Otto, onze gids. Alhoewel hij op zijn T-shirt “I love Jezus” draagt, heeft deze man ons flink in het ootje genomen. En Christian Devos wordt niet graag in het ootje genomen. Het programma dat het tourismebureau ons had voorgesteld werd niet voor de helft afgewerkt. 

Woensdag 22 febr. Ongelofelijke tocht door Addo park.

We moeten deze morgen niet ontbijten, want we trekken met game drive Jeep van onze guesthouse eigenaar Dell’ano naar het wildpark. Stipt en volgens afspraak staan we om 8 uur klaar, terwijl het personeel de laatste hand legt aan het oppoetsen van onze Jeep. Het ontbijt is ook al aan boord, want we zullen dit nuttigen tussen de olifanten. Geluk of ongeluk, maar vandaag zijn maar twee toeristen ingeschreven, dus we hebben de ganse Jeep voor ons alleen. Een beetje geluk voor ons dus, en misschien wel een beetje ongeluk voor Dell’ano. Onderweg naar Addopark laat hij ons kennis maken met de hier welig groeiende spekboom en zijn zure vruchtjes. Wie alle dagen een tiental van die vruchtjes eet, behoeft geen dokter of cardioloog meer. Dus Pol en Jacques… mij zal je niet veel meer zien… (grapje natuurlijk, want bij ons groeien geen spekbomen). Wat  in  de volgende drie uur op enkele meters van ons zal afspelen maakt ons sprakeloos. National Geograffic  in levende lijve. De adrenaline op topsnelheid! Dit is dan ook beter met foto’s te vertellen dan met woorden.  Een zeer geslaagde dag alweer, met een dikke merci aan Dell’ano, onze fantastische gids en driver.

Geen enkel van de foto’s is met een telelens genomen. Om maar te zeggen hoe duivels dicht we in het olifantenrijk zitten.