Onze lange vermoeiende vlucht en de eerste Afrikaanse indrukken

Hier de eerste Afrikaanse impressie’s van een bejaard en vermoeid stel Vosjes. Alhoewel de vluchten zeer stipt en vlekkeloos verliepen hebben we er voorlopig toch alle twee een koppel gezwollen voeten aan overgehouden. Maar dat zal ook wel verdwijnen. De lange vlucht (11 uur) was tot het laatste zitje volboekt. Alhoewel wij van de eersten waren om in te checken, was het al niet meer mogelijk om een seat naast elkaar te krijgen. De oorzaak hiervan zou liggen bij het feit dat de meeste reizigers reeds enkele dagen voor de vlucht online inchecken, met het gekende gevolg. Stiekem had ik dan nog gehoopt een mooie verschijning als gezelschap te krijgen, en misschien zelfs twee, want zowel Hilde als ikzelf zaten gevangen in het midden van drie stoelen. Maar wat dacht je; twee vieze vuile bromberen, die gedurende de maaltijd bijna met hun ellebogen in mijn bord zaten… In zulke omstandigheden viel er dan ook niet veel, of zelfs bijna helemaal niet te slapen.

Gelukkig werd deze horribele nacht grotendeels goedgemaakt bij onze aankomst woensdagmorgen om 8 uur in het ons vertrouwde WESTIN hotel; de kamer die normaal slechts vanaf 14 u ter beschikking komt stond nu al op ons te wachten. We zijn dan maar onmiddellijk het kingsize bed ingedoken, en dit tot op de middag. In de namiddag maakten we een lange footing in het centrum van Cape Town. Het liep hier vol met massa’s mannen met de Zuidafrikaanse vlag op hun rug of rond hun middel. En daarbij liepen ze  bijna allemaal te blazen op plastieken vuvuzela’s (of hoe noemen die trompetten alweer?). Algauw kwam aan het licht dat uitgerekend vanavond hier een voetbalmatch gespeeld wordt voor de Afrikaanse beker, namelijk Mali tegen het plaatselijke Zuid-Afrika. Rond 16 uur liepen er ook een paar scholen leeg met vrolijke studenten in prachtig verzorgde uniformen. Want ook vandaag, 15 januari hebben ze er hier hun eerste dag van het nieuwe schooljaar opzitten. Vandaar de nog vlekkeloos verzorgde uniformen. Wat hier ook opvalt is dat de onlangs overleden Mandela absoluut nog niet uit het straatbeeld verdwenen is… aan veel grote gebouwen hangen reuzenfoto’s van Madiba, zoals ze hem zo graag noemden. En in tal van prularia, souvenirkraampjes en tijdschriften zijn foto’s en tekeningen van de in Afrika meest geliefde man ooit terug te vinden.

De avond wordt er eentje van een rustig dineetje zonder al te veel poespas. Maar we kunnen toch niet nalaten om naar het restaurant op de 19e verdieping te trekken. Want van hieruit hebben we een prachtig panorama op Cape Town.

En vanavond zal het supermooie wereldbekerstadion wegens de Afrikaanse voetbalclash tegen Mali nog uitbundiger belicht en verlicht uitzien dan op andere dagen.                      De Sauvignon Blanc “Kleine Zalze” en de licht gebakken struisvogelsteak smaken precies nog beter dan verleden jaar. Wij zitten al terug onder de dons wanneer de uitslag van de match bekend is, en bij het ontbijt donderdagmorgen vernemen we dat het op een gelijkspel uitdraaide; 1 tegen 1.