Woensdag 23 Januari. 2013. Een ganse dag in de wetlands van St Lucia.

Na het ontbijt rijden we naar de Lake St Lucia. De sportvissers zijn al terug aan wal, en op grote stenen tafels wordt de “catch of the day” opgekust en aan de man of vrouw gebracht.

We maken een wandeling langs de baai. Deze baai wordt vanaf de oever snel dieper, en we krijgen een prachtig zicht op de koraalvertakkingen, de rotsuitsteeksels en de paddestoelrotsen.

Van de Lake gaat het naar het nabijgelegen Isimangaliso park. Een reservaat van 328.000 hectaren. Het moeilijke woord “Isimangaliso” staat voor “wonder” in de Zoeloe taal. We bevinden ons immers in de provincie Kwazulu Natal, hoofdzakelijk bevolkt door de Zoeloe’s. Het park behoort tot het oudste Werelderfgoed van Zuid-Afrika. We worden begroet door zebra’s, kudu’s, waterbokken, nyala’s, giraffen en uiteraard door massa’s blauwaapjes.I

In een souvenirwinkeltje van het park slaan we wat proviand op voor onze picknick. We hebben genoeg aan een belegd broodje en een doosje koekjes, maar Paul wil persé een conservedoos groentenmengeling mee. Het openen van de doos is reeds een ganse bedoening, en de inhoud ziet er echt onsmakelijk uit. Maar Paul plooit niet en speelt de brei probleemloos naar binnen.

De chocoladekoejes zijn een lekker dessert, maar nog maar pas het eerste koekje geproefd, of springt daar een blauwaapje uit de boom, pardoes op ons tafeltje, en…scharrelt weg met de doos koekjes. Maar die stinkerd heeft wel zonder Nadine gerekend. Katterap kan zij nog net de doos teruggrijpen, en weg is de aap… met het plastic omhulsel van het doosje.

Tegen 16 uur zijn we verwacht voor de boottocht in de baai van St Lucia. En nu maar hopen op krokodillen en nijlpaarden. Binnen de kortste keren worden we op onze wenken bediend. Zeker wat de nijlpaarden betreft.

We maken een prachtige tocht op de Lake en de wetlands. De gids op de boot is er ene van de bovenste plank, en hij komt aan elk groepje toeristen in hun eigen taal de uitleg geven. Bij ons in het Afrikaans/Vlaams, maar zeer goed te begrijpen. Hij komt zelfs een demonstratie geven met een onderkaak van een nijlpaard.

De krokodiel is voorlopig niet van de partij, maar als afsluiter vaart de gids ons naar een plaatsje waar we er zeker eentje zullen te zien krijgen. En zo geschiedt. Maar het dier zag er danig synthetisch uit, en was daarbij totaal beweegloos, dat ik nog steeds denk dat het een plastieken krokodiel was.

Maar het doet er niet toe. We hadden een wondermooie tocht, en die krokodiel kan ons humeur niet bederven. Daarbovenop hebben we op die boot ons eerste laagje bruin opgedaan. De avond wordt besloten met een light dinner bij Alfredo. Voor Hilde lekkere tonijn, en voor de anderen een stoofpotje van Impala. Meer moet da niet zijn.