitten beleven we er een fijne avond, genietend van een exquis stukje beef, volgens onze vriend Guy het beste vlees uit zijn loopbaan. Natuurijk slapen we goed…