Heerlijk ontwaken in onzer Kingfisher cottage bij Just for 2.
Op het terras naast ons is Odile al bokjes aan het opsporen in de grote vlei.
We worden verwelkomd door Greta en haar kat, en uiteraard ook door Roger. Omdat we goede vrienden zijn hoeven we ons ontbijt niet zelf klaar te maken, en kunnen we bij hen privé ontbijten.
We zijn er helemaal klaar voor…
In de keuken legt Roger de laatste hand aan een héél speciale eierkoek.
Fier als een gieter komt hij z’n eiertaart presenteren en verdelen aan het gezelschap.
Gedurende en na het ontbijt worden plannen besproken voor de dag van vandaag. Aan de hand van computerbeelden weet Roger ons een en ander aan te bevelen.
Voor de liefhebbers gaat het eerst een uurtje richting strand en zee.
Opletten geblazen; zeer verraderlijke golven.
Herman mediteert over de jonge man en de zee…
Intussen heeft Gilles een zandpeetie gemaakt…
… met een pluim achter zijn oor en een ASS petje op zijn hoofd. Noël Demeulenaere zal content zijn.
Deze morgen vertelde Roger een vreemd verhaal van een kluizenaar die in een verlaten grot een soort paleiswoning heeft gebouwd. Daar willen we nu met z’n allen heen. De Kaaiman’s grot ligt op de overkant van de oude spoorlijnbrug waar vroeger de tjoe tjoe trein over stoomde. En die grot kunnen we alleen maar bereiken door de volledige spoorlijnbrug te voet over te steken.
Niets kan ons tegenhouden. Wij willen kluizenaar Clifford en vooral zijn paleis zien.
Op het einde van de brug moeten we nog door een lange tunnel.
En daarna nog 800 meter door planten en struiken.
Greta heeft zich goed beschermd tegen de zon…
…en Herman heeft het petje van die zandpeetie opgezet.
We zijn bijna aangekomen. Een laatste rustpauze…
Onder een grote plataanboom denk ik Clifford ontdekt te hebben. Maar bij nadere informatie schijnt het een lotgenoot te zijn. Deze kerel geeft zich uit als kunstenaar. Dagelijks produceert hij één schilderij. Vandaag schilderde hij het huisje van ’s werelds beste restaurant; “Wolfgat” in Paternoster.
Intussen heeft onze kunstenaar Johan ook al een ASS petje op zijn hoofd. Uit dankbaarheid doet hij mij zijn schilderij van vandaag voor een habbekrats van de hand. Maar eerst nog een beetje laten drogen… Kom het maar ophalen als je terug bent van de grot.
Een paar minuutjes later staan we voor de grot van kluizenaar Clifford. Als dat geen speciale kerel is… Hij vraagt een kleine bijdrage. Eenmaal dat geregeld trekt de man zijn grot binnen, en moeten wij tien lange minuten aan de ingang wachten tot hij terug is. Achteraf bleek dat hij eerst nog een honderdtal kaarsen moest aansteken.
Uiteindelijk is het zo ver. We mogen de grot in. En wat we hier te zien krijgen grenst aan het ongelofelijke. Met duizenden kleine spulletjes heeft Clifford decors gebouwd.
We lopen door een wirwar van gangen en zaaltjes. Eénmaal wanen we ons bij de waarzegster…
… een andere maal in een spookkot.
Soms verdwalen we in al die verschillende ruimtes, om dan plots terug elkaar te ontmoeten tussen de schelpjes, bloemetjes, poppetjes, ja zelfs pollepels.
Odile gaat helemaal op in deze sprookjeswereld.
In elk hoekje zitten détails verscholen, soms opvallend…
… soms subtiel verscholen tussen de rotsspleten.
En dan plots… door het profiel van een hert gewei zien we weer de blauwe lucht. Het einde van onze mooie droom is nabij.
Langs de leefruimte van Clifford komen we terug in de bewoonde wereld. Was me dat een belevenis…
Toch nog even een Wiske en een woordje in het gedenkboek.
Nu nog de schilderij ophalen bij Johan.
Hier gaat Gilles er zelfs bij liggen…
Maar als je achteraf het resultaat ziet, dan mocht hij er wel even voor gaan liggen.
Hoe roester, hoe fotogenieker.
We naderen weeral de lange spoorwegbrug.
We krijgen terug zicht op de Oceaan.
Hier zouden we uren kunnen blijven.
Voor de rest van de namiddag gaat het terug naar “Just for 2”. Immers, morgen moeten we het vliegtuig op. Na meer dan twee maand onderweg moeten de valiezen grondig vliegklaar gemaakt en gewogen worden.
Hier hoort ook een fotootje bij vanop het terras van onze cottage.
Voor vanavond komt Roger weeral aandraven met een leuk voorstel. In een restaurant hier dichtbij in Hoekwil treedt elke woensdagavond een (vrij vertaald) Ezelskar Boerenorkest op.
Die mannen moeten een heel speciale muziek produceren. Iedereen akkoord om daarheen te gaan? Zonder twijfel!
Pas binnen, en we zitten al volop in de ambiance.
De muzikant links met het handharmonica weet ongelofelijke klanken uit zijn instrument te toveren.
We beleven hier een mooie avond. We genieten van heerlijke wraps, burgers en lasagnes. Bij de afrekening gaat de caissière bijna met mijn ganse fortuin aan de haal. Het is uiteraard maar een grapje waarmee we vrolijk de keet kunnen verlaten.
Dag Christian en Hilde, zoals altijd mooi geschreven en prachtige foto’s, een leuke samenvatting van jullie verblijf in Wilderness.
Jullie zijn meer dan welkom om in 2020 een week (of langer) bij ons te verblijven en we zullen zeker nog verborgen adresjes vinden om samen te bezoeken.
Vele zonnige groeten, Greta & Roger – JustFor2 Wilderness