Woensdag 13 Maart. Uitstap naar Kalk Bay. (15 kilometer)

Vanmorgen kijken we terug op een blauwe Oceaan. Terug Afrikaans weer. Hopelijk voor een tijdje…

Elke nacht komen honderden grote zwarte vogels overnachten op de immense boulder (kei) in de Oceaan juist tegenover ons.En rond 9 uur vertrekken ze in groepjes van 20/30 naar een andere bestemming. Om ’s avonds vanaf 19 uur terug te keren. De naam van die vogels kan ik nergens achterhalen. Iemand van de bloglezers die een idee heeft welke vogels dit wel zijn?

Mooi spektakel…

We trekken vandaag enkele uurtjes uit om Kalk Bay te gaan verkennen. Als we onze studio verlaten krijgen we de groeten van een buur. Een laatbloeier.

Het vissersdorp bevindt zich naast Muizenberg, en is bij uitstek het schattigste vissersdorpje van de West Kaap. Een van de eerste eyecatchers  is het Kalk Bay Theatre in de Main street. De mooie kerk werd omgedoopt in een theater waar bijna dagelijks de mooiste stukken worden opgevoerd.

De zon glittert tegen de puntige torentjes van het theater.

In de talrijke shops springt weeral de mooie manier van presenteren in het oog.

Wie het kleedje past, trekke het aan. Een winkeljuffer helpt een toekomstige klant bij het aanpassen van een kleedje.

ARTVARK is een super kunstgalerij. In zeven verschillende zalen wordt je telkens verrast door kunst in al zijn facetten. En na de zevende zaal bereik je een terras met koffieshop.

Zaal 1…

Zaal 2…

Zaal 3… En zo gaat het maar verder.

Nee nee… dit is geen kunstwerk. Op het buitenterras bestellen we een cappuccino.

En dan maar terug naar de vele winkeltjes. Hier een combinatie van antiek en boeken. Alleen al de manier van presenteren trekt ons naar binnen.

Dit ziet er ook een aantrekkelijke keet uit…

Welke hond zou hier zijn jongen terugvinden?

Deze meisjesrug trekt wel aan om eens naar de verdieping te gaan…

’t Is hier precies een spiegelpaleis.

Spiegelpaleis met enkele leuke trekjes.

Nog wat kaartjes posten voor ??? en voor ??? en voor ???…

7 miljoen dingen te doen in Kalk Bay. We zijn nog voor een tijdje zoet.

We gaan een lichte lunch gebruiken in Sirocco Café. We mogen binnen in een treinwagon lunchen, maar we verkiezen toch het buitenterras. Want vandaag is het heerlijk weer.

We eten een portie inktvis in tempura. De frietjes zijn veel te gezouten, maar dat nemen we er bij. Het kon erger zijn.

Aan ons tafeltje hebben we zicht op de St Georges Street, en het valt ons op hoe weinig oude auto’s er nog rijden in Zuid-Afrika In tegenstelling met vijf à zes jaar geleden.  Regelmatig raast er ook een super-de-luxe bolide door de straat.

Morgen kom onze vriend Herman De Clercq ons vergezellen. Het wordt de 6e of misschien zelfs de 7e maal dat we enkele weken samen optrekken in Zuid-Afrika. Herman is hier in Simon’s Town bevriend met een dame, Jacqueline. Vroeger ook met haar echtgenoot André, maar die is spijtig genoeg twee jaar geleden overleden. Jacqueline gaat morgen Herman afhalen aan de airport van Cape Town. Maar we willen één en ander afspreken om samen iets te organiseren voor Herman’s eerste avond. We gaan dus even binnenwippen ten huize Jacqueline. Toevallig staat ze aan het venster als we oprijden. Ze is juist een babbeltje aan het slaan met haar buurvrouw Fran. (Fran staat links aan het venster en Jacqueline rechts). We zitten uiteindelijk toch een uurtje daar, want er valt wel een en ander te vertellen over het verlopen jaar.

We wonen reeds drie dagen op enkele honderden meters van Pinguïn Land Boulders Beach, en we zijn er nog niet langs geweest. We gaan dit nu vooralsnog goed maken.

Na enkele honderd meter stappen krijgen we al de eerste pinguïns in zicht.

Telkens weer een leuke ervaring om met die lieve diertjes kennis te maken.

Dicht bij die grote kei rotsen (boulders) zijn er steevast enkele groepjes op te merken.

Een schitterend stukje National Geographic.

In Boulders Beach hotel gaan we een apérootje drinken. want op onze studio is de voorraad uitgeput.

Geproefd en goedgekeurd.

Vanop het Cafébalkon hebben we uitzicht op de parking. Speelt zich daar een mooi tafereeltje af tussen een kindje en een pinguïn die zijn territorium is te buiten getreden.

Hilde is er intussen bijgekomen. De mama van de kleuter en de babysitter Poseren graag even voor haar I-Phone lens.

Met een knuf van de juf verlaten we de scene.

Tien minuutjes wandelen naar onze studio Roman Rock. Met onderweg nog enkele fotostops.

Bijna thuis bemerken we dat de wind al goed zit voor morgen.

Voor het dinner weet Hilde een croque monsieur met champignonsoep op tafel te toveren. Met een glaasje H2O. Zalig!